Kościół Matki Bożej Królowej Korony Polskiej (Przemocze)

Kościół Matki Bożej Królowej Korony Polskiej w Przemoczu
Wyznanie	rzymskokatolickie
Parafia	Matki Bożej Królowej Korony Polskiej w Przemoczu
Data budowy	k. XV w.
Data poświęcenia	1945

Kościół parafialny Matki Bożej Królowej Korony Polskiej w Przemoczu należy do Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej i dekanatu Maszewo.

Gotycki kościół w Przemoczu datowany jest na k. XV w. Od czasów reformacji (l. 30. XVI w.) był kościołem parafialnym i pozostawał pod patronatem właścicieli wsi rodziny von Eberstein, a następnie domeny w Stargardzie (od poł. XIX w. magistratu miasta Stargard). Od k. XVI w. przy kościele działała szkoła. W XIX w. wykonano drewnianą górną część wieży z hełmem. W 1906 roku przeprowadzono remont świątyni z wymianą wyposażenia.

Usytuowany jest pośrodku wsi, na nawsiu, w obrębie czworobocznej działki kościelnej (dawnego cmentarza przykościelnego), otoczonej kamiennym murkiem.

Jest świątynią orientowaną, salową na prostokątnym rzucie (o wym. 20,30x12,90 m), z dostawioną osiowo od zachodu czworoboczną wieżą. Wymurowana została z nieobrobionych głazów granitowych, w nieregularnym wątku, z częściowym użyciem cegły (obramienia okien i portali, naroża ścian, górne partie wieży, szczyty, detal ceramiczny). Korpus przekryty jest dachem dwuspadowym, a wieża zwieńczona wysmukłym hełmem iglicowym.

Elewacje częściowo otynkowane współczesnym tynkiem, boczne przeprute są dwoma wysokimi ostrołukowymi oknami, o uskokowo profilowanych ościeżach. W elewacji południowej znajduje się asymetrycznie usytuowany portal boczny. W ścianie wschodniej osiowo umieszczone okno, a powyżej niego - trójkątny szczyt - bogato artykułowany blendami o uskokowych ościeżach; krawędzie boczne szczytu akcentowane są nieznacznymi sterczynkami.

W ścianie zachodniej wieży znajduje się główne wejście do kościoła, ujęte ostrołukowym portalem o uskokowych ościeżach. Górne partie masywnej bryły wieży zostały ozdobnie zakomponowane w każdej z czterech ścian. W dekoracji architektonicznej zastosowano wysokie ostrołukowe blendy z wpisanym motywem okulusa. Powyżej nich ściany zdobią blendy (w układzie po cztery w każdej elewacji), są one oddzielone fryzem płycinowym od - wieńczących górną (murowaną) partię wieży - blend dwulistnych, ułożonych w alternacji z otworami dzwonnymi.

We wnętrzu przy ścianie zachodniej usytuowana jest empora muzyczna z prospektem organowym, wsparta na czterech filarach z mieczami o profilowanych krawędziach. Wyposażenie liturgiczne - współczesne.

Bibliografia

• Lemcke H. Die Bau- und Kunstdenkmäler des Regierungsbezirks Stettin. H. IX. Kreis Naugard. Stettin 1910, s. 269.
• Karta ewidencyjna zabytków architektury i budownictwa. Oprac. B.Szerniewicz, 1996. Archiwum Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Szczecinie.

Autor opracowania: Kamila Wójcik

Redakcja: Izabela Strzelecka