Wyższa Szkoła Morska
Wyższa Szkoła Morska – funkcjonująca w Szczecinie, w latach 1968 - 2004, wyższa uczelnia techniczna szkoląca nawigatorów i mechaników floty handlowej, pasażerskiej oraz rybackiej. Do roku 1974 prowadzono w niej studia inżynierskie, w latach 1974 – 1989 jednolite magisterskie, a od roku 1989 dwustopniowe, inżynierskie (4,5 letnie) i magisterskie (5 letnie). Od roku 1997 uczelnia nadawała także stopień doktora.
9 stycznia 2004 ustawą sejmową dokonano zmiany nazwy uczelni na Akademię Morską w Szczecinie[1].
Historia
WSM w Szczecinie została powołana do życia 20 sierpnia 1968, rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 1968 r. (Dz. U. 34 poz. 230). Powstała w wyniku przekształcenia Państwowej Szkoły Morskiej. Pierwsza inauguracja roku akademickiego WSM miała miejsce 12 października 1969 (140 studentów). W jej ramach prowadzono studia w trybie dziennym i zaocznym, przy czym dla studentów zaocznych funkcjonowały punkty konsultacyjne w Kołobrzegu, Świnoujściu i w Opolu. Uczelnię ukończyło łącznie 4199 absolwentów (głównie mężczyzn – kobiety przyjmowano na wyłącznie na kierunek „eksploatacja portów morskich”).
W WSM istniały trzy wydziały, z następującymi kierunkami kształcenia:
- Wydział Nawigacyjny:
- transport morski (nawigacja),
- połowy morskie,
- eksploatacja portów i floty morskiej;
- Wydział Mechaniczny:
- mechanika i budowa maszyn ze specjalnością eksploatacja siłowni okrętowych;
- Wydział Inżynieryjno-Ekonomiczny Transportu (od 2002).
Do roku 1972 w ramach WSP studiowali słuchacze Państwowej Szkoły Morskiej (120 słuchaczy), w związku z czym funkcjonowały „dodatkowe” 3 wydziały:
- Nawigacji i Eksploatacji Floty Handlowej,
- Nawigacji i Eksploatacji Floty Rybackiej,
- Mechaniczny.
W 1971 roku otwarto studia zaoczne (147 studentów).
Pierwsi inżynierowie nawigatorzy lub mechanicy uzyskali dyplomy w 1974 roku. W roku akademickim 1974/1975 wprowadzono jednolite, 5 letnie studia magisterskie – pierwsi magistrowie opuścili mury uczelni w 1979 roku. Od roku 1989 wprowadzono dwustopniowy system studiów (4 letnie inżynierskie i 5 letnie magisterskie).
W 1997 wydział nawigacyjny uzyskał uprawnienia do nadawania stopnia doktora, a mechaniczny - w 2002[2].
W 1979 roku otwarto nowy kierunek studiów: eksploatacja portów morskich (30 osób na studiach wieczorowych), a od 1981 - 28 studentów „dziennych”. Na kierunek ten przyjmowano także kobiety.
Od początku istnienia uczelni starano się angażować kadrę wykładowców posiadających stopnie morskie (oficerów nawigatorów i mechaników). Wyposażenie WSM w skomplikowane i nowoczesne urządzenia dydaktyczne oraz naukowo-badawcze, posiadanie własnych statków szkolnych i praktyczny charakter nauki powodował, że absolwenci natychmiast po studiach podejmowali pracę na statkach. WSM wykształciła łącznie 4199 absolwentów.
Ważnym elementem szkolenia były rejsy i praktyki morskie, które realizowano m.in. na statkach przejętych od Państwowej Szkoły Morskiej (PSM):
- statek instrumentalny (przebudowany lugrotrawler) m/s Nawigator (od 1966)
- statek szkolno - instrumentalny m/s Azymut
- statek szkolno – rybacki m/t Łużyca (do 1988)
W połowie lat 70.tych weszły także do eksploatacji:
- statek szkolno-transportowy „Kpt. Antoni Ledóchowski” (do 1988)
- statek szkolno-rybacki m/s „Rybak Morski” (do 1988)
W 1988 uczelniany Ośrodek Ratownictwa Morskiego został wyposażony w jednostkę pływającą „Kapitan Szymański”. W 1997 oddano do użytku nowoczesny statek szkolny „Nawigator XXI”. Uczelnia dysponowała także własnym ośrodkiem żeglarskim wyposażonym w różne typy jachtów i łodzi żaglowych.
Uczelnia dysponowała także 2 domami studenckimi, „Korab” i „Passat”, o łącznej powierzchni ponad 10 tys. m2, stołówką i pływalnią. Laboratoria i warsztaty uczelni były wyposażone w nowoczesne urządzenia nawigacyjne, połowowe, elementy maszynowni okrętowych, radary i urządzenia łączności, a nawet w planetarium.
Rektorzy WSM
- Zdzisław Łaski (1969-1972)
- Eugeniusz Andrzej Daszkowski (1972-1978)
- Aleksander Hubert Walczak (1978-1984)
- Sławomir Hulanicki (1984-1987)
- Igor Jagniszczak (1987-1990)
- Aleksander Hubert Walczak (1990-1996)
- Stanisław Gucma (1996-2002) [3]
- Bolesław Kuźniewski (2002-2004) (potem rektor Akdemii Morskiej[4])
Przypisy
- ↑ Ustawa z 9-01-2004 o nadaniu Wyższej Szkole Morskiej w Szczecinie nazwy Akademia Morska w Szczecinie. [online]. [Przeglądany 6 czerwca 2013]. Dostępny w: http://sejmometr.pl/ustawy/461.
- ↑ Akademia Morska w Szczecinie. W: e-wyjazd.pl. [online]. [Przeglądany 6 czerwca 2013]. Dostępny w: http://www.przewodnik.e-wyjazd.pl/miejsce/akademia-morska-w-szczecinie,K3RT.html.
- ↑ Stanisław Gucma, Rektor Akademii Morskiej w Szczecinie. W: Morza i Oceany.pl [online]. [Przeglądany 6 czerwca 2013] Dostępny w: http://morzaioceany.pl/inne/sylwetki-morskie/55-stanislaw-gucma-rektor-akademii-morskiej-w-szczecinie.html.
- ↑ Rektorzy WSM/AM w Szczecinie w latach 1969 – 2012. W: Akademia Morska w Szczecinie. 01-01-2011 [online]. [Przeglądany 6 czerwca 2013] Dostępny w: http://www.am.szczecin.pl/organy-i-osoby-sprawujace-funkcje-i-ich-kompetencje-w-tym-organy-samorzadu-studenckiego/487-rektorzy-wsm-am-w-szczecinie-w-latach-1969-2012.
Bibliografia
- Encyklopedia Szczecina. T.2. Red. Tadeusz Białecki. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2000. ISBN 83-7241-089-5. s. 583, 658 - 661.
- Encyklopedia Szczecina. T.1. Red. Tadeusz Białecki. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2000. ISBN 83-87341-45-2. s. 178, 319, 364, 382.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Akademia Morska w Szczecinie [online]. [Przeglądany: 6 czerwca 2013]. Dostępny: http://www.am.szczecin.pl.
