Kąpielisko Pogoni

kąpielisko Pogoni

kąpielisko Pogoni w chwilach swojej świetności

Lokalizacja

skrzyżowanie ulic Twardowskiego i Witkiewicza

Projektant

Marek Uciechowski, Tadeusz Stępak

Data budowy

1956-1960

Zobacz kąpielisko Pogoni na mapie.

Geolokalizacja: 53.434997,14.520598

Kąpielisko przy stadionie Pogoni - nieistniejące obecnie kąpielisko znajdujące się niegdyś nieopodal stadionu Pogoni Szczecin przy skrzyżowaniu ulic Twardowskiego i Witkiewicza

Kompleks składał się z trzech otwartych basenów - dużego ze skocznią, małego oraz brodzika dla dzieci ze zjeżdżalnią. Na terenie pływalni znajdował się również budynek (pawilon) służący za biuro, szatnie oraz kawiarnię. Cały obiekt został wybudowany w latach 1956-1960 z pieniędzy Totalizatora Sportowego według projektu pochodzącego z 1956 roku dwóch architektów - Marka Uciechowskiego oraz Tadeusz Stępaka. Otwarcie kompleksu nastąpiło w 1960 roku.

Obiekt w 1961 otrzymał nagrodę KBUA. W tym samym roku na łamach czasopisma „Architektura” (nr 11-12, s. 438) kąpielisko następująco opisał Bronisław Sekula: Wśród szeroko rozlewającej się zieleni i granatu wody pawilon stanowi barwny element, działający czerwienią słupów, błękitem podniebieni podcieni oraz jasnym kolorem zbielałej żółci elewacji. [...] Całość obiektu robi bardzo dodatnie wrażenie i jest jednym z piękniejszych rozwiązań architektonicznych Szczecina.

Kompleks w czasach swojej świetności cieszył się bardzo dużym zainteresowaniem, o czym świadczą zachowane zdjęcia pływalni oraz wspomnienia osób, które odwiedzały to miejsce przed zamknięciem. Co ciekawe - część uczęszczających tam wówczas szczecinian zwraca uwagę na bardzo zimną wodę, w której trzeba było się kąpać (cytaty z profilu facebookowego sedina.pl: „Woda lodowata... Usta sine... A i tak szał!” czy „Po kąpieli w dużym basenie z lodowatą wodą - zapewne prosto z kranu - wracaliśmy na górę, aby się ogrzać”), choć w dużym akwenie podgrzewano ją przynajmniej przez kilka lat po otwarciu kompleksu. Zjeżdżalnię i dno basenów wykonano z betonu, co sprawiało, iż nietrudno było o pokaleczenie. Powyższe „niedociągnięcia” nie zaważyły jednak na dużej popularności obiektu.

schemat kąpieliska

Między dużym i małym basenem znajdowały się dwa boiska do siatkówki. Spędzany na kąpielisku czas umilała ponadto muzyka grająca z głośników. W pawilonie na piętrze można było kupić m.in. oranżadę w foliowych woreczkach, a za sprawą kierownika kompleksu na obiekcie udzielano darmowych lekcji pływania, z których korzystały osoby zwłaszcza z najbliższej okolicy.

Kąpielisko zostało zamknięte w latach 90 XX wieku i, jak się później okazało, nigdy nie zostało już reaktywowane. Po zamknięciu obiekt stopniowo popadał w ruinę i od tego czasu nigdy nie był już użytkowany. Choć pojawiały się wstępne informacje o planach jego modernizacji, a tym samym reaktywacji kąpieliska, ostatecznie nigdy do tego nie doszło. 27 sierpnia 2010 roku rozpoczęto rozbiórkę wieży do skoków oraz budynku, w którym mieściły się niegdyś szatnie (wcześniejsze badania wykazały, iż ze względu na fatalny stan techniczny, tzn. liczne pęknięcia oraz tzw. „podmycie”, nie nadaje się on do remontu). Prace trwały do 18 października 2010 roku.

Ostateczny los zamkniętego od lat i częściowo rozebranego już kąpieliska przesądza planowana w tym miejscu budowa śródmiejskiej obwodnicy Szczecina. Na skrzyżowaniu ulic Twardowskiego i Witkiewicza będzie w przyszłości przebiegać fragment wspomnianej trasy, zajmując w ten sposób m.in. część obszaru dawnej pływalni.