Elżbieta Pomorska
| Elżbieta Pomorska | |||
| królowa Czech, cesarzowa rzymska | |||
|
| |||
| Data urodzenia | ca. 1347 | ||
| Data śmierci | 14 lutego 1393 | ||
| Miejsce śmierci | Hradec Kralove | ||
| Miejsce spoczynku | katedra św. Wita w Pradze | ||
Elżbieta Pomorska (Eliška/Alžběta Pomořanská), (ca. 1347-1393) - królowa Czech, cesarzowa rzymska.
Życiorys
Nie jest znana dokładna data i miejsce urodzenia Elżbiety Pomorskiej, córki Bogusława V i Elżbiety, córki króla Polski Kazimierza Wielkiego. Przyjmuje się, iż przyszła na świat około roku 1347. Była starszą siostrą Kazimierza (Kaźka) słupskiego. Po śmierci matki, Elżbiety Kazimierzówny (1361) wraz z bratem, Kaźkiem słupskim wychowywała się na dworze w Krakowie.
21 maja 1363 roku w Krakowie Elżbieta została wydana za mąż za króla Czech i cesarza rzymskiego, Karola IV. Była jego czwartą żoną. Opis uroczystości ślubnych przedstawił prawie dwa wieki później pomorski kronikarz, Tomasz Kantzow: Przybyli tedy: cesarz Karol - pan młody, Ludwik, król węgierski; Piotr, król Cypru; Otto, margrabia brandenburski i książę Bawarii; Siemowit, książę mazowiecki; Bolesław, książę świdnicki; Władysław, książę opolski; jako i król duński Waldemar wodą przybył na Pomorze, a książęta pomorscy wspaniale go przyjęli i przez kraj swój godnie przeprawili. Ojciec zaś oblubienicy i biskup kamieński Jan, książę saski, współ z nim ruszyli, za towarzyszy mu będąc. Książę Barnim szczeciński natomiast, jako że przez wiek swój sam jechać nie mógł, posłał w zastępstwie swoim hrabiego Ulryka z Fürstenbergu z sutymi darami. Podobnie uczynili też pomorscy książęta Barnim i Warcisław, stryjowie oblubienicy, którzy z racji ochrony kraju pozostali w domu. Poza tym był na królewskim dworze brat oblubienicy, książę Kazimierz, takoż i poselstwa licznych królów oraz książąt, a zaślubiny wyprawił król polski z przepychem wspaniałym, wiano zaś wyniosło sto tysięcy węgierskich guldenów, z czego część większą zapłacił król polski.
Historycy uważają jednak, iż Tomasz Kantzow najpewniej połączył dwa różne wydarzenia: ślub Elżbiety w roku 1363 i zjazd monarchów w Krakowie w 1364.
18 czerwca 1363 roku Elżbieta została koronowana w Pradze na królową Czech. 1 listopada 1368 roku w Rzymie została koronowana przez papieża Urbana V na cesarzową rzymską. Oddana mężowi, chętnie towarzyszyła mu w licznych podróżach, do polityki się nie wtrącała, wspierała swego brata Kazimierza.
Karol i Elżbieta mieli czterech synów i dwie córki:
- Anna (1366-1394), żona Ryszarda II Plantageneta, króla angielskiego,
- Zygmunt (1368-1437), cesarz rzymski, król węgierski, czeski oraz margrabia brandenburski.
- Jan (1370-1396), książę zgorzelecki
- Karol (1372-1373),
- Małgorzata (1373-1410), żona Jana III Hohenzollerna, burgrabiego norymberskiego,
- Henryk (1377-1378)
Po śmierci cesarza Karola IV, 29 listopada 1378 r., Elżbieta opuściła dwór w Pradze. Przeżyła męża o 15 lat. Zmarła 14 lutego 1393 r. na zamku w Hradec Kralove w opinii świętości, została pochowana u boku męża w katedrze św. Wita w Pradze.
Bibliografia
- Edward Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin 2005.
- Thomas Kantzow, Pomerania. Kronika pomorska z XVI wieku, Tom I, tłum. K. Gołda, przypisy i komentarze T. Białecki i E. Rymar, Szczecin 2005.
- Joanna A. Kościelna, Gryfitka na cesarskim tronie. W: sedina.pl [online]. [Dostęp 06. 02. 2017].
