Paweł Bałakirew: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzono nową stronę "{{Osoba infobox |osoba= Paweł Bałakirew |grafika_osoba= |grafika_opis= |funkcja= artysta malarz, rysownik |urodziny_data=14 lipca 1914 |urodziny_miejsce=Wilno...") |
|||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
|lokalizacja_grobu= | |lokalizacja_grobu= | ||
}} | }} | ||
| + | |||
| + | '''Paweł Bałakirew (1914-1968)''' – artysta malarz, rysownik. | ||
| + | |||
| + | ==Życiorys== | ||
| + | |||
| + | Paweł Bałakirew urodził się [[14 lipca]] [[1914]] roku w Wilnie. Jego ojciec – Wasilij Bałakirew pochodził z arystokratycznej rodziny i był spokrewniony z kompozytorem rosyjskim Milijem Aleksandrowiczem Bałakirewem. Matka Anna była chłopką. Wcześnie osierocony przez ojca, który służąc w armii carskiej zginął na wojnie w 1915 roku, pomagał matce roznosząc gazety. Ukończył gimnazjum w Wilnie oraz kursy rysunku im. prof. Smuglewicza. W szkole malował portrety osób ze swojego otoczenia: profesorów, kolegów i znajomych. Pragnął studiować malarstwo w Paryżu. Na wyjazd zarabiał pracując przy budowie studni oraz jako nocny stróż. W 1932 roku wyjechał do Paryża. Na utrzymanie zarabiał sprzątaniem, myciem okien, myciem naczyń oraz malowaniem apartamentów. W latach [[1933]]-[[1935]] studiował w l'École National Supérieure de Beaux Arts w Paryżu. Swoje prace wystawiał i sprzedawał na ulicy. W roku 1934 wziął udział w wystawie młodych malarzy na Mont Parnasse (Deuxième Salon des Etudiants). Poznał rosyjskiego pisarza Aleksandra Kuprina i poetę Konstantego Balmonta. Statystował słynnemu basowi Fiodorowi Szalapinowi w operze „Borys Godunow”. W [[1935]] roku powrócił do Wilna i odbył służbę wojskową. W latach [[1937]]-[[1939]] studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie. [[24 sierpnia]] [[1939]] roku w wileńskiej cerkwi poślubił Tatianę Polaninę. Brał udział w wojnie obronnej [[1939]] roku. W latach [[1940]]-[[1941]] i w [[1944]] roku studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Wilnie, w pracowni A. Gudaitisa. | ||
| + | W Szczecinie od [[1946]] roku. W tym samym roku został członkiem szczecińskiego oddziału Związku Polskich Artystów Plastyków. Bywał w Klubie 13 Muz, gdzie poznał m.in. Juliana Tuwima. W swej pracowni prowadził z przyjaciółmi dysputy o sztuce.: Bywali u niego [[Guido Reck]], Henryk Karniej, Zenon Kononowicz, [[Łukasz Niewisiewicz]], Adam Pohorecki, Jan Powicki, Tadeusz Powidzki oraz literaci [[Józef Bursewicz]] i Franciszek Gil. W [[Głos Szczeciński|Głosie Szczecińskim]] miał swoją rubrykę ''Z teki Pawła Bałakirewa'', gdzie publikowano rysowane przez niego sylwetki szczecińskich aktorów. | ||
| + | Jego najmłodszy syn [[Oleg]] również został artystą malarzem. | ||
| + | |||
| + | Zmarł [[6 czerwca]] [[1968]] roku w Szczecinie. Pochowany na [[Cmentarz Centralny|Cmentarzu Centralnym]] (kw. 41c-16-7). | ||
Wersja z 10:54, 18 sie 2015
| Paweł Bałakirew | |||
| artysta malarz, rysownik | |||
|
| |||
| Data urodzenia | 14 lipca 1914 | ||
| Miejsce urodzenia | Wilno | ||
| Data śmierci | 6 czerwca 1968 | ||
| Miejsce śmierci | Szczecin | ||
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Centralny | ||
| Narodowość | polska | ||
Paweł Bałakirew (1914-1968) – artysta malarz, rysownik.
Życiorys
Paweł Bałakirew urodził się 14 lipca 1914 roku w Wilnie. Jego ojciec – Wasilij Bałakirew pochodził z arystokratycznej rodziny i był spokrewniony z kompozytorem rosyjskim Milijem Aleksandrowiczem Bałakirewem. Matka Anna była chłopką. Wcześnie osierocony przez ojca, który służąc w armii carskiej zginął na wojnie w 1915 roku, pomagał matce roznosząc gazety. Ukończył gimnazjum w Wilnie oraz kursy rysunku im. prof. Smuglewicza. W szkole malował portrety osób ze swojego otoczenia: profesorów, kolegów i znajomych. Pragnął studiować malarstwo w Paryżu. Na wyjazd zarabiał pracując przy budowie studni oraz jako nocny stróż. W 1932 roku wyjechał do Paryża. Na utrzymanie zarabiał sprzątaniem, myciem okien, myciem naczyń oraz malowaniem apartamentów. W latach 1933-1935 studiował w l'École National Supérieure de Beaux Arts w Paryżu. Swoje prace wystawiał i sprzedawał na ulicy. W roku 1934 wziął udział w wystawie młodych malarzy na Mont Parnasse (Deuxième Salon des Etudiants). Poznał rosyjskiego pisarza Aleksandra Kuprina i poetę Konstantego Balmonta. Statystował słynnemu basowi Fiodorowi Szalapinowi w operze „Borys Godunow”. W 1935 roku powrócił do Wilna i odbył służbę wojskową. W latach 1937-1939 studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie. 24 sierpnia 1939 roku w wileńskiej cerkwi poślubił Tatianę Polaninę. Brał udział w wojnie obronnej 1939 roku. W latach 1940-1941 i w 1944 roku studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Wilnie, w pracowni A. Gudaitisa. W Szczecinie od 1946 roku. W tym samym roku został członkiem szczecińskiego oddziału Związku Polskich Artystów Plastyków. Bywał w Klubie 13 Muz, gdzie poznał m.in. Juliana Tuwima. W swej pracowni prowadził z przyjaciółmi dysputy o sztuce.: Bywali u niego Guido Reck, Henryk Karniej, Zenon Kononowicz, Łukasz Niewisiewicz, Adam Pohorecki, Jan Powicki, Tadeusz Powidzki oraz literaci Józef Bursewicz i Franciszek Gil. W Głosie Szczecińskim miał swoją rubrykę Z teki Pawła Bałakirewa, gdzie publikowano rysowane przez niego sylwetki szczecińskich aktorów. Jego najmłodszy syn Oleg również został artystą malarzem.
Zmarł 6 czerwca 1968 roku w Szczecinie. Pochowany na Cmentarzu Centralnym (kw. 41c-16-7).
