Irena Bychowiec

	Irena Bychowiec
	piosenkarka
Data urodzenia	16 września 1946
Data śmierci	28 lutego 2014
Miejsce śmierci	Rotterdam (Holandia)

Irena Bychowiec (1946-2014) – piosenkarka

Życiorys

Irena Bychowiec urodziła się 16 września 1946 roku w Lipnie. Była córką pochodzących z Heronimowa na Wileńszczyźnie Eugeniusza i Janiny Bychowców. W 1944 roku w ramach repatriacji rodzina Bychowców została przesiedlona w okolice Lipna (ówczesne Prusy Wschodnie). W 1951 roku, w poszukiwaniu nowych perspektyw oraz pracy, Eugeniusz Bychowiec wraz z żoną i dziećmi zdecydował się na wyjazd na Ziemie Zachodnie, do Szczecina.

Po ukończeniu szkoły podstawowej w Szczecinie, obdarzona dużym talentem wokalnym Irena postanowiła kontynuować naukę w szkole muzycznej, gdzie uczyła się również gry na skrzypcach. Pierwsze artystyczne kroki stawiała w wieku 16 lat w Spotkaniach z piosenką organizowanych przez Włodzimierza Patuszyńskiego w Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie. Tam została zauważona przez Leszka Halika, klarnecistę i założyciela zespołu jazzu tradycyjnego Coma 5. Z zespołem tym, działającym przy Klubie Łączności, związała się na kilka lat. Brała m.in. udział w Szczecińskiej Wiośnie Orkiestr (1964), a także w trasie koncertowej popularnego żeńskiego zespołu Filipinki.

Dostrzeżona przez Jacka Nieżychowskiego, śpiewała w kawiarni „Tenisowa”. W 1965 roku wzięła udział w III Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, zdobywając wyróżnienie. Wkrótce podjęła współpracę z zespołem The Clevers 2 oraz z zespołem Wiesława Łukasika, z którym koncertowała w klubie studenckim Kontrasty. Z tym ostatnim zespołem uczestniczyła z sukcesem w czwartej edycji wrocławskiego Festiwalu Jazz nad Odrą (IV Krajowy Festiwal Zespołów i Wokalistów Jazzowych), zdobywając II miejsce w kategorii wokalistów jazzowych, tuż za Wojciechem Gąssowskim.

Z zespołem Coma 5
Z zespołem Coma 5

Z zespołem Coma 5
Z zespołem Ricercar 64 (Tajfuny). Pierwszy z lewej Piotr Szczepanik

Ważnym epizodem w życiu artystycznym piosenkarki było spotkanie z kompozytorem Andrzejem Korzyńskim. Ówczesny kierownik Młodzieżowego Studia „Rytm” radiowej Jedynki, zaproponował jej w 1968 roku współpracę z własnym zespołem Ricercar-64, znanym m.in. z akompaniowania Piotrowi Szczepanikowi. Z zespołem tym koncertowała po całej Polsce kilka miesięcy. Dokonała także dla III Programu PR nagrań kilku piosenek Andrzeja Korzyńskiego.

Po powrocie do Szczecina nawiązała współpracę z sekstetem WA-W, działającym pod patronatem studenckiego klubu Kontrasty. W 1969 roku ponownie wystąpiła w Szczecińskiej Wiośnie Orkiestr, zdobywając I miejsce w kategorii wokalistów. Z zespołem WA-W wzięła udział w cyklicznym programie muzycznym Telewizji Szczecińskiej Album z piosenkami, w którym zaśpiewała piosenkę Jak cię miły zatrzymać z repertuaru Teresy Tutinas. W klubach Szczecina koncertowała z wieloma znakomitymi muzykami, m.in. z Grzegorzem Szczepaniakiem, Ryszardem Wilkiem, Markiem Mataczyńskim i z Władysławem Lipczyńskim.

W latach 70. piosenkarka podjęła współpracę ze Szczecińską Agencją Artystyczną. Pod jej auspicjami występowała w różnych programach estradowych, m.in. w Variété Kaskada i w corocznych Jarmarkach Jagiellońskich. W tym okresie najczęściej śpiewała z zespołem Sławomira Czarkowskiego, wykonując popularne amerykańskie przeboje, w tym swój popisowy numer, piosenkę George'a Gershwina Człowiek, którego kocham (The Man I Love). W końcu lat 70 podpisała intratny kontrakt z agencją artystyczną „Pagart” i wyjechała do Warszawy. Przez pół roku występowała w Sali Kongresowej, śpiewając u boku takich artystów, jak Irena Santor, Irena Jarocka, Maryla Rodowicz, Karin Stanek i wielu innych. Po powrocie z Warszawy koncertowała w Austrii oraz w Niemczech.

W trudnych latach 80. artystka rozpoczęła współpracę z młodymi szczecińskimi muzykami, Andrzejem Olszewskim (fortepian), Sławomirem Jankiewiczem (perkusja) i Jackiem Majewskim (bas), z którymi wyjechała na tournée do Finlandii. Tam jako Irene & The Sunny Boys zespół koncertował prawie rok. Podczas kolejnego pobytu w Finlandii piosenkarka poznała swojego przyszłego męża, z pochodzenia Holendra. Po uporządkowaniu spraw osobistych w kraju postanowiła osiedlić się w Holandii na stałe.

Zmarła 28 lutego 2014 roku w Rotterdamie i tam jest pochowana. Obecnie czynione są przez rodzinę starania, by jej prochy powróciły do Polski.

Irene & The Sunny Boys

Nagrody i wyróżnienia

1964 – III miejsce w kategorii zespołów (z zespołem Coma 5) na Szczecińskiej Wiośnie Orkiestr
1965 – wyróżnienie na III Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu
1967 – II wyróżnienie w kategorii wokalistów na IV Festiwalu Jazz nad Odrą (IV Krajowy Festiwal Zespołów i Wokalistów Jazzowych) we Wrocławiu
1969 – I miejsce w kategorii wokalistów na Szczecińskiej Wiośnie Orkiestr