Godło Miasta Szczecina
Godło Miasta Szczecin – godło jest symbolem, znakiem rozpoznawczym obiektu lub grupy społecznej (rodu, zawodu, narodu). Godła, czyli znaki lub symbole od dawna były „wizytówkami” udzielającymi informacji o ich właścicielach, a po przeniesieniu ich na pole (tło w określonych kolorach) stawały się elementem herbu. Godła bez tarczy (czasem z tarczą) były umieszczane m.in. na chorągwiach, których barwy miały ścisły związek z kolorystyką tarczy herbowej.
Współczesnym godłem Szczecina jest: na niebieskim tle obrócona w prawo głowa czerwonego gryfa ze złotym dziobem i złotą koroną na głowie. Tak opisany Gryf Szczeciński jest elementem Herbu Miasta Szczecina[1]. Należy podkreślić, że w przypadku „pozbawienia” kolorów godłem Szczecina może nadal być obrócona w prawo głowa gryfa w koronie – tak, jak widać to na Pieczęci Miasta Szczecina.
Historia
Godło Miasta Szczecina nie zawsze stanowił gryf w koronie. Najstarszym godłem książęcego Miasta była postać jego założyciela, Barnima I Dobrego, „Księcia na Szczecinie”, zasiadającego na tronie książęcym, z oznakami suwerennej władzy w dłoniach (berło i miecz), z rycerskimi tarczami po bokach, pod arkadami w kształcie szczęśliwej, trójlistnej koniczyny, zza której wyłaniały się zarysy miasta i zamku książęcego, z chrześcijańskim krzyżem na zamkowej wieży. Takie godło utrzymało się do momentu wymarcia rodu Gryfitów (ostatnia przedstawicielka rodu, Anna Gryfitka, córka Bogusława XIII zmarła 7 lipca 1660 roku w Słupsku). Godło z wizerunkiem księcia Gryfity znajdowało się na najważniejszej pieczęci miejskiej, głównej pieczęci Rady Miejskiej, jednakże przedstawiciele innych instytucji miejskich już od XIII w. używali „godła mniejszego” w postaci koronowanej lub niekoronowanej głowy gryfa, obróconej w prawo[2]. Warto podkreślić, że gryf w koronie, obrócony w lewo – znajdował się w herbie Księstwa Szczecińskiego[3] (istniało 1278-1625).
Po zejściu z areny politycznej Gryfitów, ówczesny właściciel Szczecina, król szwedzki Karol XI Wittelsbach, wykorzystując okazję w postaci zeszłorocznej udanej obrony Szczecina przed Branderburczykami, nadał miastu nowe godło w postaci ukoronowanej głowy gryfa (dodając do herbu miasta szwedzkie koronowane lwy i koronę królewską Wazów oraz wieniec laurowy). W ten sposób podkreślił związki Szczecina i Pomorza ze Szwecją, jednocześnie sankcjonując jako godło Szczecina głowę gryfa w koronie (obróconą w prawo).
Gdy w 1713 Prusacy otrzymali Szczecin z rąk rosyjskich, pieczętując ten fakt pokojem zawartym ze Szwecją w 1720 roku – czerwona głowa gryfa, ze złotym dziobem i w złotej koronie, obrócona w prawo, na niebieskim tle, stała się jedynym godłem Miasta i jako taka na stałe weszła w skład jego herbu.
Przypisy
- ↑ Regulamin insygniów miasta – Herb Miasta Szczecina [dostęp: 16.04.2012]
- ↑ Pieczęć Miasta Szczecina
- ↑ Tadeusz Białecki: Herby miast Pomorza Zachodniego. Wyd. Polskie Pismo i Książka, Szczecin 1991, s.11, ISBN 83-85360-01-8
Zobacz też
Źródła
- Tadeusz Białecki (red.): Encyklopedia Szczecina, T1 (A-O), Wyd. US-Instytut Historii, Szczecin 1999, s. 335-336, ISBN 83-87341-45-2
Linki zewnętrzne
- Galeria sedina.pl: Gryfy[dostęp: 16.04.2012]
- sedina.pl: Rozwój i symbolika herbu Szczecina[dostęp: 16.04.2012]
