Jan Kaniewski: Różnice pomiędzy wersjami
m (zamienił w treści „|tytuly=” na „|lata_dzialalnosci = |tytuly=”) |
|||
| (Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
|miejsce_spoczynku= | |miejsce_spoczynku= | ||
|lokalizacja_grobu= | |lokalizacja_grobu= | ||
|lata_dzialalnosci = | |||
|tytuly=inżynier | |tytuly=inżynier | ||
|narodowosc=polska | |narodowosc=polska | ||
| Linia 35: | Linia 36: | ||
{{DEFAULTSORT:Kaniewski, Jan}} | {{DEFAULTSORT:Kaniewski, Jan}} | ||
[[Kategoria:Wojewodowie szczecińscy]] | [[Kategoria:Wojewodowie szczecińscy]] | ||
[[Kategoria:Hasła do wyjaśnienia]] | {{werif}}[[Kategoria:Hasła do wyjaśnienia - administracja WZP]] | ||
Aktualna wersja na dzień 12:20, 28 sie 2013
| Jan Kaniewski | |||
| wicewojewoda Szczeciński | |||
|
| |||
| Data urodzenia | 27 stycznia 1897 | ||
| Miejsce urodzenia | Warsawa | ||
| Tytuły i nagrody | inżynier | ||
| Narodowość | polska | ||
Jan Kaniewski (ur. 27 stycznia 1897 w Warszawie – inżynier budownictwa wodnego, legionista i powstaniec śląski, powstaniec warszawski, urzędnik państwowy, wicewojewoda szczeciński (1945-1950).
Życiorys
W 1917 zdał maturę w lubelskim gimnazjum im. S. Staszica, następnie rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. W listopadzie 1918 wziął udział w rozbrajaniu żołnierzy austriackich w Krakowie. Członek POW i Pierwszej Brygady Legionów Polskich. Uczestniczył w pierwszym powstaniu śląskim, gdzie nawiązał kontakt z lewicą, m. in. zMarianem Buczkiem. W 1920 wyemigrował do Francji, ale po roku wrócił do kraju. Pracując studiował najpierw na Politechnice Lwowskiej, ale studia ukończył na Politechnice Warszawskiej – Wydział Inżynierii Wodnej. Od 1934 pracował jako inspektor wodno-melioracyjny i kierownik referatu w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych.
Lata 1939 – 1941 spędził w Krakowie, następnie wrócił do Warszawy. Uczestniczył w powstaniu warszawskim i był więźniem obozu w Pruszkowie, skąd trafił na roboty przymusowe do Niemiec. Uciekł z robót i ukrywał się w Skierniewicach.
Od lutego 1945 pracował w Biurze Ziem Zachodnich przy Prezydium Rady Ministrów. 20 kwietnia 1945 został zastępcą okręgowego pełnomocnika rządu na Pomorze Zachodnie. W tym czasie wstąpił do PPS i konsekwentnie do PZPR.
Wicewojewodą szczecińskim był do 1950, a następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował jako kierownik działu w Biurze Projektów Wodno – Melioracyjnych[1].
Przypisy
Źródła
- T. Białecki (red.): Encyklopedia Szczecina, T1 (A-O), Wyd. US-Instytut Historii, Szczecin 1999, s.410, ISBN 83-87341-45-2
| Wojewodowie | |
|---|---|
| Pełnomocnicy rządu | Aleksander Kaczocha – Józefski (1945) • Leonard Borkowicz (1945–1950) |
| Przewodniczący WRN | Włodzimierz Migoń (1950) • Tadeusz Żabiński (1950–1951) • Franciszek Nowak (1951–1952) • Stanisław Gałka (1952–1957) • Włodzimierz Migoń (1957-1962) • Marian Łempicki (1962-1971) • Stanisław Rychlik (1971-1973) • Jerzy Kuczyński (1973) |
| Wojewodowie szczecińscy | Jerzy Kuczyński (1973–1980) • Henryk Kanicki (1980) • Tadeusz Waluszkiewicz (1982–1990) • Stanisław Malec (1982–1990) • Marek Tałasiewicz (1990-1997) • Władysław Lisewski (1997-1999) |
| Wojewodowie zachodniopomorscy | Władysław Lisewski (1999–2001) • Stanisław Wziątek (2001–2005) • Robert Krupowicz (2005-2007) • Marcin Zydorowicz (2007-2014) • Marek Tałasiewicz (od 2014) |
Artykuł z Internetowej Encyklopedii Szczecina znajduje się w trakcie weryfikacji i oczekuje na ewentualne uzupełnienie bibliografii i/lub dostosowanie do standardów Encyklopedii Pomorza Zachodniego