Jerzy Krasowski
| Jerzy Krasowski | |||
| Żołnierz Armii Krajowej | |||
|
| |||
| Data urodzenia | 16 października 1918 | ||
| Miejsce urodzenia | Korzec | ||
| Data śmierci | 12 lipca 2011 | ||
| Miejsce śmierci | Szczecin | ||
| Pseudonim | Lech | ||
Jerzy Krasowski (1918-2011) – podpułkownik Wojska Polskiego
Naukę rozpoczął w szkole powszechnej w Kisielinie a od 1931 roku uczęszczał do Gimnazjów Państwowych we Włodzimierzu Wołyńskim, a następnie w Równem. Po maturze zgłosił się jako ochotnik do artylerii. We wrześniu 1937 roku został przyjęty do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim, a następnie został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu. W sierpniu 1939 roku otrzymał przydział do 12 Pułku Artylerii Lekkiej w Tarnopolu. W jego składzie jako oficer zwiadowczy[1] walczył z Niemcami na ziemi kieleckiej. Pod Iłżą został ranny w nogę. 28 września aresztowany przez Sowietów i umieszczony w więzieniu we Włodzimierzu Wołyńskim, a następnie odesłany na leczenie szpitalne. Po opuszczeniu szpitala został zatrudniony jako nauczyciel fizyki i matematyki[2] w Biskupicach Małych, a następnie w Iwaniczach. Tam wstąpił w szeregi Armii Krajowej i przyjął pseudonim „Lech”. Od 1943 r. organizował placówki samoobrony w Iwaniczach[3] i Chobułtowie. Placówki samoobrony organizowane przez „Lecha” posłużyły za zalążek organizowanego w czasie Akcji Burza 23 pułku piechoty AK, w którym dowódcą 2. batalionu mianowany został ppor. „Lech”. W pierwszych miesiącach 1944 razem ze swoim batalionem walczył z Niemcami i UPA na Wołyniu. 18 stycznia 1944 na czele swojego oddziału walczył o Gnojno (duża wieś położona około 10 km na północny wschód od Włodzimierza Woł.)[4] i o Włodzimierz Wołyński[5]. Za bohaterską postawę w walkach na Wołyniu został odznaczony Krzyżem Walecznych. W końcowej fazie walk, okrążony pułk poniósł wysokie straty w bitwie z Niemcami pod Pisarzową Wolą. Ppor. „Lech” nie wyszedł z okrążenia w Lasach Mosurskich na Polesie, lecz przedostał się do Włodzimierza Wołyńskiego a następnie na Lubelszczyznę. W lipcu 1944 r. został awansowany do stopnia porucznika[6]. W tym czasie, wspólnie z pozostałymi żołnierzami oddziału pchor. J. Ochmana „Kozaka”, działał na terenie Zamojszczyzny. 30 lipca 1944, będąc w składzie batalionu zbornego 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty, w Szczebrzeszynie został rozbrojony przez Armię Czerwoną[7]. Po wstąpieniu do ludowego Wojska Polskiego skierowany do 3 zapasowego pułku piechoty[8], a po miesiącu, w sierpniu 1944 został aresztowany i wywieziony do obozu w Diagilewie. W różnych obozach internowania przebywał do listopada 1947. Od 1947 pracował jako ekonomista. W 1980 roku przeszedł na emeryturę. Mieszkał w Domu Kombatanta im. Boruty Spiechowicza w Szczecinie.
Dnia 20 września 1983 roku został awansowany do stopnia kapitana.
Zmarł 12 lipca 2011 roku w Szczecinie.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych
- Krzyż Armii Krajowej
Przypisy
- ↑ Danuta Szyksznian: Jak dopalał się ogień biwaku. S. 484.
- ↑ Władysław Filar: Wydarzenia wołyńskie 1939-1944. S. 65.
- ↑ Władysław Filar: Wydarzenia wołyńskie 1939-1944. S. 78.
- ↑ Józef. Turowski: Pożoga: walki 27 Wołyńskiej Dywizji AK. Ss. 165 i 168.
- ↑ Józef. Turowski: Pożoga: walki 27 Wołyńskiej Dywizji AK. S. 181.
- ↑ Edmund Bakuniak: „Osnowa”: Zgrupowanie Pułkowe 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK. S. 295.
- ↑ Edmund Bakuniak: „Osnowa”. S. 173.
- ↑ Danuta Szyksznian: Jak dopalał się ogień biwaku. S. 484.
Bibliografia
- Danuta Janiczakówna-Szyksznian: Jak dopalał się ogień biwaku. Szczecin: Wydawnictwo Promocyjne „Albatros”, 2009. ISBN 978-83-88038-68-6.
- Michał Fijałka, 27 Wołyńska Dywizja Piechoty Armii Krajowej, Wydawnictwo PAX, 1987.
- Józef Turowski, Pożoga. Walki 27 Wołyńskiej Dywizji AK, Warszawa: PWN, 1990, ISBN 83-01-08465-0
- Władysław Filar: Wydarzenia wołyńskie 1939-1944: w poszukiwaniu odpowiedzi na trudne pytania. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2008. ISBN 978-83-7441-884-3.
- Światowy Związek Żołnierzy AK, Materiały sympozjum nt: Operacja zbrojna AK kryptonim Burza na ziemiach południowo-wschodnich II RP w 1944. Biblioteczka Na Kresach Południowo-Wschodnich 1939-1945. Nr 7. Kraków 1994
- Edmund Bakuniak: „Osnowa”: Zgrupowanie Pułkowe 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK: Od Lasów Wołyńskich do Puszczy Solskiej: wspomnienia uczestnika walk 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK i 9. Pułku Piechoty Legionów AK. Warszawa: Światowy Związek Żołnierzy AK - Okręg Wołyński, 2004. ISBN 83-915111-6-2.