Jan Kaniewski
| Jan Kaniewski | |||
| wicewojewoda Szczeciński | |||
|
| |||
| Data urodzenia | 27 stycznia 1897 | ||
| Miejsce urodzenia | Warsawa | ||
| Lata działalności | {{{lata_dzialalnosci}}} | ||
| Tytuły i nagrody | inżynier | ||
| Narodowość | Polska | ||
Jan Kaniewski (ur. 27 stycznia 1897 w Warszawie – inżynier budownictwa wodnego, legionista i powstaniec śląski, urzędnik państwowy, wicewojewoda szczeciński (1945-1950).
Życiorys
W 1917 zdał maturę w lubelskim gimnazjum im. S. Staszica, następnie rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. W listopadzie 1918 wziął udział w rozbrajaniu żołnierzy austriackich w Krakowie. Członek POW i Pierwszej Brygady Legionów Polskich. Uczestniczył w pierwszym powstaniu śląskim, gdzie nawiązał kontakt z lewicą, m. in. zMarianem Buczkiem. W 1920 wyemigrował do Francji, ale po roku wrócił do kraju. Pracując studiował najpierw na Politechnice Lwowskiej, ale studia ukończył na Politechnice Warszawskiej – Wydział Inżynierii Wodnej. Od 1934 pracował jako inspektor wodno-melioracyjny i kierownik referatu w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych.
Lata 1939 – 1941 spędził w Krakowie, następnie wrócił do Warszawy. Uczestniczył w [[w:Powstanie warszawskie| powstaniu warszawskim i był więźniem obozu w Pruszkowie, skąd trafił na roboty przymusowe do Niemiec. Uciekł z robót i ukrywał się w Skierniewicach.
Od lutego 1945 pracował w Biurze Ziem Zachodnich przy Prezydium Rady Ministrów. 20 kwietnia 1945 został zastępcą okręgowego pełnomocnika rządu na Pomorze Zachodnie. W tym czasie wstąpił do PPS i konsekwentnie do PZPR.
Wicewojewodą szczecińskim był do 1950, a następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował jako kierownik działu w Biurze Projektów Wodno – Melioracyjnych[1].
Przypisy
Źródła
- T. Białecki (red.): Encyklopedia Szczecina, T1 (A-O), Wyd. US-Instytut Historii, Szczecin 1999, s.410, ISBN 83-87341-45-2