Kościół Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy w Szczecinie
| Kościół Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy w Szczecinie | |||
| |||
| Nazwa niemiecka | Frauendorf Ortskirche | ||
| Wyznanie | rzymskokatolickie | ||
| Parafia | Parafia Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy w Szczecinie | ||
| Data poświęcenia | 25 sierpnia 1946 | ||
| Architekt | Stuler | ||
Kościół Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy w Szczecinie Golęcinie (niem. Frauendorf Ortskirche) zbudowany został już w XIII wieku, bowiem w latach 1255 i 1283 biskup kamieński Herman potwierdza nadanie ziem kościelnych dla klasztoru cysterek w Szczecinie. Pierwotnie była to drewniana, bezwieżowa budowla usytuowana na szczycie wzgórza przy dzisiejszej ulicy Strzałowskiej. W 1701 roku od strony zachodniej dobudowano wieżę.
Ponieważ kościół ten mógł pomieścić tylko połowę członków gminy a koszty remontu obliczono na 2000 talarów, zadano pytanie czy nie lepiej będzie zbudować nowy kościół. W dniu 15 lipca 1840 roku Henik dostał zlecenie od rejencji królewskiej na opracowanie rysunku i kosztorysu nowego kościoła. Dzięki wstawiennictwu tajnego radcy dworu von Ladenberga, oraz poparciu i zainteresowaniu króla, nowy projekt wykonany został przez radcę dworu Stulera z Berlina. Projekt ten został zatwierdzony 3 października 1844 roku przez rejencję królewską w Szczecinie, a następnie 15 grudnia przez królewską deputacje budowlaną w Berlinie.
Dekretem Okręgowego Urzędu Likwidacyjnego w Szczecinie kościół wraz z plebanią przekazano w dniu 19 sierpnia 1946 dla parafii rzymskokatolickiej. Ze starego wyposażenia kościoła nie zachowały się żadne elementy. Przekazany budynek znajdował się w stanie niemal ruiny, dach był zniszczony, okna bez szyb. 18 maja 1951 roku dekretem erygowano przy kościele parafię p.w. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy.
Linki zewnętrzne
- Historia Parafii
- "Benedicente cum Deo" - dokument umieszczony w kuli na wieży "starego" kościoła w roku 1769
- "Pro memoria" - dokument z 1846 roku opisujący budowę "nowego" kościoła
- Dokument zamurowany w ołtarzu w 1939 roku
