Maciej Prauziński
doc. arch. Maciej Prauziński | |||
architekt, urbanista, pedagog | |||
| |||
Data urodzenia | 12 maja 1928 | ||
Miejsce urodzenia | Poznań | ||
Data śmierci | 9 listopada 2012 | ||
Miejsce śmierci | Szczecin | ||
Miejsce spoczynku | Cmentarz Centralny w Szczecinie | ||
Lokalizacja grobu | zobacz na mapie | ||
Maciej Prauziński (1928-2012) – architekt, urbanista, pedagog, wykładowca na Politechnice Szczecińskiej
Życiorys
Maciej Prauziński urodził się 12 maja 1928 roku w Poznaniu. Był synem artysty malarza Leona Prauzińskiego (1895-1940) - uczestnika walk pod Verdun, wojny polsko-bolszewickiej i powstańca wielkopolskiego - oraz jego żony Ireny z d. Masuth.
Po wybuchu II wojny światowej jego ojciec został aresztowany przez gestapo i osadzony w poznańskim Forcie VII. Wkrótce za działalność artystyczną, utrwalającą etos powstania wielkopolskiego, został skazany na śmierć i rozstrzelany. W listopadzie 1939 roku Maciej wraz z bratem Wojciechem, matką i babcią został osadzony w przejściowym obozie Lager Glowna w dzielnicy Główna przy obecnej ul. Bałtyckiej w Poznaniu. Stąd po miesięcznym pobycie został wywieziony do Radomska w Generalnym Gubernatorstwie. Tam dzięki życzliwości ludzi oraz dobrej znajomości języka niemieckiego jego matka dostała pracę w Zarządzie Miejskim.
W czasie okupacji niemieckiej Maciej Prauziński działał w podziemiu. Od stycznia 1944 roku był członkiem AK. Nosił pseudonim „Krzak”. W czasie Akcji „Burza” wraz z oddziałem „Kruka” 27 pp AK okręgu „Jodła” brał udział w walkach partyzanckich w okolicach Radomska podczas marszu na pomoc walczącej Warszawie.
Po wojnie wraz z matką, babcią i bratem powrócił do Poznania, skąd wkrótce wyjechał do Szczecina.
W latach 1947-1951 studiował na Wydziale Architektury Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie. Studia kontynuował na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej (1957-1959). Status architekta twórcy uzyskał w 1983 roku.
W latach 1951-1955 był zatrudniony jako projektant w Biurze Badawczo-Projektowym Budownictwa Ogólnego „Miastoprojekt” w Szczecinie. Od 1955 do 1962 roku był projektantem w Wojewódzkiej Pracowni Urbanistycznej w Szczecinie. W 1965 roku powrócił do „Miastoprojektu”, gdzie pracował do 1973 roku. Należał do grona najbardziej aktywnych architektów szczecińskich. Był autorem licznych prac z zakresu urbanistyki i architektury, m.in. opracowywał plany zagospodarowania kilku miast Pomorza Zachodniego. Realizował koncepcje architektoniczne budownictwa użyteczności publicznej (m.in. budownictwo mieszkaniowe, sakralne, handlowo-użytkowe). Był członkiem zespołu opracowującego plan zagospodarowania przestrzennego wybrzeża w ówczesnym woj. szczecińskim. Poza Pomorzem Zachodnim zaprojektował pomnik Grób Nieznanego Żołnierza w Radomsku.
Od końca lat sześćdziesiątych zajmował się także pracą dydaktyczną. Był wykładowcą na Politechnice Szczecińskiej. Od 1972 roku pracował na stanowisku docenta kontraktowego w Instytucie Architektury i Planowania Przestrzennego, którego był jednym z współtwórców. Przez wiele lat kierował Zakładem Malarstwa, Rysunku i Rzeźby Instytutu Architektury i Planowania Przestrzennego tej uczelni (1969-1993). Prowadził zajęcia z rysunku odręcznego. Był autorem programu nauczania i wychowawcą wielu pokoleń szczecińskich architektów, promotorem ponad 70 prac dyplomowych z projektowania architektonicznego.
Od 1951 roku należał do Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP) Oddział w Szczecinie. W latach 1961-1963 był członkiem Prezydium ZO SARP. Przewodniczył Oddziałowej Komisji Kwalifikacyjno-Artystycznej. Był członkiem Kolegium Sędziów Konkursowych SARP. Należał do Zachodniopomorskiej Okręgowej Izby Architektów RP.
W 1978 roku kierował wyprawą naukową „Lotos 78” do Indii.
Mimo całkowitego niedosłuchu, brał czynny udział w życiu społecznym Szczecina, m.in. w spotkaniach organizowanych przez Klub Storrady. Był współzałożycielem i aktywnym członkiem Koła Łowieckiego „Trop” w Szczecinie.
Żonaty z Ireną z d. Otap, absolwentką I LO (rocznika tzw. Szczerytek) oraz Wydziału Elektrycznego Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie.
Zmarł tragicznie 9 listopada 2012 roku w Szczecinie. Został pochowany 16 listopada na Cmentarzu Centralnym (kw. 58A-16-13). Krzyż (z brzozy) na grobie Macieja Prauzińskiego oraz tabliczkę nagrobną i obrzeże kamienne wykonali jego byli studenci, Robert, Rafał i Henryk, wg projektu żony architekta.
Z rodzinnego archiwum
W klubie środowisk twórczych „13 Muz” w Szczecinie. Maciej Prauziński pierwszy z prawej
Ze zdobyczą z rozlewiska Odry
Z Czekanem, podczas pleneru rysunkowego studentów architektury w Moryniu
Na uczelni i w pracowniach architektonicznych
Maciej Prauziński (drugi od prawej) z kolegami przed budynkiem uczelnianym przy Alei Piastów
W Wojewódzkiej Pracowni Urbanistycznej w Szczecinie. Maciej Prauziński pierwszy z prawej
Z kolegami na Politechnice Szczecińskiej
Ważniejsze realizacje architektoniczne w Szczecinie
- 1968 – budynek mieszkalny z częścią usługową przy al. Wyzwolenia 30-44 (współautorzy Henryk Nardy i Tadeusz Ostrowski) - „Mister Szczecina’68”
- 1969 – budynek mieszkalny przy al. Wyzwolenia 30-36 (współautorzy Tadeusz Ostrowski i Henryk Nardy) - „Wicemister Szczecina’69”
- 1971 – Dom Kultury Kolejarza „Hetman” (współautor Jan Zdzisław Kasprzak)
- 1977 – konkursowy projekt zintegrowanego kompleksu dworców PKP i PKS w Szczecinie (współautorzy: Romuald Cerebież-Tarabicki, Ryszard Daniło, Grzegorz Ferber, Andrzej Morawski, Anna Zaniewska i Piotr Zaniewski)
- 2003 – Dom Redemptorystów przy ul. Księdza Popiełuszki 10A
- 2004 – Pomnik Armii Krajowej na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie
Ważniejsze realizacje architektoniczne na Pomorzu Zachodnim
- projekt urbanistyczno-architektoniczny starych miast w Koszalinie i w Kamieniu Pomorskim
- projekt urbanistyczno-architektoniczny domów handlowych w Stargardzie
- projekt urbanistyczno-architektoniczny pawilonu handlowego przy ul. Słonecznej w Policach
- ośrodek usługowo-handlowy na os. Grunwaldzkim w Świnoujściu
- budynek socjalno-biurowy ZNTK w Stargardzie
- budynki mieszkalne z usługami w Łobzie (współautor Teresa Zimnicka)
- siedziba władz powiatowych i miejskich w Nowogardzie
- Sanktuarium Matki Bożej Nadodrzańskiej Królowej Pokoju w Siekierkach n. Odrą, dzwonnica-kapliczka, Droga Krzyżowa, zwana Kalwarią Nadodrzańską (autorem płaskorzeźb scen pasyjnych poszczególnych stacji tej Kalwarii jest szczeciński artysta Jerzy Lipczyński)
- Ośrodek „Przystań Domina” w Bystrzynie koło Świdwina
- plany ogólne zagospodarowania Gryfina, Lipian, Mieszkowic, Płotów, Pyrzyc, Recza, Reska, Świnoujścia
- plany szczegółowe dzielnicy nadmorskiej (kierownik zespołu) i południowej w Świnoujściu oraz dzielnicy Świnoujście-Warszów (w tym także koncepcji Domu Zdrojowego)
- plany szczegółowe zagospodarowania Lipian, Gryfina i Wolina
- koncepcja programowo-przestrzenna zagospodarowania nabrzeża rzeki Odry na odcinku miasta Gryfina (współautorzy: Maciej Ferber - arch. prowadzący, Maciej Jarzemski, Monika Kołodziejska, Małgorzata Rogalka)
„Mister Szczecina’68” przy al. Wyzwolenia 30-44 (fot. Mariusz Brzeziński)
Maciej Prauziński z żoną i przyjaciółmi podczas ceremonii odsłonięcia Pomnika Armii Krajowej na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie
Pomnik Armii Krajowej na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie - stan z 2009 (fot. Kapitel)
Strona tytułowa pierwotnej wersji projektu sanktuarium w Siekierkach
Widok na sanktuarium w Siekierkach n. Odrą
Kapliczka przy drodze do Sanktuarium Nadodrzańskiej Królowej Pokoju w Siekierkach, wykonana pod nadzorem architekta, z pomocą mieszkańców Siekierek
Kamieniczka (w trakcie budowy) przy ul. Panieńskiej 13 na szczecińskim Podzamczu
Kamieniczka przy ul. Panieńskiej 13
Dom Redemptorystów w Szczecinie w trakcie budowy
Dom Redemptorystów przy ul. Księdza Popiełuszki 10A
Koncepcja programowo-przestrzenna zagospodarowania nabrzeży w Gryfinie
Opracowania graficzne
- 1956-1957 – tygodnik społeczno-kulturalny „Ziemia i Morze” nr 4, 17, 19, 33 z 1956 oraz 11, 12, 16 z 1957, Szczecin (ilustracje)
- 1995 – „Szczeciński Przegląd Aktualności Kulturalnych SzPAK” 1995 nr 6, Szczecin (ilustracje)
- 1997 – Ewa Kulesza-Szerniewicz, Pałace i dworki szczecińskiej AWRSP, Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa. Oddział Terenowy, Szczecin
Ilustracja do opowiadania Czesława Czerniawskiego Człowiek z flaszką - „Ziemia i Morze” nr 12 (1957)
Nagrody i wyróżnienia
- 1955 – wyróżnienie w konkursie na polski pawilon EXPO w Brukseli (współautor Ryszard Jaroszek)
- 1960 – nagroda zespołowa II stopnia Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury za plan zagospodarowania przestrzennego wybrzeża w woj. szczecińskim
- 1977 – III nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego
- 1977 – III nagroda w konkursie na zespół dworców PKP i PKS w Szczecinie (współautorzy: (współautorzy: Romuald Cerebież-Tarabicki, Ryszard Daniło, Grzegorz Ferber, Andrzej Morawski, Anna Zaniewska i Piotr Zaniewski)
- II nagroda w konkursie na rozwiązanie pl. Żołnierza w Szczecinie (współautorzy: Witold Adamczyk, Romuald Cerebież-Tarabicki, Stanisław Raciborski)
- I nagroda za projekt pomnika Grobu Nieznanego Żołnierza w Radomsku
Odznaczenia
- 1948 – Medal Wojska (Londyn)
- 1977 – Brązowa Odznaka SARP
- 1986 – Krzyż Armii Krajowej (Londyn)
- 1988 – Złota Odznaka SARP
- 1995 – Odznaka Pamiątkowa „Akcji Burza”
- 1995 – odznaka „50 lat członkostwa w PZŁ”
- 1997 – Krzyż Partyzancki
- 2012 – Odznaka „Zasłużony dla Budownictwa”
- Złota Odznaka SARP (?)
- Odznaka Pułkowa 27 pp AK
- Odznaka żołnierzy Armii Krajowej b. Okręgu Radomsko-Kieleckiego
Ciekawostki
- Kilkanaście projektów architektonicznych autorstwa Macieja Prauzińskiego przechowywanych jest w Archiwum Państwowym w Szczecinie
- O Sanktuarium Matki Bożej Nadodrzańskiej Królowej Pokoju w Siekierkach i jego twórcy, Macieju Prauzińskim, wspomina R. Masalski w swoim referacie Sanktuaria Maryjne na Pomorzu Zachodnim ( w zbiorach Archiwum Państwowego w Szczecinie)
- Maciej Prauziński wystąpił w reportażu Sanktuarium Nadodrzańskiej Królowej Pokoju (z serii Kościoły Pomorza Zachodniego), zrealizowanym przez Wytwórnię Telewizyjno-Filmową ALFA dla TVP S.A. Oddział w Szczecinie
Zobacz film
- Maciej Prauziński w filmie Sanktuarium Nadodrzańskiej Królowej Pokoju (real. Teresa Modelska dla Alfa TV)
Bibliografia
- Wojciech Bal, Robert Dawidowski, Ryszard Długopolski, Adam Maria Szymski, Architektura polska 1945-1960 na obszarze Pomorza Zachodniego, Wydawnictwo Walkowska, Szczecin 2014
- Wojciech Bal, Elżbieta Czekiel-Świtalska, Wojciech Pawłowski, Miłosz Raczyński, Adam Maria Szymski, Architektura polska lat 1976-2001 na obszarze Pomorza Zachodniego, Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe Zapol Dmochowski Sobczyk, Szczecin 2014
- Encyklopedia Szczecina t. II P-Ż (pod red. Tadeusza Białeckiego, autor hasła Cezary Hendryk), Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 2000
- „Kronika Szczecina 2012” nr 31, s. 258 (nekrologia)
- Maria Rutowska, Lager Glowna. Niemiecki obóz przesiedleńczy na Głównej w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), Instytut Zachodni, Poznań 2008
- Stanisław Staszewski, Miasta tego kraju (Pyrzyce), „Ziemia i Morze” 1957 nr 4, s. 5
- Adam Maria Szymski, Architektura i architekci Szczecina 1945-1995. Architektura Szczecina na tle osiągnięć polskiej architektury współczesnej, Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Szczecińskiej, seria: „Prace Naukowe Politechniki Szczecińskiej” nr 560, „Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego” nr 41, Szczecin 2001
- W niewykorzystanych podziemiach Domu Odzieżowca znajdzie pomieszczenie „Tele Klub”, „Kurier Szczeciński” 1957 nr 34, s. 4
Inne źródła
- Zdjęcia ze zbiorów Ireny Prauzińskiej
- Rysunek dziecka, autor nieznany (nr inw. AF-541) dzięki uprzejmości Wielkopolskiego Muzeum Niepodległości w Poznaniu
- Film dzięki uprzejmości Wytwórni Telewizyjno–Filmowej ALFA Sp. z o.o.