Latarnia morska (Kołobrzeg)
| Latarnia morska w Kołobrzegu | |||
| |||
| [ Zobacz Latarnia morska w Kołobrzegu na mapie.] | |||
Latarnia morska w Kołobrzegu- jeden z ważniejszych punktów nawigacyjnych na wybrzeżu Bałtyku, historią sięga XVII wieku. Latarnia była wielokrotnie przebudowywana, w 1945 roku została wysadzona przez niemieckich saperów podczas walk o Kołobrzeg. Obecnie latarnia ma 26 metrów wysokości i zasięg 29,6 km. Światło latarni emitowane jest przez dwadzieścia 200-watowych żarówek, które wspólnie wykonują dwa obroty na minutę. Do dziś latarnia w Kołobrzegu pełni funkcję nawigacyjną. Oprócz tego stanowi punkt widokowy oraz pomnik ku czci poległych o wyzwolenie miasta. W jednej z sal mieści się tawerna, w innej galeria wystawiennicza, a w podziemiach znajduje się muzeum minerałów[2].
Historia
Światło latarni morskiej w Kołobrzegu zapalono po raz pierwszy w 1666 roku, na nowo wybudowanej wieży budynku, w którym mieścił się zarząd portu[3]. Początkowo świeciło ono okresowo, wyłącznie w czasie oczekiwania na przybycie statków, na stałe zapalono je dopiero 200 lat później. Po demilitaryzacji twierdzy kołobrzeskiej, w 1899 roku wybudowano stację pilotów zaopatrzoną w maszt z wysięgnikiem. Palono na nim światło białe, mające swe źródło w lampie Fresnela na olej rzepakowy, zużywając rocznie 77 kg tego paliwa. W 1899 roku podwyższono światło latarni poprawiając tym samym jej widzialność. Światło przerywane wprowadzono w 1909 roku, zastosowano wówczas gazowe źródło światła na wysokości 25 metrów w nowo wybudowanej wieży murowanej. Zasięg latarni wzrósł wówczas do 12 Mm. W niezmienionej formie latarnia przetrwała do II wojny światowej. Zniszczona w czasie działań wojennych w 1945 roku latarnia, została wkrótce odbudowana. Wieżę jej wzniesiono wykorzystując konstrukcję dawnego fortu stojącego u wejścia do portu w Kołobrzegu. 18 marca tego samego roku, W okolicy latarni nastąpiły uroczyste zaślubiny wojska polskiego z morzem. W 1962 roku stwierdzono konieczność przeprowadzenia remontu kapitalnego latarni, projekt został jednak zrealizowany dopiero w 1979 roku. Przebudowano wtedy całkowicie latarnię oraz zmniejszono podstawę, na której była ona osadzona, dało to więcej miejsca na tarasie widokowym, do którego wiodły nowe, stalowe schody. Remont zakończono w 1981 roku. Początkowo nad kopułą laterny zainstalowane było światło czerwone w kształcie gwiazdy, jednakże w takiej formie nie było ono zgodne z przepisami dotyczącymi świateł nawigacyjnych i dlatego zostało zastąpione światłem białym. Zamontowano obrotowy aparat optyczny produkcji szwedzkiej, o dziesięciu ścianach świetlnych. W każdej ścianie umieszczone są dwie żarówki o mocy 200 W każda. Latarnia zasilana jest energią elektryczną i przy dobrej widoczności ma zasięg 18 Mm. Latarnia morska w Kołobrzegu została wpisana do rejestru zabytków województwa koszalińskiego 10 kwietnia 1964 roku pod numerem 376. Obecnie jest udostępniona do zwiedzania i stanowi jeden z ciekawszych obiektów zabytkowych miasta[4].
Dane techniczne
- wysokość latarni: 26 m
- wysokość światła: 36,5 m n.p.m.
- zasięg światła: 16 Mm (ok. 30 km)
- charakterystyka światła: 1+2 = 3s
- położenie geograficzne: szerokość 54º11’17” N, długość 15º33’22” E
Przypisy
- ↑ Wojewódzki rejestr zabytków, w: Biuletyn Informacji Publicznej Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Szczecinie [online] [Przeglądany 10.08.2013] Dostępny w: http://wkz.bip.alfatv.pl/strony/menu/9.dhtml
- ↑ Kołobrzeska Latarnia Morska [online]. [Przeglądany 05. listopada 2014]
- ↑ Rieman, H. Geschichte der Stadt Colberg, Kołobrzeg, 1873.
- ↑ Latarnia morska w Kołobrzegu W: Stowarzyszenie Miłośników Latarń Morskich [online]. [Przeglądany 05. listopada 2014]
Bibliografia
- Bielicki K., Ellwart J. Latarnie Polskiego Wybrzeża. Wyd. 4. zm. Gdynia 2014. ISBN 978-83-7591-383-5.
Linki zewnętrzne
