Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Szczecinie: Różnice pomiędzy wersjami
| (Nie pokazano 6 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 11: | Linia 11: | ||
}} | }} | ||
'''Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Szczecinie''' (WSP) – nieistniejąca | '''Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Szczecinie''' (WSP) – nieistniejąca wyższa uczelnia pedagogiczna, utworzona [[1 października]] [[1973]] roku z przekształcenia istniejącej od 1968 roku [[Wyższa Szkoła Nauczycielska|Wyższej Szkoły Nauczycielskiej]] w samodzielną uczelnię, podległą bezpośrednio Ministerstwu Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Uczelnia posiadała Bibliotekę Główną. Kształcenie odbywało się na jednolitych czteroletnich studiach magisterskich dziennych i zaocznych. Uchwałą Sejmu z [[21 lipca]] [[1984]] roku Wyższa Szkoła Pedagogiczna w [[Szczecin|Szczecinie]] weszła w skład powstającego [[Uniwersytet Szczeciński|Uniwersytetu Szczecińskiego]]. | ||
== O Uczelni == | == O Uczelni == | ||
WSP rozpoczęła działalność [[1 października]] [[1973]]. Pierwszym rektorem był doc.dr Henryk Lesiński. Na terenie Uczelni działały organizacje młodzieżowe: Socjalistyczny Związek Młodzieży Polskiej, Socjalistyczny Związek Studentów Polskich, od grudnia 1980 - Niezależny Związek Studentów, a także Akademicki Związek Sportowy, Związek Młodzieży Socjalistycznej, Związek Harcerstwa Polskiego oraz PPPR, TKKS, ZMW. Rozwijał się studencki ruch naukowy. Studenci brali udział w sesjach i sympozjach naukowych. Od początku działalności WSP istniał chór. W latach 1981-1984 studia ukończyło 771 absolwentów. Z chwilą utworzenia WSP zatrudniała: 7 docentów (3 hab.), 18 adiunktów, 51 wykładowców i asystentów. Po roku 1973 nastąpił wzrost pracowników naukowych. Pracownicy WSP utrzymywali kontakt z instytucjami naukowymi i kulturalnymi [[Szczecin|Szczecina]]. | WSP rozpoczęła działalność [[1 października]] [[1973]]. Pierwszym rektorem był doc.dr Henryk Lesiński. Na terenie Uczelni działały organizacje młodzieżowe: Socjalistyczny Związek Młodzieży Polskiej, Socjalistyczny Związek Studentów Polskich, od grudnia 1980 - Niezależny Związek Studentów, a także Akademicki Związek Sportowy, Związek Młodzieży Socjalistycznej, Związek Harcerstwa Polskiego oraz PPPR, TKKS, ZMW. Rozwijał się studencki ruch naukowy. Studenci brali udział w sesjach i sympozjach naukowych. Od początku działalności WSP istniał chór. W latach 1981-1984 studia ukończyło 771 absolwentów. Z chwilą utworzenia, WSP zatrudniała: 7 docentów (3 hab.), 18 adiunktów, 51 wykładowców i asystentów. Po roku 1973 nastąpił wzrost pracowników naukowych. Pracownicy WSP utrzymywali kontakt z instytucjami naukowymi i kulturalnymi [[Szczecin|Szczecina]]. | ||
==Struktura Uczelni== | ==Struktura Uczelni== | ||
| Linia 51: | Linia 51: | ||
== Pamiątki po WSP w Szczecinie == | == Pamiątki po WSP w Szczecinie == | ||
<gallery widths=320 heights= 250 perrow= | <gallery widths=320 heights= 250 perrow=4> | ||
Plik:KS19630411nr85a.JPG|[[Kurier Szczeciński|„Kurier Szczeciński“ nr 58, 11.04.1963]] | |||
Plik:KS19630411nr85b.JPG|[[Kurier Szczeciński|c.d. „Kurier Szczeciński“ nr 58, 11.04.1963]] | |||
Plik:WSP-medal.png|Medal pamiątkowy (awers) | Plik:WSP-medal.png|Medal pamiątkowy (awers) | ||
Plik:WSP_medal_rewers.png|Medal pamiątkowy (rewers) | Plik:WSP_medal_rewers.png|Medal pamiątkowy (rewers) | ||
Aktualna wersja na dzień 17:08, 22 kwi 2017
| Wyższa Szkoła Pedagogiczna | |||
| |||
| Lokalizacja | ulica Tarczyńskiego | ||
| Zobacz Wyższa Szkoła Pedagogiczna na mapie. | |||
Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Szczecinie (WSP) – nieistniejąca wyższa uczelnia pedagogiczna, utworzona 1 października 1973 roku z przekształcenia istniejącej od 1968 roku Wyższej Szkoły Nauczycielskiej w samodzielną uczelnię, podległą bezpośrednio Ministerstwu Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Uczelnia posiadała Bibliotekę Główną. Kształcenie odbywało się na jednolitych czteroletnich studiach magisterskich dziennych i zaocznych. Uchwałą Sejmu z 21 lipca 1984 roku Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Szczecinie weszła w skład powstającego Uniwersytetu Szczecińskiego.
O Uczelni
WSP rozpoczęła działalność 1 października 1973. Pierwszym rektorem był doc.dr Henryk Lesiński. Na terenie Uczelni działały organizacje młodzieżowe: Socjalistyczny Związek Młodzieży Polskiej, Socjalistyczny Związek Studentów Polskich, od grudnia 1980 - Niezależny Związek Studentów, a także Akademicki Związek Sportowy, Związek Młodzieży Socjalistycznej, Związek Harcerstwa Polskiego oraz PPPR, TKKS, ZMW. Rozwijał się studencki ruch naukowy. Studenci brali udział w sesjach i sympozjach naukowych. Od początku działalności WSP istniał chór. W latach 1981-1984 studia ukończyło 771 absolwentów. Z chwilą utworzenia, WSP zatrudniała: 7 docentów (3 hab.), 18 adiunktów, 51 wykładowców i asystentów. Po roku 1973 nastąpił wzrost pracowników naukowych. Pracownicy WSP utrzymywali kontakt z instytucjami naukowymi i kulturalnymi Szczecina.
Struktura Uczelni
Od 1974 w skład WSP wchodziły wydziały:
- Humanistyczny
- Matematyczno-Przyrodniczy
- Pedagogiczny
- Wychowania Fizycznego
Wydział Humanistyczny:
- Zakład Filologii Polskiej
- Zakład Filologii Rosyjskiej
- Zakład Historii
Wydział Matematyczno-Przyrodniczy:
- Zakład Matematyki
- Zakład Fizyki
- Zakład Wychowania Technicznego
- Zakład Biologii (od 1975)
Wydział Pedagogiczny:
- Zakład Dydaktyczny
- Zakład Pedagogiczny
- Zakład Teorii Wychowania
- Zakład Psychologii
- Zakład Pedagogiki Specjalnej (od 1976)
Wydział Wychowania Fizycznego:
- Zakład Wychowania Fizycznego
- Zakład Przysposobienia Obronnego
Wydawnictwo
- 1971–1985 Rozprawy i studia, (74 tomy)
- 1969–1985 Zeszyty Naukowe WSP, (50 tomów)
- 1973–1983 Pracownicy wydali: 26 prac doktorskich, 11 habilitowanych, 18 monografii.
Pamiątki po WSP w Szczecinie
Medal pamiątkowy (awers)
Medal pamiątkowy (rewers)
Bibliografia
- Encyklopedia Szczecina, Wydanie Jubileuszowe z okazji 70-lecia polskiego Szczecina, (pod red. Tadeusza Białeckiego, autor hasła Anna Szczepańska), Szczecińskie Towarzystwo Kultury, Szczecin 2015
- Danuta Koźmian, Rozwój Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Szczecinie w latach 1968–1983, Wydawnictwo Naukowe WSP w Szczecinie, 1985, s. 212.
