Włodzimierz Piotrowski: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 12: | Linia 12: | ||
* '''1966''' – ''Most przez Bałtyk'' (pr. cykliczny) | * '''1966''' – ''Most przez Bałtyk'' (pr. cykliczny) | ||
* '''1966''' – ''Interpelacje'' (pr. cykliczny) | * '''1966''' – ''Interpelacje'' (pr. cykliczny) | ||
| − | * '''1966''' – ''[[ | + | * '''1966''' – ''[[To, co najlepsze]]'' (wspólnie z [[Ireneusz Dulęba|Ireneuszem Dulębą]] i [[Witold Lendzion|Witoldem Lendzionem]]) |
* '''1967''' – ''Ludzie pierwszych dni'' | * '''1967''' – ''Ludzie pierwszych dni'' | ||
* ''Energia Syberii'' | * ''Energia Syberii'' | ||
Wersja z 22:36, 20 sty 2013
Włodzimierz Piotrowski – publicysta „Kuriera Szczecińskiego”, dziennikarz radiowy i telewizyjny, korespondent TVP w Moskwie
Spis treści
Życiorys
Włodzimierz Piotrowski studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim pod kierunkiem prof. Stanisława Ossowskiego. Równocześnie uczęszczał na Wydział Dyplomatyczno-Konsularny Akademii Nauk Politycznych w Warszawie.
Od 1953 roku związany ze Szczecinem. Pracę dziennikarską rozpoczął 1 kwietnia 1956 roku w redakcji „Kuriera Szczecińskiego”. Przeszedł wszystkie szczeble dziennikarskiego wtajemniczenia - od reportera, kierownika działu miejskiego, sekretarza redakcji do zastępcy redaktora naczelnego gazety. Jego nauczycielami byli nestorzy szczecińskiej żurnalistyki, m.in. Jarosław Kaniasty, Józef Kruszona, Bolesław Rajkowski, Feliks Jordan, Stefan Borowski i Edward Kmiecik. Później został dziennikarzem Rozgłośni Radiowej w Szczecinie. Tam kierował Redakcją Publicystyki i Informacji. Będąc na etacie w PR Szczecin, podjął współpracę z tworzącym się Ośrodkiem Telewizyjnym. Był m.in. kierownikiem Bazy Filmowej. W 1961 roku został stałym pracownikiem OTV w Szczecinie. Ostatnią funkcją, jaką w nim pełnił, było stanowisko zastępcy redaktora naczelnego.
Z dniem 1 kwietnia 1967 roku został przeniesiony do Warszawy. Tam pracował w Redakcji Dziennika Telewizyjnego. Kolejno był zastepcą redaktora naczelnego, kierownikiem redakcji wymiany informacji telewizyjnej w sieci Interwizji oraz kierownikiem działu korespondentów Polskiego Radia i Telewizji. W latach 1973-1979 był korespondentem Telewizji Polskiej w Związku Radzieckim.
Wybrane programy telewizyjne (filmy, reportaże)
- 1966 – Most przez Bałtyk (pr. cykliczny)
- 1966 – Interpelacje (pr. cykliczny)
- 1966 – To, co najlepsze (wspólnie z Ireneuszem Dulębą i Witoldem Lendzionem)
- 1967 – Ludzie pierwszych dni
- Energia Syberii
- Bliski Daleki Wschód
- Tam, gdzie zaczynają BAM
- S.P.-23
- 1983 – Aby żyć
- 1983 – Czekanie na Francuza
- 1983 – Jałta - podział Europy
- 1983 – Jałta '45 - historia i współczesność
- 1983 – Japonia - powrót Samurajów?
- 1983 – Między przymierzem a nadzieją
- 1983 – Poczdam '45 - sprawa granic Polski
- 1983 – Polska - ZSRR: racje sojuszu
- 1983 – Reagan i inni
- 1983 – Świt nad Gangesem
- 1983 – Teheran - w obliczu rozstrzygnięć
- 1983 – Ziemia Sandino
Wybrane artykuły prasowe
- 1956 – O przyczynach niezadowolenia robotników w stolarni ZBM, „Kurier Szczeciński” z dn. 1 grudnia 1956
Nagrody
- 1984 – Złoty Ekran '83 za programy dokumentalne z zakresu publicystyki międzynarodowej
Źródła
- Włodzimierz Piotrowski (rozmowa Witolda Rutkiewicza), „Ekran” 1984 nr 11, s. 5
