Kościół (Pargowo)

Ruina kościoła w Pargowie
styczeń 2010
Lokalizacja	72-001 Pargowo
Data budowy	ok. XIII
[ Zobacz Ruina kościoła w Pargowie na mapie.]

Kościół w Pargowie wzmiankowany był już w 1336 roku. Powstał prawdopodobnie w ostatniej ćwierci XIII wieku Salowy, murowany z granitowych kwadr, starannie obrobionych w narożach i portalach, założony na rzucie prostokąta o wymiarach 17 x 8,7 m.

W XIV wieku od strony północnej do kościoła dobudowano murowaną z cegły zakrystię. Zachowały się wszystkie pierwotne okna o wykroju ostrołukowym. Portal południowy o wyjątkowej formie, ostrołukowy z blendą o trójlistnym łuku ostrym, portal północny ostrołukowy, portal zachodni zamurowany zasłonięty przez pomnik nagrobny w formie portyku arkadowego, wkomponowanego w fasadę kościoła. Murowany z piaskowca z tablicą i herbem rodziny von Blumennthal. Na tablicy widniał napis: Sei getreu his in der Tod, So will ich Dir die Krone des Lebens geben, Offenb. Jah. 2.10. (pol. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia, Ap 2,10).

Z dawnego wyposażenia odnotowany był kielich wykonany ze złota i srebra z sześciolistkowym obrzeżem. Został on ufundowany w 1696 roku przez Zofię Eleonorę von Wussow<ref. Tamże</ref>.

Kościół funkcjonował do 1945 roku, a po II wojnie światowej popadł w ruinę. Dzwon z Pargowa został przeniesiony do kościoła pw. Matki Boskiej Różańcowej przy ul. Lwowskiej w Szczecinie. W 1963 roku kościół był już ruiną.

Bibliografia

• Łuczak, Marek. Gotyckie kościoły Gminy Kołbaskowo. Szczecin: Zapol, Pomorskie Towarzystwo Historyczne, 2013. ISBN 9788375185386
• Łuczak, Marek. Historia i Zabytki Gminy Kołbaskowo. Szczecin: Pomorskie Towarzystwo Historyczne, Zapol Spółka Jawna, 2010. ISBN 9788375182019

• 

  Ruina kościoła, 2009

• 

  Ruina kościoła, 2013

Autor opracowania: Marek Łuczak