Dwór (Trzygłów)
| Dwór w Trzygłowie | |||
| |||
| Lokalizacja | 72-300 Trzygłów | ||
| Projektant | nieznany | ||
| Data budowy | 1618-1648 r. ,rozb. XVIII w., 1804 r., 1840-1844 r. | ||
Dwór w Trzygłowie (niem. Trieglaff, gmina Gryfice)
Wieś
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1294 roku i dotyczy zależności majątku ziemskiego od kapituły katedry kamieńskiej. W końcu XIII wieku wieś stała się lennem rycerza Zygfryda Lode. W średniowieczu w miejscowości znajdowała się kamienno-ceglana warownia z wieżą otoczoną wałami i fosą należąca kolejno w XIV wieku do rycerskich rodów von Troye i w XV wieku do von Mellinów. W XV wieku część wsi należała do miasta Gryfic i była poddzierżawiana min. Kurtowi Helmichowi, Mikołajowi von Rango i braciom von Plötzom. Od XV wieku część wsi należała do rodu von Mellinów (w 1520 roku rycerz Dubislaw von Mellin).
W 1774 roku jedynym właścicielem miejscowości był Henning Christian von Mellin. W 1803 roku nowym właścicielem został Heinrich Wiktorvon Oertzen. W 1820 roku poprzez wiano zaślubionej Henrietty von Oertzen właścicielem został Adolf Ferdynand von Thadden. W 1821 Trzygłów dzięki działalności właściciela stał się ośrodkiem pietystów (przedstawicieli nurtu luterańskiego z XVII i XVIII wieku kładącego nacisk na modlitwę, studiowanie Biblii i działalność charytatywną) a w 1829 roku odbyła się tu pierwsza duża konferencja w Prusach. W późniejszym czasie rodzina przyjęła nazwisko: Thadden-Trieglaff. Na przełomie XIX i XX wieku właścicielem był Adolf von Thadden-Trieglaff. Ostatnim właścicielem do 1945 roku był Reinhold von Thadden-Trieglaff.
Po II wojnie światowej w majątku stacjonowały wojska radzieckie, następnie wchodził on w skład Państwowych Nieruchomości Ziemskich. Od 1969 roku funkcjonowało tu gospodarstwo rolne przekształcone w Stację Hodowli Roślin.
Obecnie majątek należy do prywatnego właściciela.
Dwór
We wsi znajduje się kompleks dworski złożony z dawnego dworu i nowego pałacu. Dwór o powierzchni 670 m2, powstał w latach 1618-1648 w czasie wojny trzydziestoletniej w duchu baroku, zbudowany przez rodzinę von Mellinów.
W pierwszej połowie XVIII wieku budynek został rozbudowany. W 1803 roku została przeprowadzona kolejna modernizacja, przebudowano układ wnętrz i wejście. W latach 1840-1844 do istniejącego budynku dobudowano tzw. „Białą Salę” (rozebrana w 1952 roku). Jest to budynek dwukondygnacyjny, zbudowany w konstrukcji szachulcowej, założony na rzucie prostokąta, kryty dachem dwuspadowym. Współcześnie do wnętrza prowadzi jedno wejście.
Obiekt dostępny z zewnątrz.
Bibliografia
- Karty ewidencyjne zabytków architektury i budownictwa - Archiwum Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Szczecinie
