Andrzej Chrzanowski: Różnice pomiędzy wersjami
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria:Pomeranica - do sprawdzenia" na "") |
|||
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
W 1978 roku na scenie [[Teatr Współczesny|Teatru Współczesnego]] w '''[[Szczecin|Szczecinie]]''' na zaproszenie [[Maciej Englert|Macieja Englerta]] wyreżyserował ''Lot nad kukułczym gniazdem'' D. Wassermanna. Spektakl ten, przez wielu krytyków i publiczność, uznany za lepszy od filmowej wersji M. Formana, na stałe przeszedł do historii tej szczecińskiej sceny. W latach 1979-1981 sprawował funkcję dyrektora naczelnego i kierownika artystycznego tej sceny. Także reżyserował. Za jego dyrekcji na deskach teatru obok klasyki dominował polski repertuar współczesny, m.in. ''Kopciuch'' J. Głowackiego, ''Fachowcy'' S. Friedmana i J. Kofty. Współpracował także z lokalnym ośrodkiem telewizyjnym, dla którego zrealizował przedstawienia z udziałem aktorów [[Teatr Współczesny|Teatru Współczesnego]]. Przestawienia te były wyemitowane w pasmie ogólnopolskim w ramach Teatru Telewizji. W 1979 roku, odpowiadając na zapotrzebowanie publiczności, w zachodnim skrzydle [[Zamek Książąt Pomorskich|Zamku Książąt Pomorskich]] uruchomił tzw. „Salę Prób”, która funkcjonowała do 1985 roku. Tu wystawiono m.in. ''Przygody dobrego wojaka Szwejka'' J. Haszka. | W 1978 roku na scenie [[Teatr Współczesny|Teatru Współczesnego]] w '''[[Szczecin|Szczecinie]]''' na zaproszenie [[Maciej Englert|Macieja Englerta]] wyreżyserował ''Lot nad kukułczym gniazdem'' D. Wassermanna. Spektakl ten, przez wielu krytyków i publiczność, uznany za lepszy od filmowej wersji M. Formana, na stałe przeszedł do historii tej szczecińskiej sceny. W latach 1979-1981 sprawował funkcję dyrektora naczelnego i kierownika artystycznego tej sceny. Także reżyserował. Za jego dyrekcji na deskach teatru obok klasyki dominował polski repertuar współczesny, m.in. ''Kopciuch'' J. Głowackiego, ''Fachowcy'' S. Friedmana i J. Kofty. Współpracował także z lokalnym ośrodkiem telewizyjnym, dla którego zrealizował przedstawienia z udziałem aktorów [[Teatr Współczesny|Teatru Współczesnego]]. Przestawienia te były wyemitowane w pasmie ogólnopolskim w ramach Teatru Telewizji. W 1979 roku, odpowiadając na zapotrzebowanie publiczności, w zachodnim skrzydle [[Zamek Książąt Pomorskich|Zamku Książąt Pomorskich]] uruchomił tzw. „Salę Prób”, która funkcjonowała do 1985 roku. Tu wystawiono m.in. ''Przygody dobrego wojaka Szwejka'' J. Haszka. | ||
| − | Występował również w filmach i serialach telewizyjnych. Na ekranie zadebiutował w 1973 roku w roli Majora Horyckiego w lotniczym dramacie ''Na niebie i ziemi''. Zagrał m.in. w ''Nagrodach i odznaczeniach'' (1973), ''Nocach i dniach'' (1975), '' | + | Występował również w filmach i serialach telewizyjnych. Na ekranie zadebiutował w 1973 roku w roli Majora Horyckiego w lotniczym dramacie ''Na niebie i ziemi''. Zagrał m.in. w ''Nagrodach i odznaczeniach'' (1973), ''Nocach i dniach'' (1975), ''Particie na instrument drewniany'' (1975), ''Pokoju z widokiem na morze'' (1977), ''Sprawie Gorgonowej'' (1977), ''Wściekłym '' (1979), ''Słonej róży'' (1982), ''Uprowadzeniu Agaty'' (1993). Popularność przyniósł mu udział w serialach ''Czarne chmury'' (Rajtar Hans), ''Czterdziestolatek'' (Inżynier Morszczuk), ''07 zgłoś się'' (Oficer SB i Doktor Miłosz), ''Rodzina Połanieckich'' (Bigiel, wspólnik Połanieckiego), ''Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy'' (Władysław Bentkowski). |
| − | Po opuszczeniu [[Szczecin|Szczecina]] w 1981 roku został wykładowcą na Wydziale Reżyserii Uniwersytetu Śląskiego. | + | Po opuszczeniu [[Szczecin|Szczecina]] w 1981 roku został wykładowcą na Wydziale Reżyserii Uniwersytetu Śląskiego. Wyreżyserowane przez niego w tym samym roku przedstawienie ''Otello'' wg Williama Shakespeare'a zostało uznane przez Akademię Teatru Telewizji za jedno ze stu najlepszych spektakli w historii Telewizji Polskiej (tzw. Złota Setka). W 1982 roku praktycznie wycofał się z zawodu aktorskiego, sporadycznie reżyserując oraz grywając w filmach, i zajął się biznesem. |
W latach 1982-1986 kierował polonijną firmą fonograficzną „Polton”. Od 1986 roku projektuje także luksusowe wnętrza w apartamentowcach, willach i rezydencjach oraz w centrach biurowo-handlowych, m.in. w Warszawie i w Konstancinie-Jeziornej. | W latach 1982-1986 kierował polonijną firmą fonograficzną „Polton”. Od 1986 roku projektuje także luksusowe wnętrza w apartamentowcach, willach i rezydencjach oraz w centrach biurowo-handlowych, m.in. w Warszawie i w Konstancinie-Jeziornej. | ||
Z żoną Wiesławą ma syna Jakuba (ur. 1977) i córkę Amę (ur. 1986). | Z żoną Wiesławą ma syna Jakuba (ur. 1977) i córkę Amę (ur. 1986). | ||
| − | |||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
| Linia 150: | Linia 149: | ||
{{RedaktorP|[[User:Duluni|Sylwia Wesołowska]]}} | {{RedaktorP|[[User:Duluni|Sylwia Wesołowska]]}} | ||
| − | + | ||
[[Kategoria:Pomeranica]] | [[Kategoria:Pomeranica]] | ||
[[Kategoria:Pomeranica - Kultura]] | [[Kategoria:Pomeranica - Kultura]] | ||
Aktualna wersja na dzień 09:03, 28 paź 2016
| Andrzej Chrzanowski | |||
| aktor, reżyser, dyrektor teatru | |||
| |||
| Data urodzenia | 18 grudnia 1945 | ||
| Miejsce urodzenia | Sopot | ||
| Narodowość | polska | ||
Andrzej Chrzanowski (ur. 1945) – aktor, reżyser, dyrektor Teatru Współczesnego
Życiorys
Andrzej Maria Chrzanowski urodził się 18 grudnia 1945 roku w Sopocie. Studiował na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1970), a poźniej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. W latach 1970–1972 był aktorem Teatru Narodowego w Warszawie. Od 1972 do 1979 pełnił funkcję reżysera w zespołach filmowych.
W 1978 roku na scenie Teatru Współczesnego w Szczecinie na zaproszenie Macieja Englerta wyreżyserował Lot nad kukułczym gniazdem D. Wassermanna. Spektakl ten, przez wielu krytyków i publiczność, uznany za lepszy od filmowej wersji M. Formana, na stałe przeszedł do historii tej szczecińskiej sceny. W latach 1979-1981 sprawował funkcję dyrektora naczelnego i kierownika artystycznego tej sceny. Także reżyserował. Za jego dyrekcji na deskach teatru obok klasyki dominował polski repertuar współczesny, m.in. Kopciuch J. Głowackiego, Fachowcy S. Friedmana i J. Kofty. Współpracował także z lokalnym ośrodkiem telewizyjnym, dla którego zrealizował przedstawienia z udziałem aktorów Teatru Współczesnego. Przestawienia te były wyemitowane w pasmie ogólnopolskim w ramach Teatru Telewizji. W 1979 roku, odpowiadając na zapotrzebowanie publiczności, w zachodnim skrzydle Zamku Książąt Pomorskich uruchomił tzw. „Salę Prób”, która funkcjonowała do 1985 roku. Tu wystawiono m.in. Przygody dobrego wojaka Szwejka J. Haszka.
Występował również w filmach i serialach telewizyjnych. Na ekranie zadebiutował w 1973 roku w roli Majora Horyckiego w lotniczym dramacie Na niebie i ziemi. Zagrał m.in. w Nagrodach i odznaczeniach (1973), Nocach i dniach (1975), Particie na instrument drewniany (1975), Pokoju z widokiem na morze (1977), Sprawie Gorgonowej (1977), Wściekłym (1979), Słonej róży (1982), Uprowadzeniu Agaty (1993). Popularność przyniósł mu udział w serialach Czarne chmury (Rajtar Hans), Czterdziestolatek (Inżynier Morszczuk), 07 zgłoś się (Oficer SB i Doktor Miłosz), Rodzina Połanieckich (Bigiel, wspólnik Połanieckiego), Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy (Władysław Bentkowski).
Po opuszczeniu Szczecina w 1981 roku został wykładowcą na Wydziale Reżyserii Uniwersytetu Śląskiego. Wyreżyserowane przez niego w tym samym roku przedstawienie Otello wg Williama Shakespeare'a zostało uznane przez Akademię Teatru Telewizji za jedno ze stu najlepszych spektakli w historii Telewizji Polskiej (tzw. Złota Setka). W 1982 roku praktycznie wycofał się z zawodu aktorskiego, sporadycznie reżyserując oraz grywając w filmach, i zajął się biznesem.
W latach 1982-1986 kierował polonijną firmą fonograficzną „Polton”. Od 1986 roku projektuje także luksusowe wnętrza w apartamentowcach, willach i rezydencjach oraz w centrach biurowo-handlowych, m.in. w Warszawie i w Konstancinie-Jeziornej.
Z żoną Wiesławą ma syna Jakuba (ur. 1977) i córkę Amę (ur. 1986).
Reżyseria teatralna i telewizyjna (Szczecin)
| Tytuł | Autor | Pozostałe formy twórczości | Realizacja telewizyjna | Teatr | Data premiery |
|---|---|---|---|---|---|
| Lot nad kukułczym gniazdem | Dale Wasserman | Teatr Współczesny | 16 grudnia 1978 | ||
| Kopciuch | Janusz Głowacki | Teatr Współczesny | 12 pażdziernika 1979 | ||
| Kamienne niebo | Jerzy Krzysztoń | adaptacja z Jackiem Kondrackim | Teatr Współczesny | 25 października 1979 | |
| Sądzone mu było wybierać | Halina Auderska | Teatr Współczesny (Mała Sala) | 21 marca 1980 | ||
| Czyje to życie | Brian Clark | Teatr Współczesny | 28 marca 1980 | ||
| Rzeź lalek | Anna Janko | inscenizacja | Teatr Współczesny | 29 listopada 1980 | |
| Warszawianka | Stanisław Wyspiański | inscenizacja | Teatr Współczesny | 29 listopada 1980 | |
| Ostatni kongres wybielaczy | Andrzej Kojer | reżyseria z Jackiem Koprowiczem | Teatr Współczesny | 7 maja 1981 | |
| Kamienne niebo | Jerzy Krzysztoń | scenariusz z Jackiem Kondrackim | Teatr Telewizji | 3 sierpnia 1980 (TVP1 - pr. ogólnopolski) | |
| Nocna rozmowa z człowiekiem, którym się gardzi | Friedrich Dürrenmatt | Barbara Borys-Damięcka | Teatr Telewizji | 31 stycznia 1981 (TVP1 - pr. ogólnopolski) | |
| Sądzone mu było wybierać | Halina Auderska | Teatr Telewizji | 30 sierpnia 1982 (TVP1 - pr. ogólnopolski) |
Nagrody
- 1980 – Złoty Szczupak za reżyserię Wielkiego człowieka A. Morgana na IV Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej w Olsztynie
- 1984 – nagroda w plebiscycie widzów na najlepszy Teatr Telewizji roku (Otello)
Źródła
Bibliografia
Inne
- Materiały ze zbiorów Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie i ze zbiorów Andrzeja Androchowicza
