Cmentarz żydowski (Mirosławiec): Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 1: | Linia 1: | ||
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
| + | [[Plik:Mirosławiec, kirkut(5).JPG|200px|right|thumb|Kirkut w Mirosławcu, 2013]] | ||
'''Cmentarz żydowski w [[Mirosławiec|Mirosławcu]]''' należy do najstarszych i największych nekropolii żydowskich na terenie województwa zachodniopomorskiego – został założony w [[XVII wiek]]u. Położony jest w północnej części miasta, bezpośrednio obok cmentarza katolickiego, przy ulicy Parkowej. Gmina żydowska w mieście posiadała nie tylko kirkut, ale też synagogę i szkołę talmudyczną (jesziwę). W czasach swojej świetności w [[XVIII wiek]]u liczyła około 1400 osób. Okres hitlerowski przyniósł upadek tej społeczności. W [[1938]] roku żydowscy mieszkańcy Mirosławca zostali zmuszeni do sprzedaży swojego mienia i opuszczenia miasta. Cmentarz padł ofiarą wandalizmu podczas Nocy Kryształowej ([[9 listopada|9]]/[[10 listopada]] [[1938]]). Po II wojnie światowej kirkut również był stopniowo niszczony. W [[1983]] roku został wpisany do rejestru zabytków, a pod koniec lat 80. teren cmentarza został uporządkowany. W [[1992]] roku na terenie nekropolii znajdowało się nadal około 200 nagrobków (najstarszy pochodził z 1752 roku), w pierwszej dekadzie XXI wieku podawana jest liczba tylko około 100, z których najstarszy pochodzi z XIX wieku. Zachował się też mur cmentarny i starodrzew. | '''Cmentarz żydowski w [[Mirosławiec|Mirosławcu]]''' należy do najstarszych i największych nekropolii żydowskich na terenie województwa zachodniopomorskiego – został założony w [[XVII wiek]]u. Położony jest w północnej części miasta, bezpośrednio obok cmentarza katolickiego, przy ulicy Parkowej. Gmina żydowska w mieście posiadała nie tylko kirkut, ale też synagogę i szkołę talmudyczną (jesziwę). W czasach swojej świetności w [[XVIII wiek]]u liczyła około 1400 osób. Okres hitlerowski przyniósł upadek tej społeczności. W [[1938]] roku żydowscy mieszkańcy Mirosławca zostali zmuszeni do sprzedaży swojego mienia i opuszczenia miasta. Cmentarz padł ofiarą wandalizmu podczas Nocy Kryształowej ([[9 listopada|9]]/[[10 listopada]] [[1938]]). Po II wojnie światowej kirkut również był stopniowo niszczony. W [[1983]] roku został wpisany do rejestru zabytków, a pod koniec lat 80. teren cmentarza został uporządkowany. W [[1992]] roku na terenie nekropolii znajdowało się nadal około 200 nagrobków (najstarszy pochodził z 1752 roku), w pierwszej dekadzie XXI wieku podawana jest liczba tylko około 100, z których najstarszy pochodzi z XIX wieku. Zachował się też mur cmentarny i starodrzew. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Wersja z 02:40, 16 lis 2013
.JPG)
Cmentarz żydowski w Mirosławcu należy do najstarszych i największych nekropolii żydowskich na terenie województwa zachodniopomorskiego – został założony w XVII wieku. Położony jest w północnej części miasta, bezpośrednio obok cmentarza katolickiego, przy ulicy Parkowej. Gmina żydowska w mieście posiadała nie tylko kirkut, ale też synagogę i szkołę talmudyczną (jesziwę). W czasach swojej świetności w XVIII wieku liczyła około 1400 osób. Okres hitlerowski przyniósł upadek tej społeczności. W 1938 roku żydowscy mieszkańcy Mirosławca zostali zmuszeni do sprzedaży swojego mienia i opuszczenia miasta. Cmentarz padł ofiarą wandalizmu podczas Nocy Kryształowej (9/10 listopada 1938). Po II wojnie światowej kirkut również był stopniowo niszczony. W 1983 roku został wpisany do rejestru zabytków, a pod koniec lat 80. teren cmentarza został uporządkowany. W 1992 roku na terenie nekropolii znajdowało się nadal około 200 nagrobków (najstarszy pochodził z 1752 roku), w pierwszej dekadzie XXI wieku podawana jest liczba tylko około 100, z których najstarszy pochodzi z XIX wieku. Zachował się też mur cmentarny i starodrzew.
Bibliografia
- Karta ewidencyjna cmentarza, Szczecin 1988, w archiwum Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Szczecinie
- Opęchowski Mirosław, Cmentarze żydowskie na Pomorzu Zachodnim. Stan zachowania, problemy konserwatorskie, [w:] Żydzi i ich sąsiedzi na Pomorzu Zachodnim w XIX i XX wieku, red. M. Jaroszewicz, W. Stępiński, Warszawa 2007, s. 377-395
Linki zewnętrzne
