Bolesław Rajkowski: Różnice pomiędzy wersjami
() |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
__NOTOC__ | |||
{{Osoba infobox | |||
|osoba=Bolesław Rajkowski | |||
|funkcja=dziennikarz, plastyk | |||
|grafika_osoba= | |||
|grafika_opis= | |||
|urodziny_data=[[12 lutego]] [[1909]] | |||
|urodziny_miejsce=[[w:Kalisze|Kalisz]] | |||
|smierc_data=[[18 listopada]] [[1992]] | |||
|smierc_miejsce=[[w:warszawa|Warszawa]] | |||
|miejsce_spoczynku=Cmentarz Komunalny na Powązkach | |||
|lokalizacja_grobu= | |||
|lata_dzialalnosci = | |||
|tytuly= | |||
|narodowosc= | |||
|pseudonim= | |||
}} | |||
'''Bolesław Rajkowski''' '''(1909-1992)''' – dziennikarz, pionier dziennikarstwa w Szczecinie, redaktor naczelny „Kuriera Szczecińskiego”, plastyk | '''Bolesław Rajkowski''' '''(1909-1992)''' – dziennikarz, pionier dziennikarstwa w Szczecinie, redaktor naczelny „Kuriera Szczecińskiego”, plastyk | ||
Wersja z 00:57, 22 lut 2021
Bolesław Rajkowski | |||
dziennikarz, plastyk | |||
| |||
Data urodzenia | 12 lutego 1909 | ||
Miejsce urodzenia | Kalisz | ||
Data śmierci | 18 listopada 1992 | ||
Miejsce śmierci | Warszawa | ||
Miejsce spoczynku | Cmentarz Komunalny na Powązkach | ||
Bolesław Rajkowski (1909-1992) – dziennikarz, pionier dziennikarstwa w Szczecinie, redaktor naczelny „Kuriera Szczecińskiego”, plastyk
Życiorys
Bolesław Rajkowski urodził się 12 lutego 1909 roku w Kaliszu w rodzinie aktorskiej. Jego rodzicami byli artyści teatralni, Tadeusz Rajkowski (1880-1941) i Hanna z Rehmannów Rajkowska (pseud. Hanka Pomian). Brat Tadeusz (1910-1992) był scenografem teatralnym.
Uczył się w Korpusie Kadetów nr 1 we Lwowie. Później podjął naukę w Szkole Podchorążych Marynarki Wojennej w Toruniu (1928-1929). Po ukończeniu nauki wypłynął na pokładzie ORP „Iskra” w rejs do portów francuskich, Portugalii, na Wyspy Kanaryjskie i Azory. W latach 1930-1934 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Przez rok studiował ekonomię w Wolnej Wszechnicy Polskiej (1934-1935). Studia ekonomiczno-społeczne kontynuował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1938-1939). Od 1934 roku do wybuchu wojny pracował na stanowisku zastępcy inspektora samorządowego w Wydziale Powiatowym w Brześciu nad Bugiem. Po zajęciu miasta przez Armię Czerwoną pracował jako plastyk w Domu Malarza (do 21 czerwca 1941). Później prowadził własną pracownię malarską. W kwietniu 1944 roku razem z żoną Jadwigą (z d. Jasiewicz, 1910-1988) i roczną córeczką Elżbietą (1943-1985) został ewakuowany do Radzynia Podlaskiego, gdzie kierował referatem kultury i sztuki przy Starostwie Powiatowym. Od stycznia 1945 roku pełnił obowiązki dekoratora Radzyńskiego Domu Kultury.
W dniu 13 sierpnia 1945 roku wraz z matką, Hanną Rajkowską, cenioną przedwojenną aktorką teatralną, przyjechał do Szczecina. Był scenografem pierwszego szczecińskiego teatru Grażyna, założonego i prowadzonego przez jego matkę. Na krótko związał się z redakcją „Wiadomości Szczecińskich”. Pod kierunkiem red. Mieczysława Halskiego przygotowywał się do wydawania „Kuriera Szczecińskiego”. W październiku tego samego roku rozpoczął pracę w redakcji nowo powołanej do życia gazety. Początkowo był redaktorem technicznym, później pracował jako rysownik karykaturzysta, fotoreporter, felietonista, kierownik działu kulturalnego i miejskiego. Od 15 marca 1951 do 1 marca 1961 roku był redaktorem naczelnym gazety. W prasie publikował pod pseudonimami: Bumerang, B.R., Rajmund, Bolesławski. Wokół gazety skupił grupę pisarzy i malarzy, m.in. Jana Papugę, Franciszka Gila, Emanuela Messera, Feliksa Ciechomskiego, Adama Pohoreckiego. Razem z bratem Tadeuszem i z Marianem Kwintkiewiczem był współautorem ilustracji do książki Czesława Piskorskiego Zabytki piastowskiego Szczecina (Spółdz. Wyd. Polskie Pismo i Książka, 1947). Także z Czesławem Piskorskim napisał przewodnik turystyczny Jeden dzień w Szczecinie. Informator (Prezydium Rady Okręgu Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich, 1959).
W okresie tzw. odwilży po Październiku 1956 roku na łamach „Kuriera” opublikował głośny esej Nurt i koryto, który należał do gatunku publicystyki rozrachunkowej z okresem stalinowskim.
W Szczecinie zasłynął jako pomysłodawca i organizator czynów społecznych podnoszących estetykę miasta. Był radnym Miejskiej Rady Narodowej w Szczecinie z listy Okręgu Wyborczego nr 2 (1958).
W 1962 roku został przeniesiony do Warszawy, gdzie 4 stycznia objął stanowisko zastępcy redaktora naczelnego Agencji Publicystyczno-Informacyjnej (od 1970 API-Agencja Robotnicza), a od 1 lutego 1972 roku zastępcy redaktora naczelnego Redakcji Krajowej AR. W październiku tego samego roku związał się z redakcją „Expresu Wieczornego”. Piastował tam m.in. funkcję zastępcy sekretarza redakcji. Mimo przejścia na emeryturę 1 września 1975 roku nadal współpracował z redakcją „Expresu” jako ryczałtowy redaktor-stylista. Uczył młodzież dziennikarską manier i dobrego smaku reporterskiego, szukania pomysłów na tytuł i stosowną puentę.
Zmarł 18 listopada 1992 w Warszawie. Jest pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach.
Ilustracja świąteczna w nr 69 „Kuriera Szczecińskiego” (1945)
Wybrane artykuły prasowe
- 1947 – Dwie strony medalu. Osiągnięcia i warunki pracy Teatru Małego, „Kurier Szczeciński” 1947 nr 45, s. 3
- 1955 – Meteorologia oświatowa, „Kurier Szczeciński” 1955 nr 19, s. 3-4
- 1957 – Kredyt, „Kurier Szczeciński” 1957 nr 32, s. 1
- 1957 – Do Naczelnego, „Ziemia i Morze” 1957 nr 4
- 1958 – Nad ustawą o radach. Radny - skrzynka zażaleń?, „Kurier Szczeciński” 1958 nr 25, s. 3
- 1958 – Ludność, czy społeczeństwo?, „Kurier Szczeciński” 1958 nr 98, s. 3
- 1958 – Twarze Szczecina, „Kurier Szczeciński” 1958 nr 122, s. 3
- 1958 – Zbiorowa odpowiedzialność, „Kurier Szczeciński” 1958 nr 253, s. 3
- 1958 – Data, „Kurier Szczeciński” 1958 nr 309, s. 1
- 1959 – Logika Yeti „Kurier Szczeciński” 1959 nr 109, s. 3
- 1960 – Okazja oszczędności - do wykorzystania, „Kurier Szczeciński” 1960 nr 27, s. 3
- 1960 – Poza statystyką, „Kurier Szczeciński” 1960 nr 95, s. 1
- 1960 – Czyraczek, „Kurier Szczeciński” 1960 nr 292, s. 3
- 1960 – Ciężka artyleria (z cyklu: Takie sobie rozważania), „Kurier Szczeciński” 1960 nr 298, s. 3
- 1960 – Czterdziestu kopiących janczarów (z cyklu: Takie sobie rozważania), „Kurier Szczeciński” 1960 nr 308, s. 3
- 1961 – Operetka (z cyklu: Takie sobie rozważania), „Kurier Szczeciński” 1961 nr 6, s. 3
- 1965 – Trudno wymierzyć szkody. Bezkarny kłusownik, „Kurier Szczeciński” 1965 nr 81, s. 5
- 1966 – Na 175 rocznicę Konstytucji 3 Maja. Gdy radził wielki stan..., „Kurier Szczeciński” 1966 nr 103, s. 4
- 1970 – Kolumna prawdy obrosła bluszczem patosu, „Kurier Szczeciński” 1970 nr 97, s. 9
Nagrody
- 1958 – nagroda dziennikarska m. Szczecina
- 1958 – nagroda Prezesa Zarządu Głównego Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej
- 1961 – nagroda Prezesa Zarządu Głównego Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej
- 1965 – nagroda Prezesa Zarządu Głównego Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej
Odznaczenia
- 1958 – Złoty Krzyż Zasługi
- 1970 – Medal i Dyplom Honorowy za 25 lat pracy w dziennikarstwie
O Bolesławie Rajkowskim
- (...) Bolesław Rajkowski - syn znanej aktorskiej rodziny, wszechstronnie utalentowany, chciał być oficerem marynarki, pływał na „Darze Pomorza”. W „Kurierze” odkrył swój niepowtarzalny talent w redagowaniu gazety. To on nadał „Kurierowi” formułę lakoniczności, frapujących tytułów szanowania Czytelnika, towarzyszenia mu w sprawach wielkich i małych, w kłopotach, to on zainicjował pierwsze akcje społeczne „Kuriera”. I to on upowszechnił hasło wymyślone przez Emanuela Messera: Ani kroku bez „Kuriera” - „Kurier” oczy Ci otwiera! (Stefan Janusiewicz, „Kurier Szczeciński” 55 lat..., s. 10)
Ze wspomnień Bolesława Rajkowskiego
- (...) W Szczecinie i ze Szczecinem żyłem szesnaście lat. W „Kurierze Szczecińskim” uczyłem się dziennikarstwa, a w miarę jak się wciągałem w ten zawód, bywałem coraz bliżej tego, co się działo na mieście i co się tworzyło w gabinetach i na obradach tak zwanych czynników miarodajnych. Spotykałem się z mnóstwem ludzi różnych klas i warstw, pozycji społecznej, poglądów i światopoglądów. Rozmawiałem z pierwszymi robotnikami obejmującymi zniszczone fabryki – i z szabrownikami, z tramwajarzami, pocztowcami, kolejarzami, z księżmi i z ludźmi pierwszego teatru, z kupcami i rzemieślnikami, z lekarzami i pielęgniarkami pierwszego szpitala i z marynarzami naszej i obcych bander, z urzędnikami i studentami pierwszych uczelni: Akademii Handlowej, Szkoły Inżynierskiej i Szkoły Morskiej, z uczennicami „od pani Szczerskiej” i uczniami „Pobożniaka”. Byłem blisko wydarzeń świadczących o rozwoju miasta, takich jak odbudowa mostów i szlaków komunikacyjnych, budowa trasy „NS dolna”, przejęcie portu, pierwsze wodowanie statku, pierwszy rejs białej floty czy pierwsze próby odbudowy Zamku. Niemal wszystko było wtedy pierwsze: domy Śródmiejskiej Dzielnicy Mieszkaniowej, sklep PSS „Robotnik”, audycja radiowa, cukier z Gumieniec albo mecz piłki nożnej. Z pewną przechwałką mógłbym powiedzieć, że prawie nic, co szczecińskie, nie było mi obce. (Bolesław Rajkowski, Wspominając wspomnienia, „Morze i Ziemia” 1985 nr 17)
Bibliografia
- Encyklopedia Szczecina t. II P-Ż (pod red. Tadeusza Białeckiego, autor hasła Sylwester Stelmaszczyk), Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 2000
- Stefan Janusiewicz, Chorąży Kuriera, „Kurier Szczeciński” 2005 nr 135, s. 12
- Stefan Janusiewicz, Sprintem przez 55-lecie [w:] „Kurier Szczeciński” 55 lat 1945-2000 (redakcja zbiorowa), Wydawnictwo „Kurier-Press”, Szczecin 2000
- Słownik biograficzny Wielkopolski południowo-wschodniej. Ziemia kaliska (red. Danuta Wańka, autorka hasła Danuta Wańka), Kaliskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Kalisz 2007