Bielinek: Różnice pomiędzy wersjami
m |
|||
Linia 14: | Linia 14: | ||
==Położenie== | ==Położenie== | ||
Wieś położona jest w północno-zachodniej części [[Gmina Cedynia|gminy Cedynia]] (7,5 km na północny-zachód od [[Cedynia|Cedyni]], na terenie Cedyńskiego Parku Krajobrazowego | Wieś położona jest w północno-zachodniej części [[Gmina Cedynia|gminy Cedynia]] (7,5 km na północny-zachód od [[Cedynia|Cedyni]]), na terenie Cedyńskiego Parku Krajobrazowego. Od południowego-wschodu sąsiaduje z [[Lubiechów Dolny|Lubiechowem Dolnym]] (odległość 4,5 km), a od północnego-wschodu z Piaskiem (odległość 5,5 km). Bielinek usytuowany jest na wschodnim brzegu Odry, zajmując północny kraniec tzw. Żuławów Cedyńskich. Nieopodal wsi znajduje się kopalnia surowców mineralnych. | ||
==Przyroda== | ==Przyroda== |
Wersja z 23:47, 29 paź 2015
Bielinek | |||
| |||
Nazwa niemiecka | Bellinchen | ||
Powiat | gryfiński | ||
Gmina | Cedynia | ||
Sołectwo | Bielinek | ||
[ Strona internetowa miejscowości.] |
Bielinek (dawniej Bellinchen) — wieś w gminie Cedynia w powiecie gryfińskim.
Położenie
Wieś położona jest w północno-zachodniej części gminy Cedynia (7,5 km na północny-zachód od Cedyni), na terenie Cedyńskiego Parku Krajobrazowego. Od południowego-wschodu sąsiaduje z Lubiechowem Dolnym (odległość 4,5 km), a od północnego-wschodu z Piaskiem (odległość 5,5 km). Bielinek usytuowany jest na wschodnim brzegu Odry, zajmując północny kraniec tzw. Żuławów Cedyńskich. Nieopodal wsi znajduje się kopalnia surowców mineralnych.
Przyroda
W pobliżu wsi znajduje się rezerwat przyrody Bielinek o powierzchni 75,5 ha, obejmujący zespoły leśno-stepowe. Na terenie rezerwatu znajduje się jedyne w Polsce stanowisko dębu omszonego. Występuje w nim również wiele innych rzadkich gatunków leśnych i kserotermicznych. Rezerwat został objęty ochroną w 1927 roku.
Historia
Wieś słowiańska wzmiankowana w 1337 roku jako Pelekin (następnie w 1375: Bollinken, 1393: Belyngen, 1441: Bellinghen, 1608: Bellinichen). Osada nie miała w tym czasie swoich pól. Jej mieszkańcy trudnili się głównie odrzańskim rybołówstwem. Od końca XV wieku właścicielami wsi byli von Schöningowie z Lubiechowa Górnego i Lubiechowa Dolnego. W 1722 roku we wsi powstała cegielnia, a kilka lat później także smolarnia. W latach 1908-1909 w miejscu dawnego kościoła o konstrukcji szkieletowej wzniesiono nową murowaną świątynię. Obiekt nie zachował się. W 1927 roku wieś liczyła 614 mieszkańców, a jej pola mierzyły 317,2 ha.
Bibliografia
- Rymar, Edward. Reslawizacja nazw miejscowości na obszarze ziemi chojeńskiej i mieszkowickiej w latach 1945-1947. „Przegląd Zachodniopomorski” 1996, z. 3, s. 237-281.
- Voss, Georg. Hoppe, Willy. Bellinchen. W: Die Kunstdenkmäler der Provinz Brandenburg, Schriftleitung E. Blunck, Bd. VII, T. 1: Kreis Königsberg (Neumark), H. III: Die nördlichen Orte. Berlin 1927.