Jan Czekanowski: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 14: | Linia 14: | ||
|pseudonim= | |pseudonim= | ||
}} | }} | ||
| − | '''Jan Czekanowski''', prof. dr hab. (ur. [[6 października]] [[1882]] r. w Głuchowie koło Grójca, zm. [[20 lipca]] [[1965]] r. w Szczecinie | + | '''Jan Czekanowski''', prof. dr hab. (ur. [[6 października]] [[1882]] r. w Głuchowie koło Grójca, zm. [[20 lipca]] [[1965]] r. w Szczecinie), pochowany w Alei Zasłużonych na Starych Powązkach w Warszawie; należał do najwybitniejszych polskich antropologów |
===Życiorys=== | ===Życiorys=== | ||
Studia na uniwersytecie w Zurychu ukończył w [[1906]] roku i rozpoczął pracę w Królewskim Muzeum Ludoznawczym w Berlinie. W latach [[1907]]-[[1909]] uczestniczył w wyprawie księcia Adolfa Fryderyka Meklemburskiego do środkowej Afryki. Po powrocie do Europy, w [[1910]] r. pracował w Muzeum Antropologii i Etnografii w Petersburgu. Od [[1913]] r. związany był z Uniwersytetem Jana Kazimierza we Lwowie, początkowo jako kierownik Zakładu Antropologicznego, a w latach [[1934]]-[[1936]] jako rektor. W latach [[1946]]-[[1948]] prowadził wykłady na KUL-u. Potem osiadł w Poznaniu, gdzie do [[1960]] roku kierował Katedrą Antropologii na Uniwersytecie w Poznaniu. W ostatnim okresie swego życia związał się ze Szczecinem, współpracując m.in. z prof. [[Władysław Filipowiak|Władysławem Filipowiakiem]] w Wolinie. | Studia na uniwersytecie w Zurychu ukończył w [[1906]] roku i rozpoczął pracę w Królewskim Muzeum Ludoznawczym w Berlinie. W latach [[1907]]-[[1909]] uczestniczył w wyprawie księcia Adolfa Fryderyka Meklemburskiego do środkowej Afryki. Po powrocie do Europy, w [[1910]] r. pracował w Muzeum Antropologii i Etnografii w Petersburgu. Od [[1913]] r. związany był z Uniwersytetem Jana Kazimierza we Lwowie, początkowo jako kierownik Zakładu Antropologicznego, a w latach [[1934]]-[[1936]] jako rektor. W latach [[1946]]-[[1948]] prowadził wykłady na KUL-u. Potem osiadł w Poznaniu, gdzie do [[1960]] roku kierował Katedrą Antropologii na Uniwersytecie w Poznaniu. W ostatnim okresie swego życia związał się ze Szczecinem, współpracując m.in. z prof. [[Władysław Filipowiak|Władysławem Filipowiakiem]] w Wolinie. | ||
Wersja z 15:32, 29 maj 2012
| Jan Czekanowski, antropolog | |||
| |||
| Data urodzenia | 6 października 1882 | ||
| Miejsce urodzenia | Głuchów | ||
| Data śmierci | 20 lipca 1965 | ||
| Miejsce śmierci | Szczecin | ||
| Miejsce spoczynku | Warszawa Stare Powązki | ||
| Lokalizacja grobu | [Aleja zasłużonych zobacz na mapie] | ||
| Lata działalności | {{{lata_dzialalnosci}}} | ||
| Tytuły i nagrody | prof. dr hab. | ||
| Narodowość | polska | ||
Jan Czekanowski, prof. dr hab. (ur. 6 października 1882 r. w Głuchowie koło Grójca, zm. 20 lipca 1965 r. w Szczecinie), pochowany w Alei Zasłużonych na Starych Powązkach w Warszawie; należał do najwybitniejszych polskich antropologów
Życiorys
Studia na uniwersytecie w Zurychu ukończył w 1906 roku i rozpoczął pracę w Królewskim Muzeum Ludoznawczym w Berlinie. W latach 1907-1909 uczestniczył w wyprawie księcia Adolfa Fryderyka Meklemburskiego do środkowej Afryki. Po powrocie do Europy, w 1910 r. pracował w Muzeum Antropologii i Etnografii w Petersburgu. Od 1913 r. związany był z Uniwersytetem Jana Kazimierza we Lwowie, początkowo jako kierownik Zakładu Antropologicznego, a w latach 1934-1936 jako rektor. W latach 1946-1948 prowadził wykłady na KUL-u. Potem osiadł w Poznaniu, gdzie do 1960 roku kierował Katedrą Antropologii na Uniwersytecie w Poznaniu. W ostatnim okresie swego życia związał się ze Szczecinem, współpracując m.in. z prof. Władysławem Filipowiakiem w Wolinie.
Okres afrykański
Swój udział w wyprawie księcia Adolfa Fryderyka Meklemburskiego do środkowej Afryki Jan Czekanowski zawdzięczał temu, że w latach 1906-10 związany był z Królewskim Muzeum Ludoznawczym w Berlinie. Jako etnograf i antropolog część swoich badań Czekanowski prowadził samodzielnie, w związku z tym jego pobyt w Afryce przedłużył się aż do 1909 roku. Trasa wyprawy biegła z Bukoby w Tanzanii nad jeziorem Wiktorii, dalej poprzez tereny położone na granicy Konga i Ruandy i przez jezioro Kivu do Nyuando, następnie z terenów Ruandy do ówczesnego Protektoratu Ugandy. Stąd poprzez masyw górski pochodzenia wulkanicznego Ruwenzori i tereny dorzecza Aruwimi do Irumu w Kongo. Stąd ponownie do Ugandy i przez Entebbe i Hoimę do Gondokoro nad Nilem w południowym Sudanie, skąd nastąpił powrót do Europy. Uczestnictwo w wyprawie zostało uwieńczone powstaniem ośmiotomowego dzieła pt. Forschungen im Nil-Kongo-Zwischengebiet, wydanego w latach 1911-1927 przez wydawnictwo Klinkhardt & Biermann w Lipsku, w tym:
- Bd. 1., Topographie - Geologie - Meteorologie - Anthropologie. Verlag von Klinkhardt u. Biermann. Leipzig 1922,
- Bd. 2., Mildbraed, J. /członek wyprawy/, Botanik. Verlag von Klinkhardt u. Biermann. Leipzig 1914,
- Bd. 3.-5., Schubotz, /członek wyprawy/, Zoologie. Verlag von Klinkhardt u. Biermann. Leipzig 1912-1913,
- Bd. 6. (dwie części),
- T. 1.: Ethnographie. Zwischenseengebiet Mpororo. Ruanda. Verlag von Klinkhardt u. Biermann. Leipzig 1917,
- T. 2.: Ethnographie Uele, Ituri, Nil-Länder. Verlag von Klinkhardt u. Biermann. Leipzig 1924,
- Bd. 7.-8., Ethnographisch-anthropologisch Atlas /w tym/:
- Bd. 7.: Bantu, Pygmäen u. Pygmoiden, Urwaldstämme. Verlag von Klinkhardt u. Biermann. Leipzig 1911,
- Bd. 8.: Azande, Uele-Stämme, Niloten. Verlag von Klinkhardt u. Biermann Leipzig. 1927.
Galeria - wyprawa do Afryki
Wymarsz ekspedycji w dniu 17 lipca 1907 r. (Bukoba nad jeziorem Wiktorii, Tanzania)
Obóz w lasach Rugogo-Wald w Ruandzie, sierpień 1907 r.
Lasy na zboczach wulkanu Mikeno w Kongo, październik 1907
Bibliografia
- Adolf Friedrich Herzog zu Mecklemburg, Ins innerste Afrika. Leipzig 1909, Verlag von Klinkhardt & Biermann.
Inne
19 maja 2012 roku w Parku Andersa odsłonięto Pomnik Jana Czekanowskiego.
