Władysław Daniszewski

Władysław Józef Daniszewski
dziennikarz radiowy i telewizyjny, publicysta
Władysław Daniszewski w karykaturze Ludwika Piosickiego (1980)
Data urodzenia	16 maja 1929
Miejsce urodzenia	Warszawa
Data śmierci	8 marca 2007
Miejsce śmierci	Szczecin
Miejsce spoczynku	Cmentarz Centralny w Szczecinie (kw. Ściana 2BR-3-4)

Władysław Józef Daniszewski (1929-2007) – dziennikarz radiowy i telewizyjny, publicysta

Życiorys

Władysław Józef Daniszewski urodził się 16 maja 1929 roku w Warszawie. Syn Stanisława i Marii. W latach 1939-1944 był członkiem Szarych Szeregów. Uczestniczył w powstaniu warszawskim. Po upadku powstania został wywieziony do Niemiec. Do raju powrócił w 1947 roku. Od 1947 do 1949 roku pracował jako nauczyciel w Szkole Podstawowej dla Dorosłych w Poznaniu. Od 1950 roku był instruktorem Towarzystwa Wiedzy Powszechnej. Od 14 czerwca 1954 do 1981 roku był członkiem PZPR. Członek Egzekutywy KW PZPR w Szczecinie (1956-1960). W 1951 roku ukończył socjologię na UAM w Poznaniu (dyplom 1968).

Od 1955 roku aż do śmierci związany ze Szczecinem. Od 7 maja 1963 do 1970 roku był kierownikiem Wydziału Kultury Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie. W marcu 1965 roku stanął na czele Społecznej Rady Wojewódzkiego Domu Kultury. Przyczynił się m.in. do uruchomienia Operetki Szczecińskiej. Wspólnie z konserwatorem zabytków Stefanem Kwileckim uratował przed rozbiórką ruiny szczecińskiej katedry. W 1966 roku był jurorem zorganizowanego w Szczecinie XIV Ogólnopolskiego Konkursu Filmów Amatorskich. W latach 1980-1982 był członkiem Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Uczestnik strajku w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego (16 sierpnia-31 sierpnia 1980). Od jesieni 1980 roku członek „Solidarności” Pracowników Radia i Telewizji w Szczecinie. W 1989 roku działał w Obywatelskim Komitecie Porozumiewawczym Ziemi Szczecińskiej. Był współpracownikiem Komitetu Helsińskiego na terenie Szczecina.

W dniu 8 października 1989 roku stanął na czele odrodzonego Szczecińskiego Oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Rok później został wybrany prezesem Szczecińskiego Towarzystwa Kultury (30 czerwca 1990).

Był jednym z najbardziej cenionych szczecińskich dziennikarzy.

Żonaty z Alicją z d. Szymczuk, ma córki Olgę i Małgorzatę.

Zmarł 8 marca 2007 roku w Szczecinie. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym (kw. Ściana 2BR-3-4).

Radio

Pracę dziennikarską rozpoczął w 1951 roku jako reporter Rozgłośni Polskiego Radia w Poznaniu. Redagował także program informacyjno-muzyczny (późniejsza Muzyka i Aktualności (1951-1953). W latach 1953-1955 był organizatorem, a następnie redaktorem naczelnym Rozgłośni PR w Opolu.

W 1955 roku przeniósł się do Szczecina, gdzie objął stanowisko redaktora naczelnego tutejszej rozgłośni PR. Specjalizował się w reportażu radiowym, prowadząc cotygodniowe felietony i rozmowy z radiosłuchaczami. Zajmował się tematyką morską, historią Szczecina, problematyką stosunków polsko-niemieckich. W 1963 roku z bliżej nieznanych powodów został usunięty ze stanowiska. Później okazjonalnie współpracował ze szczecińską rozgłośnią m.in. jako komentator. Był autorem cyklicznych audycji Dotrzymać ślubowania (z okazji dwudziestopięciolecia polskiego dziennikarstwa morskiego) oraz Co się w stoczni wyrabia (reportaże stoczniowe realizowane w latach 1970-1971). Obserwował i komentował wydarzenia podczas strajku okupacyjnego Stoczni Szczecińskiej im. A. Warskiego (17-22 grudnia 1970) oraz tzw. strajku Bałuki (24-27 stycznia 1971).

Był autorem audycji Pętla na szyi Szczecina prezentowanej w rozgłośni Radia Wolna Europa.

W latach 1996-2004 ponownie w Polskim Radio Szczecin, gdzie jako publicysta prowadził audycję Komentarz Tygodnia.

Telewizja

Członek-współzałożyciel szczecińskiego Towarzystwa Miłośników Telewizji (1956). Jeden z inicjatorów Doświadczalnego Ośrodka Telewizyjnego w Szczecinie. W szczecińskim oddziale Telewizji Polskiej pracował w latach 1975-1982. Początkowo pełnił obowiązki kierownika Redakcji Publicystyki OTV Szczecin (1975-1980), a od 1980 do 1982 był redaktorem naczelnym ośrodka. Po wprowadzeniu stanu wojennego stawał w obronie zwalnianych pracowników Telewizji. Odwołany ze stanowiska 31 stycznia 1982 roku, przeszedł na wcześniejszą emeryturę. Był autorem wielu programów publicystycznych, filmów dokumentalnych i reportaży. Podobnie jak w Polskim Radio, zajmował się tematyką kulturalną i morską, historią Szczecina oraz problematyką stosunków polsko-niemieckich.

Wybrane programy i filmy

• 1962 – Felieton aktualny (program cykliczny)
• 1975 – Słowo honoru (wspólnie z Andrzejem Androchowiczem)
• 1976 – Jeden za trzy (wspólnie z Andrzejem Androchowiczem)
• 1976 – Ostatni Mohikanin
• 1977 – Jej wszyscy synowie
• 1979 – Polska bandera na morzu w II wojnie światowej (wspólnie z Andrzejem Androchowiczem)
• 1980 – Zimowy hazard

• 
• 
• 

  Podczas wywiadu z pisarzem i publicystą Henrykiem Mąką

• 

  Władysław Daniszewski (drugi od lewej) z ekipą TVP Szczecin podczas realizacji reportażu w Stoczni Szczecińskiej

• 

  Uroczystość wręczenia nagród VII Festiwalu Filmów Morskich w Szczecinie (1976). Pierwszy z prawej red. Władysław Daniszewski. Trzeci z prawej red. Jacek Kamiński

• 

  Z Ryszardem Liskowackim (ze zbiorów Bogdana Bombolewskiego)

Publicystyka

W latach sześćdziesiątych rozpoczął współpracę z pismami „Kultura i Ty”, „Rada Narodowa” „Tygodnik Kulturalny”, „Tygodnik Morski”, „Tygodnich Zachodni”. W 1970 roku objął stanowisko zastępcy redaktora naczelnego i felietonisty „Tygodnika Morskiego” w Gdańsku. W gazecie pracował aż do jej likwidacji w 1975 roku. W „Kurierze Szczecińskim” publikował cykliczne felietony Zestrzelone myśli i Nic o nas bez nas (poruszające tematykę zjednoczenia Niemiec). Używał pseudonimów: „Wojtek”, „WD”, „WuDa”, „Kalinowski” i „Dan”

Uczestniczył w kolportażu prasy i wydawnictw niezależnych wśród środowisk dziennikarskich Szczecina. Był publicystą czasopism: „Obraz”, „BIS”, „Robotnik”, „Robotnik Pomorza Zachodniego”. Razem z Aliną Głowacką i Alicją Maciejowską współredagował pismo „Solidarność Radia i Telewizji”. W „Biuletynie Komitetu Helsińskiego” opublikował artykuł Akcja „Wisła". W podziemnej prasie pisał pod pseudonimami „Alek”, „ALEK”, „INNY”, „KTÓRY”, „ONŻE”, „TAMTEN”, „TEN”. Po przejściu na emeryturę został stałym współpracownikiem „Kroniki Szczecina”. Na jej łamach opublikował monografię zasłużonego dyrektora Stoczni Szczecińskiej Henryka Jendzy.

W latach 1990-1991 był likwidatorem struktur RSW Prasa w Szczecinie. Nie dopuścił do likwidacji dzienników „Głos Szczeciński”, „Kurier Szczeciński”, „Morze i Ziemia” i doprowadził do ich usamodzielnienia.

Był autorem biogramów i haseł do Encyklopedii Szczecina, wydanej pod redakcją prof. Tadeusza Białeckiego.

Wybrane artykuły w prasie i publikacje

• 1957 – Szkoda papieru, „Ziemia i Morze” 1957 nr 4, s. 12
• 1960 – Kominy i normy, „Tygodnik Morski” 1960 nr 1, s. 4
• 1960 – Radio i „górnicy morza”, „Tygodnik Morski” 1960 nr 13, s. 1-2
• 1960 – Kochany tatusiu, wracaj zdrów!, „Tygodnik Morski” 1960 nr 27, s. 1, 4
• 1960 - Postęp techniczny, „Tygodnik Zachodni” 1960 nr 19, s. 5, 9
• 1960 – Miasto młodych mężczyzn, „Tygodnik Zachodni” 1960 nr 29, s. 3
• 1963 – Ośrodki kultury na XX-lecie, „Rada Narodowa” 1963 nr 47, s. 6
• 1964 – W szczecińskim nie ma eksperymentu, „Kultura i Ty” 1964 nr 5, s. 30-41
• 1968 – Może byśmy co zmienili?, „Tygodnik Kulturalny” 1968 nr
• 1972 – Bądźmy dobrej myśli, „Tygodnik Morski” 1972 nr 27, s. 8
• 1972 – Nie zmarnujmy sukcesu „Poloneza”. Dzielność morska, „Tygodnik Morski” 1972 nr 36, s. 1, 4-6
• 1987 – Henryk Jendza (1921-1962), „Kronika Miasta Szczecina 1986”, s. 91-104
• 1991 – Zawsze to co jest najważniejsze, „Kronika Miasta Szczecina 1989”, s. 63-77
• 1995 – Perypetie wynalazku Marconiego, „Pogranicza” 1995 nr 4
• 1996 – Staszek [w:] Słowem i piórem. 50 lat dziennikarstwa na Pomorzu Zachodnim (pod red. Tadeusza Białeckiego), SDRP, Szczecin
• 1997 – Refleksje nieuporządkowane. Polski Październik w Szczecinie [w:] Wydarzenia polityczne 1956 roku na Pomorzu Zachodnim (pod red. Kazimierza Kozłowskiego), Wydawnictwo Archiwum Państwowego w Szczecinie „Dokument”, Szczecin
• 1999 – Refleksje w sprawach kultury na Pomorzu Zachodnim [w:] Lata 1956-1970 na Pomorzu Zachodnim. Oczekiwania i rzeczywistość - materiały z konferencji naukowej, Szczecin, 20-21 maja 1999 (pod red. Henryka Komarnickiego i Kazimierza Kozłowskiego), Oficyna Wydawnicza „Dokument” Archiwum Państwowego w Szczecinie, Szczecin, s. 119-129

Nagrody i wyróżnienia

• 1957 – Dyplom Za Zasługi dla Inwalidów Wojennych
• 1960 – Nagroda Miasta Szczecina w dziedzinie publicystyki
• 1963 – Dyplom „Przyjaciela Klubu Kontrasty"
• 1976 – Wyróżnienie na VII FFM w Szczecinie za film Jeden za trzy (wspólnie z A. Androchowiczem)
• 1976 – I nagroda OTV Szczecin w konkursie na krótkometrażowy film dokumentalny o tematyce morskiej - Jeden za trzy
• 1976 – Puchar Stoczni im. Adolfa Warskiego za film Jeden za trzy
• Nagroda Klubu Publicystów Polityki Kulturalnej ZG SDP

Odznaczenia

• 1959 - Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (za zasługi w uruchamianiu Rozgłośni PR w Szczecinie)
• 1963 – Honorowa Odznaka ZSP
• 1975 – Medal XXX-lecia „Gryf Pomorski” Za Zasługi dla Pomorza Zachodniego
• 2009 – Złota Odznaka Honorowa Gryfa Zachodniopomorskiego (pośmiertnie)
• Złota Odznaka za Opiekę nad Zabytkami
• Honorowa Odznaka Komitetu ds. Radia i Telewizji
• medal Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich
• Zasłużony Działacz Kultury

Fragment wywiadu z Władysławem Daniszewskim

• Plik:Wladyslaw Daniszewski 1.mp3

Ciekawostki

• Sylwetkę dziennikarza przybliża Kazimierz Kozłowski we wspomnieniu Na pożegnanie redaktora Władysława Daniszewskiego (1929-2007): szkic do biografii opublikowanym na łamach „Kroniki Szczecina 2007” (s. 181-186)

Bibliografia

• Encyklopedia Solidarności (autorka hasła Sylwia Wójcikowa)
• Encyklopedia Szczecina t. I A-O (pod red. Tadeusza Białeckiego; autor hasła Katarzyna Stańczyk), Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 1999
• Nekrolog w „Gazecie Wyborczej – Szczecin"
• 15 lat Ośrodka Telewizyjnego w Szczecinie (praca zbiorowa), Szczecin 1975
• „Prasa Polska” 1988 nr 2, s. 34

Autor opracowania: Andrzej Androchowicz