Dwór zarządcy (Rekowo, powiat kamieński)
| Dwór zarządcy majątku w Rekowie | |||
| |||
| Lokalizacja | 72-403 Rekowo | ||
| Projektant | nieznany | ||
| Data budowy | XIX/XX w. | ||
Dwór zarządcy majątku w Rekowie (niem. Reckow, gmina Kamień Pomorski)
Wieś
Pierwsza historyczna wzmianka o miejscowości pochodzi z 1321 roku. W 1400 roku właścicielem wsi był Heinrich von Köller. W rękach rodziny von Köllerów miejscowość pozostała do 1945 roku.
W średniowieczu w Rekowie istniał zamek, który w XVII wieku stracił na znaczeniu, a w XIX wieku już nie istniał.
W 1628 roku we wsi było 5 zagrodników, 2 owczarnie, młyn i karczma. W 1717 roku miejscowość była podzielona na 5 części lennych, w których łącznie było 4 chłopów, 4 półchłopów i 11 zagrodników. W 1780 roku we wsi zamieszkanej przez 5 chłopów, 2 półchłopów, 13 zagrodników, sołtysa, kowala i leśniczego znajdował się folwark (Gut) oraz 3 owczarnie, młyn wodny i tartak.
W 1825 roku powstał folwark pomocniczy Łysom (Ludwigshof). W 1892 roku majątek administrowany przez Freifera von Gillerna obejmował 746 ha ziemi i hodowlę złożoną z 22 koni, 1280 sztuk owiec i 64 sztuk trzody chlewnej.
W latach 1905-1929 administratorem folwarku był Max Lutze. W 1939 roku dzierżawcą majątku, obejmującego 593 ha ziemi i hodowlę 31 koni, 570 owiec, 55 sztuk bydła i 130 sztuk trzody chlewnej, był Richard von Flemming. W 1939 roku we wsi było 6 zagród chłopskich z łącznym areałem 123 ha ziemi.
Po II wojnie światowej na terenie dawnego majątku utworzono PGR, który wszedł w skład PGR w Dobropolu, a później w skład PGR w Wolinie. Obecnie dawny folwark należy do prywatnego właściciela.
Dwór
We wsi znajduje się bezstylowy budynek w kształcie dworskiej rezydencji. Właściwy dwór został rozebrany po II wojnie światowej. Nie wiadomo jakie było przeznaczenie tego budynku (być może był siedzibą zarządcy lub dzierżawcy). Jest to budynek w stanie postępującej ruiny, zbudowany najprawdopodobniej na przełomie XIX i XX wieku. Jest to obiekt dwukondygnacyjny, założony na rzucie prostokąta, kryty wysokim dachem dwuspadowym z naczółkami.
Obiekt dostępny z zewnątrz.
Bibliografia
- Karty ewidencyjne zabytków architektury i budownictwa - Archiwum Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Szczecinie
