Cmentarz żydowski (Suchań): Różnice pomiędzy wersjami
m (zamienił w treści „{{Autor|” na „{{AutorP|”) |
|||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
| − | + | [[Plik:Suchań, kirkut(6).JPG|200px|right|thumb|Kirkut w Suchaniu, 2013]] | |
| − | + | '''Cmentarz żydowski w [[Suchań|Suchaniu]]''' został założony na początku [[XIX wiek]]u na wzniesieniu na południowy wschód od miasta, przy ''Arnswalderstrasse'' (obecnie ul. Leśna). Należał do stosunkowo niewielkiej gminy żydowskiej. Ludność wyznania mojżeszowego mieszkała w Suchaniu już w [[XVIII wiek]]u, ale do trzeciego dziesięciolecia XIX wieku nie liczyła więcej niż kilkanaście osób. Dopiero w latach 30. tego stulecia liczba Żydów w mieście wzrosła do ponad 30, w połowie wieku do niemal 60, by w [[1861]] roku osiągnąć najwyższy poziom – 76 osób pochodzenia żydowskiego, stanowiących ok. 4% ludności miasta. Na przełomie XIX i XX wieku liczba członków gminy zmniejszała się i wynosiła w [[1899]] roku 43 osoby, a w latach [[1911]]-[[1913]] od 28 do 36 osób. W [[1939]] roku w mieście pozostało już tylko 9 osób pochodzenia żydowskiego. | |
| − | Cmentarz w [[Suchań|Suchaniu]] został założony na początku [[XIX wiek]]u na wzniesieniu na południowy wschód od miasta, przy ''Arnswalderstrasse'' (obecnie ul. Leśna). Należał do stosunkowo niewielkiej gminy żydowskiej. Ludność wyznania mojżeszowego mieszkała w Suchaniu już w [[XVIII wiek]]u, ale do trzeciego dziesięciolecia XIX wieku nie liczyła więcej niż kilkanaście osób. Dopiero w latach 30. tego stulecia liczba Żydów w mieście wzrosła do ponad 30, w połowie wieku do niemal 60, by w [[1861]] roku osiągnąć najwyższy poziom – 76 osób pochodzenia żydowskiego, stanowiących ok. 4% ludności miasta. Na przełomie XIX i XX wieku liczba członków gminy zmniejszała się i wynosiła w [[1899]] roku 43 osoby, a w latach [[1911]]-[[1913]] od 28 do 36 osób. W [[1939]] roku w mieście pozostało już tylko 9 osób pochodzenia żydowskiego. | + | Kirkut przetrwał II wojnę światową, ale popadł w zapomnienie i coraz bardziej niszczał. Jednak jeszcze w połowie lat 90. XX wieku znajdowało się na jego terenie kilkanaście macew, najczęściej w złym stanie zachowania, nadal można zobaczyć ich fragmenty, a także fragmenty muru cmentarnego. |
| − | Kirkut przetrwał II wojnę światową, ale popadł w zapomnienie i coraz bardziej niszczał. Jednak jeszcze w połowie lat 90. XX wieku znajdowało się na jego terenie kilkanaście macew, najczęściej w złym stanie zachowania, nadal można zobaczyć ich fragmenty | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
* Katalog zabytków powiatu stargardzkiego. Red. M. Majewski. T.2, Stargard 2010. | * Katalog zabytków powiatu stargardzkiego. Red. M. Majewski. T.2, Stargard 2010. | ||
| Linia 10: | Linia 9: | ||
==Linki zewnętrzne== | ==Linki zewnętrzne== | ||
* [http://www.sztetl.org.pl/pl/article/suchan/12,cmentarze/ Wirtualny Sztetl] | * [http://www.sztetl.org.pl/pl/article/suchan/12,cmentarze/ Wirtualny Sztetl] | ||
| − | {{ | + | {{AutorP|[[Użytkownik:A. Bartczak|Anna Bartczak]]}} |
[[Kategoria:Pomeranica]] | [[Kategoria:Pomeranica]] | ||
[[Kategoria:Suchań]] | [[Kategoria:Suchań]] | ||
Aktualna wersja na dzień 12:44, 17 kwi 2014
.JPG)
Cmentarz żydowski w Suchaniu został założony na początku XIX wieku na wzniesieniu na południowy wschód od miasta, przy Arnswalderstrasse (obecnie ul. Leśna). Należał do stosunkowo niewielkiej gminy żydowskiej. Ludność wyznania mojżeszowego mieszkała w Suchaniu już w XVIII wieku, ale do trzeciego dziesięciolecia XIX wieku nie liczyła więcej niż kilkanaście osób. Dopiero w latach 30. tego stulecia liczba Żydów w mieście wzrosła do ponad 30, w połowie wieku do niemal 60, by w 1861 roku osiągnąć najwyższy poziom – 76 osób pochodzenia żydowskiego, stanowiących ok. 4% ludności miasta. Na przełomie XIX i XX wieku liczba członków gminy zmniejszała się i wynosiła w 1899 roku 43 osoby, a w latach 1911-1913 od 28 do 36 osób. W 1939 roku w mieście pozostało już tylko 9 osób pochodzenia żydowskiego. Kirkut przetrwał II wojnę światową, ale popadł w zapomnienie i coraz bardziej niszczał. Jednak jeszcze w połowie lat 90. XX wieku znajdowało się na jego terenie kilkanaście macew, najczęściej w złym stanie zachowania, nadal można zobaczyć ich fragmenty, a także fragmenty muru cmentarnego.
Bibliografia
- Katalog zabytków powiatu stargardzkiego. Red. M. Majewski. T.2, Stargard 2010.
- Opęchowski Mirosław. Cmentarze żydowskie na Pomorzu Zachodnim. Stan zachowania. Problemy konserwatorskie. W: Żydzi i ich sąsiedzi na Pomorzu Zachodnim w XIX i XX wieku. Red. M. Jaroszewicz, W. Stępiński. Warszawa 2007, s. 377-395.
- Salinger Gerhard. Zur Erinnerung und zum Gedenken. Die einstigen jüdischen Gemeinden Pommerns. T. 2. New York 2006.
Linki zewnętrzne
