Józef Trojanowski

	Józef Trojanowski
Data urodzenia	6 stycznia 1919
Miejsce urodzenia	Warszawa
Data śmierci	27 lutego 2002
Miejsce śmierci	Szczecin
Miejsce spoczynku	Cmentarz Centralny w Szczecinie; kw. 62
Lokalizacja grobu	zobacz na mapie

Józef Trojanowski (1919-2002) (właśc. Szymon Wajdenbaum)

Życiorys

Urodził się w Warszawie z ojca Zendla i mamy Etli z d. Fajermacher w biednej żydowskiej rodzinie. Mieszkali w Warszawie przy ul. Niskiej 71/66. Przed wojną ukończył szkołę podstawową i uczył się zawodu. We wrześniu, jak wielu cywilnych warszawiaków uciekł z miasta i po drodze w Kałuszynie został ranny podczas w bombardowania. Dostał się do niewoli niemieckiej i został wywieziony do obozu w Prusach Wschodnich, skąd po dwóch miesiącach uciekł z powrotem do Warszawy. Namówił brata i ojca do ucieczki przez granicę na wschód. W lutym 1940 r. dostali się do Janowa Białostockiego, a potem do Białegostoku. Przebywały tam w fatalnych warunkach tysiące uciekinierów. Brat z ojcem postanowili wrócić do Warszawy. Józef Trojanowski zdecydował się pozostać. Już w marcu deportowano go do Barnaułu a później do Stalińska (Nowokuźnieck) w Ałtajskim Kraju, gdzie pracował w hucie jako ślusarz.

W 1945 r. ożenił się z Rosjanką, córką zesłańców Praskowią i wraz z nią wiosną 1946 r. został repatriowany do Polski, do Szczecina. Dowiedział się, że cała rodzina zginęła w getcie.

W czerwcu 1946 r. stawił się przed komisją poborową, jednak ze względu na stan zdrowia nie został wcielony do wojska, ale do Milicji Obywatelskiej. Pełnił funkcję szeregowego funkcjonariusza - pilnując dobytku przed szabrownikami - a także służbę wartowniczą. Pod naciskiem zwierzchników z MO w 1952 r. zmienił nazwisko rodowe na polsko brzmiące - Trojanowski. Przez prawie trzy lata starał się o zwolnienie go ze służby w MO, udało mu się dopiero na początku 1954 r.

Później pracował w spółdzielniach pracy m.in. PSS "Społem" i "Galanteria", jednocześnie dokształcając się na kursach zawodowych. Od 1964 r. aż do przejścia na emeryturę, był zatrudniony w różnych szkołach na stanowisku woźnego i palacza. W 1982 r. zatrudniony został na etacie świetlicowego w Towarzystwie Społeczno – Kulturalnym Żydów Szczecinie, gdzie dał się poznać jako życzliwy, pomocny i niezwykle oddany pracownik.

Przez wiele lat był korespondentem "Fołks Sztyme", w którym zamieszczał relacje w języku żydowskim z wydarzeń, które miały miejsce w Oddziale. Był bardzo aktywny społecznie: odwiedzał chorych, zawoził im obiady, robił zakupy. Był człowiekiem niezwykle skromnym, o dużej kulturze osobistej. Zmarł w wyniku potrącenia przez samochód.

Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie