Oleg Bałakirew

Oleg Bałakirew
artysta malarz
Oleg Bałakirew
Data urodzenia	14 grudnia 1944
Miejsce urodzenia	Wilno
Data śmierci	29 stycznia 1977
Miejsce śmierci	Szczecin
Miejsce spoczynku	Cmentarz Centralny w Szczecinie
Narodowość	polska

Oleg Bałakirew (1944-1977) – artysta malarz.

Życiorys

Oleg Bałakirew urodził się 14 grudnia 1944 roku w Wilnie. Był synem Pawła Bałakirewa – artysty malarza i Tatiany z domu Polaninej– nauczycielki. Do Szczecina przyjechał w 1946 roku wraz z rodzicami i starszym rodzeństwem. Od dziecka towarzyszył ojcu podczas pracy – podawał pędzle i farby, poznawał warsztat malarski. W roku 1964 ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Szczecinie. Jednym z jego nauczycieli był Antoni Wróbel. W latach 1964-1967 studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, w pracowni prof. Stanisława Borysowskiego. W latach 1967-1970 studia malarskie kontynuował w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, w pracowniach prof. Jacka Żuławskiego, prof. Barbary Massalskiej i prof. Kiejstuta Bereźnickiego. Po studiach powrócił do Szczecina. W latach 1970-1977 był członkiem grupy „Brama”, w skład której wchodzili również Ryszard Kiełtyka, Wacław Stanisławczyk i Ryszard Tokarczyk. Był żonaty z Barbarą, miał syna Piotra.

Zginął w wypadku samochodowym 29 stycznia 1977 roku w Szczecinie. Pochowany na Cmentarzu Centralnym,(kw. 9k-10-7).

Twórczość

Oleg Bałakiriew był artystą o niepospolitym talencie. Już w liceum plastycznym zwrócił na siebie uwagę pracami dyplomowymi, zwłaszcza sposobem rozwiązywania światłocienia i żywiołową ekspresją. Okres jego dojrzałej twórczości zamyka się w latach 1970-1977. Pozostawił ponad trzydzieści obrazów, głównie kompozycji dużego formatu. Przedstawiał własną wizję świata, nie ulegał wzorcom i stereotypom. Tematem większości są prawie puste wnętrza, w których przedstawił zwyczajne przedmioty – krzesło, stolik, butelkę, dziecięcy wózek (Bez okien, Baltic Beer, Wózek Piotra). Otaczające człowieka sprzęty to niemi świadkowie jego wzlotów i upadków, narodzin i śmierci, trwania świata i przemijania istnień. Przedmioty oświetlał w ekspresyjny sposób celowo gubiąc wyrazistość kształtów. W ten sposób podkreślał ich ulotność i nietrwałość, sygnalizował nieuchronność rozpadu i przemijania. Przejawiał również skłonności symboliczne i personifikujące (Koniec zabawy, Lalu). Malował niespiesznie, starając się najprostszymi, oszczędnymi środkami wyrazić ekspresję. Uwagę skupiał na świetle i przestrzeni. Przedstawione na obrazach wnętrza – zazwyczaj ciemne, fascynują nieodgadnioną głębią. Ściany wnętrz zdają się otwierać w tajemniczą, niepokojącą i nieokreśloną przestrzeń. Światło nie tylko wzmaga ekspresję, ale nadaje obrazom ponadczasowy, uniwersalny wymiar. Prace artysty są wielowarstwowe teściowo i imponują siłą artystycznego wyrazu. Był członkiem Rady Artystycznej ZPAP w Szczecinie. Uczestniczył w licznych wystawach, festiwalach i plenerach malarskich w kraju i za granicą, indywidualnych i zbiorowych. Laureat wielu nagród. Prace artysty posiadają w swoich zbiorach m.in.: Muzeum Narodowe w Szczecinie, Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie, Muzeum Ziemi Lubuskiej w Gorzowie Wlkp., Miejski Dom Kultury w Świnoujściu, Szczecińskie Towarzystwo Kultury oraz zbiory prywatne w kraju i za granicą.

Ołttarz Heretyka, 1974

Lalu, 1974

Wózek Piotra, 1974

Bez okien, 1975

Oleg Bałakirew w swojej pracowni

Obrazy (wybór)

• Akt z lalką, 130x100 cm, olej, płótno, 1972
• Alba, 1973
• Baltic Beer, 1975
• Bez okien, 148x148 cm, olej, 1975
• Huśtawka, 154x148 cm, olej,
• Impresje morskie, 83x97 cm, olej, 1974
• Koniec zabawy, 140x130 cm, olej, 1974
• Król Maciuś I, 1973
• Lalu, 97x83 cm, olej, 1974
• Leżąca, 164x154 cm, olej, 1970
• Marionetki, 138x132 cm, olej,
• Mur, 1976
• Ołtarz Heretyka, 159x119 cm, olej, płótno, 1974
• Przystań św. Barbary, 97x97 cm, olej
• Skarpa, 90x107 cm, olej
• Splot, 81x65 cm, olej, 1971
• Struktura, 1974
• W materii, 132x126 cm, olej
• Wilcza Poręba, 135x132 cm, olej
• Wnętrze pracowni, 180x160 cm, olej, 1977
• Wózek Piotra, 148x138 cm, olej, 1974
• Za płotem, 70x 92,00 cm, olej, [1970]

Wystawy zbiorowe krajowe (wybór)

• 1970, 1971 – Wystawa malarstwa „Grupa Brama” (Szczecin)
• 1970 – Wystawa „Piękno Ziemi Szczecińskiej” (Szczecin)
• 1971 – Wystawa „Szczecińskie Dzieło Plastyczne na XXV-lecie ZPAP i XX-lecie PSB” (Szczecin)
• 1972 – VI Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego (Szczecin)
• 1972 – Wystawa pokonkursowa o nagrodę Konika Morskiego (Szczecin)
• 1973 – Wystawa poplenerowa Międzynarodowego Pleneru Bałtyckiego (Szczecin)
• 1973 – V Prezentacja Malarzy Krajów Socjalistycznych (Szczecin)
• 1974 – VII Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego (Szczecin)
• 1975 – Wystawa „Pokolenie 30/40” (Łódź)
• 1975 – Ogólnopolska Wystawa „Złote Grono” (Zielona Góra)
• 1975 - Wystawa „Panorama szczecińska” (Warszawa)
• 1976 – Wystawa „Contrakt 76” (Lidzbark Warmiński)
• 1976 – VIII Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego (Szczecin)
• 1980 – Wystawa „Plastyka szczecińska 1945-80 (Szczecin)
• 1981 – Wystawa „Grupa Brama” (Szczecin)
• 1985 – Wystawa „Plastyka Ziem Zachodnich i Północnych” (Olsztyn)
• 1993 – Wystawa „Szczecińska sztuka współczesna 1945-1993” (Szczecin)
• XI 2011-I 2012 – Obecność. Wystawa ZPAP Okręgu Szczecińskiego 1945-2011 w ramach obchodów 100-lecia ZPAP (Szczecin)
• 2013 - Wystawa „A może morze?” (Szczecin)

Wystawy indywidualne (wybór)

• 1974, 1975 – Wystawa w „Klubie 13 Muz” (Szczecin)
• 1995 – Wystawa z cyklu „ Z Galerii wspomnień” (Szczecin)
• 2001 – Wystawa Olega i Pawła Bałakirewów w cyklu „Z Galerii wspomnień” (Szczecin)

Wystawy zagraniczne

• 1971 – Wystawa ZPAP Okręgu Szczecińskiego (Ryga, Łotwa)
• 1972 – Światowa Wystawa malarstwa Współczesnego (Montreal, Kanada)
• 1973 – Wystawy okręgu szczecińskiego (Rostock, Niemcy);(Burgas, Bułgaria);(Praga,Czechy);(Liberec,Czechy)
• 1976 – Wystawa „Bolidenforetaget Kunstforening” (Skellefteå, Szwecja)
• 1978 - Wystawa „Polska współczesna sztuka Wybrzeża” (Skagen, Dania)
• 1979 - Wystawa w Museum für Kunst- und Kulturgeschichte (Lubeka, Niemcy)
• 1980 - Wystawa „Grupa Brama” w Borough Gallery (Stockton, Anglia)

Nagrody

• 1972 – Grand Prix w konkursie o nagrodę „Konika Morskiego” (Szczecin)
• 1974 – Nagroda Prezydenta Miasta Szczecina na VII Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego (Szczecin)
• 1975 – Laureat „Złotego Grona” (Zielona Góra)

Wspomnienie o Olegu Bałakirewie

W Szczecinie na dużej międzynarodowej wystawie malarstwa przy obrazach Olega Bałakirewa zatrzymaliśmy się na dłużej, chociaż dookoła kusiły kolorem i fantazją dziesiątki innych obrazów. Nawet dzisiaj nie potrafię powiedzieć, w czym były inne od pozostałych, że tak nas przyciągnęły do siebie. Czy swoim niepokojem? Czy półcieniami zanikających i ukazujących się kształtów, okraszonymi światłem jakby z El Greca?[…] Nowe obrazy Olega wydały się jeszcze ciekawsze, bardziej zdecydowane w położeniu farby i dojrzałości treści, miały swój niepokój i ten rodzaj smutku, który dopuszczaliśmy do siebie – był w nich smutek zmierzchania, piękno muzycznej frazy, której nie można dotknąć ani zobaczyć, smutek przemijających dni albo tej jednej chwili, która nie wiadomo, czy zdarzy się drugi raz, smutek odlatujących ptaków i pierwszego pożegnania. (Aleksander Jurewicz, Życie i liryka)

Idę ulicami Szczecina. Idę ulicami Gdańska. Idę do Ciebie. Szukam Ciebie. Kim byłeś? Dobrym Synem, radością, szczęściem. Idę do Ciebie… Szukam Ciebie… Jest wielka smutna cisza… Jest tajemnica życia i śmierci… Twoja Matka. (Tatiana Bałakirew, Wspomnienia matki)

Oleg Bałakirew osiągnął cel bardzo trudny do zdobycia przez malarza. Spowodował, że obok jego prac nie przechodzimy obojętnie, czy też szybko o nich zapominamy, nasyciwszy oczy urodą barw. Do jego obrazów powracamy, odnajdując w nich ciągle nowe treści. Ich wielowarstwowość treściowa, połączona ściśle z siłą artystycznego wyrazu, stanowi o szczególnej pozycji malarstwa Bałakirewa, nie tylko w środowisku lokalnym. (Jerzy Jurczyk , Oleg Bałakirew. Malarstwo)

Bibliografia

• Annusewicz Małgorzata. Paweł i Oleg Bałakirewowie. W: „Głos Szczeciński” 2003, nr 166. Dodatek. „Głos Lokalny”- Szczecin, s.II.
• Bałakirew Tatiana. Wspomnienia matki. [s.l., s.n.], 1999.
• Jurewicz Aleksander. Krótki czas Olega Bałakirewa. W: Jurewicz Aleksander.: Życie i liryka. Gdańsk: Wydawnictwo Słowo, Obraz terytoria, cop. 1998, s. 22-24. ISBN 83-87316-32-6.
• Liskowacki Artur Daniel. Ulica Niemiecka, ulica Miedziana. W: „Pogranicza” : szczeciński dwumiesięcznik kulturalny 2002, nr 4, s. 25. ISSN 1233-3654.
• Najdowa Jadwiga. Oleg Bałakirew W: Encyklopedia Szczecina. T. 1. Pod red. Tadeusza Białeckiego. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński 1999, s. 68. ISBN 83-87341-45-2
• Najdowa Jadwiga. Oleg Bałakirew 1944-1977. Światłocień, ekspresja. W: Ku Słońcu 125 . Praca zbiorowa pod red. Mariusza Czarnieckiego. Szczecin: Wydawnictwo Glob 1987, s. 176-180. ISBN 83-7007-135-X.
• Najdowa Jadwiga, Kozłowska Lidia. Szczecińska sztuka współczesna 1945-1993. Muzeum Narodowe w Szczecinie. Galeria Sztuki Współczesnej. Szczecin: Wydawnictwo Muzeum Narodowego, cop. 1993. ISBN 00765236.
• Obecność. Almanach 1911-2011. Okręg Szczeciński 1945-2011. Red. Ryszard Kiełtyka. Szczecin: PPH Zapol Dmochowski, Sobczyk [2011]. ISBN 978-8375183-59-7.
• Oleg Bałakirew. Malarstwo. Szczecin: ZPAP, BWA, Klub „13 Muz” 1974.
• Plastyka szczecińska w latach 1945-1975. Poznań: Krajowa Agencja Wydawnicza 1976.
• Z galerii wspomnień. Pod red. Eugeniusza Kusa, Barbary. Igielskiej, Jarosława Eysymonta. Szczecin: Zamek Książąt Pomorskich 2006. ISBN 978-8391679-08-1.