Wacław Piotrowski
| Wacław Piotrowski | |||
| skrzypek, muzykolog, pedagog | |||
| |||
| Data urodzenia | 19 sierpnia 1876 | ||
| Miejsce urodzenia | Gołańcz | ||
| Data śmierci | 6 października 1958 | ||
| Miejsce śmierci | Szczecin | ||
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Centralny w Szczecinie (kw. 20A-6-2) | ||
| Lokalizacja grobu | zobacz na mapie | ||
Wacław Piotrowski (1876-1958) – skrzypek, doktor muzykologii, pedagog, animator życia muzycznego Szczecina, pionier Szczecina
Życiorys
Wacław Piotrowski urodził się 19 sierpnia 1876 roku w Gołańczy w pow. wągrowieckim w woj. poznańskim. Był synem lekarza Romualda Piotrowskiego i Kazimiery z Graffów. Miał dwóch braci - Bogdana, przed 1939 rokiem prokurenta w fabryce sody w Mątwach (dzielnica Inowrocławia), w której zatrudniony był także po wojnie, oraz Adama, inżyniera, pracownika Szkoły Inżynierskiej w Bydgoszczy. Gimnazjum ukończył w Gnieźnie. Później studiował muzykologię, grę skrzypcową oraz filozofię na uniwersytetach w Lipsku i w Berlinie. Pracę zawodową rozpoczął w Szczecinie. W latach 1905-1907 w tutejszym Konserwatorium im. Hugo Riemanna uczył gry na skrzypcach i teorii muzyki. Także koncertował. W latach 1907-1919 wykładał w konserwatorium berlińskim. Za swoją propolską postawę był często atakowany przez niemiecką krytykę muzyczną. Mimo to, w 1921 roku doktoryzował się w Berlinie. Później pracował w Królewcu i w Poznaniu, gdzie w okresie międzywojennym kierował własnym Konserwatorium Wielkopolskim. Wykładał również na Uniwersytecie Poznańskim, prowadząc zajęcia z teorii muzyki. W czasie okupacji nauczał w konspiracji.
Jesienią 1945 roku z inicjatywy Ministerstwa Kultury i Sztuki ponownie przyjechał do Szczecina, towarzysząc ekipie wojewody, ppłk. Leonarda Borkowicza. W Szczecinie zajął się organizacją szkolnictwa muzycznego. W dniu 2 marca 1946 roku uruchomił Średnią Szkołę Muzyczną im. Chopina w Spółdzielni Pracy Nauczycieli Muzyki i Śpiewu, która mieściła się przy ul. Polonii Zagranicznej 16. (obecnie ul. gen. Ludomira Rayskiego). Tu, pod kierunkiem czteroosobowej kadry pedagogicznej, rozpoczęło naukę 36 uczniów. Mimo trudnych warunków lokalowych i sprzętowych rok szkolny 1945/46 ukończyło ponad 100 uczniów, a następny już 260. W tym czasie był najstarszym dyrektorem szkoły muzycznej w Polsce. Po upaństwowieniu szkoły i przemianowaniu jej w 1950 roku na Państwową Średnią Szkołę Muzyczną (obecnie wchodzi w skład Zespołu Szkół Muzycznych im. Feliksa Nowowiejskiego), nadal był jej dyrektorem, aż do przejścia na emeryturę w 1953 roku. Do śmierci był nauczycielem gry na skrzypcach i teorii w PŚSM.
Od 1945 do 1951 roku był m.in. przewodniczącym Wojewódzkiej Komisji dla Przydziału Poniemieckich Instrumentów Muzycznych. Od 1947 roku był dyrektorem artystycznym Związku Kół Śpiewaczych i Zespołów Instrumentalnych Pomorza Zachodniego, współorganizatorem Robotniczego Towarzystwa Muzycznego, które dało początek Państwowej Filharmonii w Szczecinie. Uczestniczył także w koncertach i akademiach. W 1948 roku, obok Stefana Gościniaka i Tadeusza Szlęzaka, prowadził krótkie prelekcje i komentarze poprzedzające koncerty szkolne i popularne Symfonicznej Orkiestry RTM. Przez dwie kadencje był także radnym Miejskiej Rady Narodowej. Był osobą bardzo dobrze wykształconą i obdarzoną wieloma talentami, m.in. biegle władał językami niemieckim, francuskim, włoskim, łaciną, a także starogreckim. Autor szeregu artykułów o tematyce muzycznej oraz publikacji z tego zakresu.
Jego żona Czesława z Tyrankiewiczów (1885-1947) była pianistką i pedagogiem. Po wojnie towarzyszyła mężowi w pracy organizatorskiej i uczyła gry na fortepianie w jego szkole.
Wacław Piotrowski zmarł 6 października 1958 roku w Szczecinie. Został pochowany razem z żoną na Cmentarzu Centralnym (kw. 20A-6-2).
Publikacje
- 1912 – Modulationslehre
- 1912 – Tonerzeugung auf der Geige
- 1913 – Harmonische Logik
Z archiwum Zespołu Szkół Muzycznych im. Feliksa Nowowiejskiego w Szczecinie
Po dyplomie. Od lewej stoją: Stanisław Hrynkiewicz, Małgorzata Doliwa-Dobrowolska, Jadwiga Sawala, Maria Andrzejewska, Antoni Huebner. Siedzą: Wacław Piotrowski, Roman Kraszewski (pierwszy absolwent szkoły), Halina Nowacka-Durnaś – Szczecin, 11 czerwca 1951
Piąty rocznik absolwentów ze swoimi nauczycielami po dyplomie. Od lewej stoją: Adolf Brzeziński, Teresa Dziembowska (?), Jadwiga Sawala, Antoni Huebner, prof. Zygmunt Lisicki (PWSM - Poznań), Halina Nowacka-Durnaś, Halina Bylica, dyr. dr Wacław Piotrowski, Jan Kowalski (klarnet), Irena Tokarek (fortepian), Jerzy Frąckowiak (fortepian). Siedzą: Maria Zarębska, Stefania Grabowska, Tamara Prawdzic-Layman, Małgorzata Doliwa-Dobrowolska, Janina Wyrzykowska – Szczecin, 25 sierpnia 1955
Ciekawostki
- W 2005 roku Stowarzyszenie na rzecz Cmentarza Centralnego w Szczecinie dokonało renowacji pomnika Czesławy i Wacława Piotrowskich
- W 2006 roku na budynku Zespołu Szkól Muzycznych im. Feliksa Nowowiejskiego w Szczecinie odsłonięto pamiątkową tablicę poświęconą pionierom powojennego szkolnictwa muzycznego, Wacławowi Piotrowskiemu i Halinie Nowackiej-Durnaś
Bibliografia
- Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga (1934-1939)
- Ilustrowana Encyklopedia Trzaski, Everta i Michalskiego (1924-1927)
Inne źródła
- Fotografie z archiwum Zespołu Szkół Muzycznych im. Feliksa Nowowiejskiego w Szczecinie
