Henryk Walentynowicz
Henryk Walentynowicz | |||
tancerz, choreograf, pedagog | |||
| |||
Data urodzenia | 15 października 1944 | ||
Miejsce urodzenia | Szerpuliszki | ||
Henryk Walentynowicz (ur. 1944) – tancerz, choreograf, pedagog
Życiorys
Henryk Walentynowicz urodził się 15 października 1944 roku w Szerpuliszkach na Wileńszczyźnie. Jest synem Piotra Walentynowicza, który w 1946 roku został rozstrzelany przez NKWD za przynależność do Armii Krajowej, oraz Józefy z d. Adamowicz. Był najmłodszy z czworga rodzeństwa (brat i dwie siostry). Początkowo uczył się w czteroklasowej szkole powszechnej w Korkożyszkach. Potem przez półtora roku (klasa piąta i pół szóstej) uczęszczał do szkoły w Podbrodziu, którą w latach trzydziestych ufundował marszałek Józef Piłsudski.
Do Szczecina przyjechał w 1957 roku wraz z ostatnią grupą repatriantów ze Wschodu. Tu ukończył szkołę podstawową (SP nr 35 przy ul. Mickiewicza). Później uczył się w Zasadniczej Szkole Budowy Okrętów. Przez przypadek w wieku 18 lat zainteresował się tańcem i baletem. Obdarzony ogromnym talentem popartym wielką pracowitością, uczęszczał na zajęcia tańca prowadzone przez Józefa Kacamona w pracowni choreograficznej przy Pałacu Młodzieży. Tam zdobywał pierwsze szczeble wtajemniczenia tanecznego. W 1962 roku został zaangażowany jako adept do Państwowej Operetki w Szczecinie przez jej ówczesnego dyrektora Edmunda Waydę. Na profesjonalnej scenie zadebiutował w przedstawieniu Coppelii Léo Delibesa w układzie choreograficznym Stanisława Miszczyka.
Po trzech miesiącach wyjechał do Bydgoszczy, gdzie został zaangażowany na etat koryfeja w Teatrze Muzycznym Opery i Operetki. Na bydgoskiej scenie pod kierunkiem choreografa Rajmunda Sobiesiaka tańczył partię solową w Tryptyku baletowym (Bajka) Stanisława Moniuszki. Wkrótce przeniósł się do Opery Poznańskiej. Tu wybitny tancerz i choreograf Conrad Drzewiecki powierzył mu duże role w uwspółcześnionych wersjach Romea i Julii Sergiusza Prokofiewa i w Trójkątnym kapeluszu Manuella de Falli. Był to przełom w artystycznej karierze młodego tancerza.
W 1966 roku Henryk Walentynowicz został solistą baletu w Państwowym Teatrze Muzycznym w Szczecinie. Równocześnie, wywodząc się z ruchu amatorskiego, dokształcał się pod kierunkiem Aleksandra Sobóla. W 1969 roku zdał eksternistyczny egzamin baletowy. W październiku tego samego roku z grupą artystów Teatru Muzycznego w Szczecinie wystąpił w Rostocku w ramach dekady kultury polskiej w NRD.
W 1971 roku na zaproszenie Teresy Kujawy, która objęła kierownictwo baletu Opery Wrocławskiej, wyjechał do Wrocławia. Na tamtejszej scenie odnosił wielkie sukcesy. Wybitną kreację stworzył w tytułowej roli w Spartakusie Arama Chaczaturiana. Równie znakomite kreacje stworzył jako Albert w Giselle Adolphe'a Adama i Zygfryd w Jeziorze łabędzim Piotra Czajkowskiego. Ponadto tańczył w Baletach hiszpańskich (m.in. Yerma wg Czarodziejskiej miłości Manuela de Falli) oraz w Baletach polskich (m.in. Harnasie Karola Szymanowskiego, Rzeźby mistrza Piotra Romualda Twardowskiego) w opracowaniu choreograficznym Teresy Kujawy. Mimo propozycji tej wybitnej choreografki nie zdecydował się na przeniesienie do Teatru Wielkiego w Łodzi.
Podczas zajęć w Pałacu Młodzieży. Na ramieniu Henryka Walentynowicza Grażyna Brodzińska (Szczecin, początek lat 60.)
Walc kwiatów w wykonaniu uczniów klasy tańca Pałacu Młodzieży. W środku Henryk Walentynowicz (Szczecin, początek lat 60.)
Z Magdaleną Dracówną w Dziękuję ci, Ewo na scenie Operetki Szczecińskiej (1967) - fot. Grażyna Wyszomirska
W 1974 roku ze względu na sprawy rodzinne powrócił do Szczecina. Ponownie został solistą Państwowego Teatru Muzycznego (późniejsza Opera i Operetka, obecnie Opera na Zamku), placówki, która pod okiem dyrektora Tadeusza Bursztynowicza przeżywała okres swojej świetności. W latach 1985-1987 oraz 1995-1997 kierował zespołem baletowym tego teatru. W 1995 roku opracował choreografię do opery buffo dla dzieci Skąd to zwierze w operze?, zrealizowanej na potrzeby Telewizji Polskiej przez zespół Opery i Operetki w Szczecinie. Jako ceniony choreograf, mający na swym koncie kilkadziesiąt realizacji teatralnych, współpracował ze szczecińskimi teatrami Polskim i Współczesnym, a także z innymi scenami w Polsce - Teatrem im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim (1979, 1985, 1992-1994), Teatrem Muzycznym w Poznaniu (1994) i Teatrem Dramatycznym w Elblągu (2000-2001).
Zajmuje się także pracą pedagogiczną. Współpracował z Państwowym Ogniskiem Baletowym w Szczecinie. Wykształcił grono utalentowanych tancerzy, którzy obecnie z sukcesem występują na scenach krajowych i zagranicznych. Działał w Studiu Taneczno-Musicalowym Fundacji Balet, którego był kierownikiem artystycznym i pedagogiem. Prowadził warsztaty baletowe dla młodzieży w Trzebiatowie. Wielokrotnie uczestniczył w konkursach baletowych (m.in. Międzynarodowy Konkurs Baletowy „Złote Pointy”) i tanecznych jako juror.
Jest członkiem Zarządu Oddziału Związku Artystów Scen Polskich w Szczecinie. Obecnie działa w Oddziałowej Komisji Rewizyjnej.
Oprócz baletu pasjonuje się historią Szczecina, której jest miłośnikiem i znawcą.
Twórczość teatralna (Szczecin)
Tytuł baletu/sztuki | Kompozytor | Autor / autor libretta | Reżyseria | Forma twórczości | Postać | Teatr | Data premiery |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Bal w Savoyu | Paul Ábrahám | Alfred Grünwald i Fritz Löhner-Beda | Edmund Wayda | obsada aktorska | Państwowa Operetka | 13 marca 1963 | |
My Fair Lady | Frederick Loewe | Alan Jay Lerner wg komedii Pigmalion George'a Bernarda Shawa | Emil Chaberski | obsada aktorska | Państwowy Teatr Muzyczny | 19 lutego 1966 | |
Ptasznik z Tyrolu | Carl Zeller | Moritz West (Moritz Nitzelberger) i Ludwig Held wg pomysłu Fr. Bieville'a | Edmund Wayda | obsada aktorska | Akt I – Ptasznik w Tańcu tyrolskim; Akt II – Partner Róży różowej w Walcu kwiatów | Państwowy Teatr Muzyczny | 12 października 1966 |
Dziękuję ci, Ewo | Stanisław Renz | Jan Majdrowicz | Edmund Wayda | obsada aktorska | Państwowy Teatr Muzyczny | 4 marca 1967 | |
Hrabina Marica | Emmerich Kálmán | Julius Brammer, Alfred Grünwald | Edmund Wayda | obsada aktorska | Akt I – Rapsodia węgierska; Akt II – Flirt, Walc | Państwowy Teatr Muzyczny | 19 lipca 1967 |
Nitouche | Hervé (Louis Auguste Florimond Ronger) | Henri Meilhac, Albert Millaud | Juliusz Lubicz-Lisowski | inspektor baletu, obsada aktorska | Państwowy Teatr Muzyczny | 21 stycznia 1968 | |
Noc w Wenecji | Johann Strauss syn | Friedrich Zell, Richard Genée | Tadeusz Laskowski | obsada aktorska | Państwowy Teatr Muzyczny | 3 maja 1968 | |
Dama od Maxima | Ryszard Sielicki | Antoni Marianowicz wg komedii Georges'a Feydeau | Aleksander Długosz | obsada aktorska | Państwowy Teatr Muzyczny | 3 września 1968 | |
Student żebrak | Karl Millöcker | Friedrich Zell, Richard Genée | Janusz Marzec | obsada aktorska | Państwowy Teatr Muzyczny | 21 grudnia 1968 | |
Wiedeńska krew | Johann Strauss syn | Victor Léon, Leo Stein | Zofia Weissówna | obsada aktorska | Akt II – Walc (I solo); Akt III – Taniec tyrolski, Polka galopka | Państwowy Teatr Muzyczny | 26 września 1969 |
Inez (musical) | Edmund Borowski | Kazimierz Andrzej Czyżowski | Janusz Marzec | obsada aktorska | Akt I – Rumba; Akt II – Suita baletowa cz. I (duet) | Państwowy Teatr Muzyczny | 12 marca 1970 |
Dzwony kornewilskie | Robert Planquette | Louis Clairville, Charles Gabet | Janusz Marzec | asystent choreografa, obsada aktorska | Państwowy Teatr Muzyczny | 27 czerwca 1970 | |
Gejsza | Sidney Jones | Oven Hall, Harry Greenbank | Jan Wodzyński | obsada aktorska | Państwowy Teatr Muzyczny | 30 września 1970 | |
Cygańska miłość | Franz Lehár | Alfred Maria Willner, Robert Bodanzky | Aleksander Długosz | obsada aktorska | Akt II – Taniec cygański; Akt III – Walc, Czardasz | Państwowy Teatr Muzyczny | 23 maja 1971 |
Człowiek z La Manchy | Mitchell Leigh | Dale Wasserman | Janusz Marzec | obsada aktorska | Państwowy Teatr Muzyczny | 29 lipca 1971 | |
Kraina uśmiechu | Franz Lehár | Victor Leon, Ludwig Herzen | Tadeusz Bursztynowicz | obsada aktorska | Państwowy Teatr Muzyczny | 15 grudnia 1971 | |
Krakowiacy i Górale | Jan Stefani | Wojciech Bogusławski | Tadeusz Bursztynowicz | obsada aktorska | Państwowy Teatr Muzyczny | 19 kwietnia 1972 | |
Wieczór baśni baletowych – Jezioro łabędzie/Piotruś i wilk/Szeherezada | Piotr Czajkowski/Sergiusz Prokofiew/Mikołaj Rimski-Korsakow | Rajmund Sobiesiak wg Władimira Biegiczewa i Wasilij Gelcera/Irena Turska wg rosyjskiej bajki ludowej/Paweł Chynowski wg Księgi Tysiąca i Jednej Nocy | Rajmund Sobiesiak | obsada aktorska | Książę Zygfryd; I Dworzanin księcia; Trefniś księcia; Piotruś; Wilk; Sindbad | Państwowy Teatr Muzyczny | 21 listopada 1974 |
W imieniu brawa (zdarzenie muzyczno-teatralne) | P. Ábrahám, L. Bernstein, I. Dunajewski, K. Gaertner, J. Gilbert, J. Herman, E. Kálmán, F. Lehár, M. Leigh, F. Loewe, T. Mackeben, J. Offenbach, C. Porter. L. Różycki, M. Sart, J. Strauss syn | Lech Terpiłowski, Andrzej M. Trzos | Jerzy Ukleja | obsada aktorska | Świadek obrony (Walc, West Side Story) | Państwowy Teatr Muzyczny | 28 czerwca 1975 |
Wesoła wdówka | Franz Lehár | Victor Léon, Leo Stein | Tadeusz Bursztynowicz | obsada aktorska | Państwowy Teatr Muzyczny | 28 stycznia 1976 | |
Córka źle strzeżona | Ferdinand Hérold | Jean Dauberval | Eugeniusz Papliński | obsada aktorska | Alain, syn właściciela winnicy | Państwowy Teatr Muzyczny | 26 maja 1976 |
Machiavelli (musical) | Jerzy Wasowski | Antoni Marianowicz i Ryszard Marek Groński wg komedii Mandragora Nicolo Machiavellego | Ewa Kołogórska | obsada aktorska | Kalimach (pantomima) | Państwowy Teatr Muzyczny | 20 października 1976 |
Rose Marie | Rudolf Friml, Herbert Stothart | Otto Harbach, Oskar Hammerstein | Tadeusz Bursztynowicz | obsada aktorska | Państwowy Teatr Muzyczny | 25 maja 1977 | |
Kulig (śpiewogra) | Łucjan Kamieński, Jan Maklakiewicz, Józef Elsner, Fryderyk Chopin, Karol Kurpiński, Stanisław Moniuszko, Leon Schiller i inni | Jerzy Ukleja wg układu tekstu Leona Schillera i Juliana Tuwima | Jerzy Ukleja | inspektor baletu, obsada aktorska | Część I (Kuligowy zajazd) – Pan; Arlekin; Część II (Weselne gody) – Pan; Część III (Staropolskie zapusty) – Pan; Arlekin | Państwowy Teatr Muzyczny | 13 kwietnia 1978 |
Słodka Irma | Margueritte Monnot | Alexander Breffort | Czesław Szpakowicz | obsada aktorska | Państwowy Teatr Muzyczny | 14 czerwca 1978 | |
Wesołe kumoszki z Windsoru | Otto Nicolai | Herman Mosenthal wg Williama Shakespeare'a | Tadeusz Bursztynowicz | obsada aktorska | Państwowy Teatr Muzyczny | 22 listopada 1978 | |
Baron cygański | Johann Strausss syn | Ignaz Schnitzer wg noweli Saffi Maurycego Jokaya | Tadeusz Bursztynowicz | obsada aktorska | Akt I – Taniec cygański; Akt II – Taniec węgierski | Państwowy Teatr Muzyczny | 14 listopada 1979 |
Zbójecka oberża | Franz Grothe | Curt Hanno Gutbrod | Werner Müller (NRD) | inspektor baletu, obsada aktorska | sceny – Obóz rozbójników; Ksiądz w Wizji księdza; Kuchcik i Członek służby pałacowej w Scenie pałacowej | Państwowy Teatr Muzyczny | 20 lutego 1980 |
Straszny dwór | Stanisław Moniuszko | Jan Chęciński | Tadeusz Bursztynowicz | inspektor baletu, obsada aktorska | Państwowy Teatr Muzyczny | 10 lipca 1980 | |
Wieczór baletowy – Tańce połowieckie/Carmen/Błękitna rapsodia | Aleksander Borodin/Georges Bizet-Rodion Szczedrin/George Gershwin | Barbara Wolniewicz (scen. Tańce połowieckie), Josef Jelinek (scenariusz Carmen) | Borys Slovak, Elena Zahorakova, Zbigniew Kiliński (choreogr. Tańce połowieckie) | obsada aktorska | Wódz Połowców; Połowiec; Don José; On | Państwowy Teatr Muzyczny | 30 kwietnia 1981 |
Pimpinone | Georg Philipp Telemann | Lech Emfazy Stefański | Aleksander Strokowski | obsada aktorska | Arlekin I | Państwowy Teatr Muzyczny | 28 października 1981 |
Łotrzyce | Wiktor Osiecki | Agnieszka Osiecka | Mirosław Gruszczyński | choreografia | Teatr Współczesny (Sala Prób Zamku Książąt Pomorskich) | 23 listopada 1981 | |
Wesołego powszedniego dnia | Jerzy Derfel | Wojciech Młynarski | Mirosław Gruszczyński | choreografia | Teatr Współczesny | 4 czerwca 1982 | |
Błękitny zamek | Roman Czubaty | Krystyna Ślaska, Barbara Wachowicz wg Lucy Maud Montgomery | Bogusława Czosnowska | obsada aktorska | Akt I – Błękitny zamek; Akt III – Noc Świętojańska | Państwowy Teatr Muzyczny | 28 października 1982 |
Po co koty mają buty | Brunon Gościniak, Tadeusz Klimowski | Tadeusz Klimowski | Kazimierz Oracz | choreografia | Teatr Współczesny | 20 maja 1983 | |
Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków | Bogdan Pawłowski | Witold Borkowski i Stanisław Piotrowski wg braci Grimm | Włodzimierz Traczewski | obsada aktorska | Królewicz; Śpioszek; Dworzanin; Nietoperz | Państwowy Teatr Muzyczny | 15 grudnia 1983 |
Doña Rosita, czyli kukły i maczuga | Federico Garcia Lorca | Lena Szurmiej | choreografia | Teatr Polski | 19 maja 1984 | ||
Mój przyjaciel Bunbury | Gerd Natschinski | Helmut Bez i Jürgen Degenhardt wg komedii Bądźmy poważni na serio (Brat marnotrawny) Oscara Wilde'a | Tadeusz Bursztynowicz | inspektor baletu, obsada aktorska | Akt III – Soho | Państwowy Teatr Muzyczny | 14 czerwca 1984 |
Boccacio | Franz von Suppé | Friedrich Zell (Camillo Walzel) i Richard Genée na motywach opowiadań Boccaccia | Bogusława Czosnowska | inspektor baletu, obsada aktorska | Państwowy Teatr Muzyczny | 22 listopada 1984 | |
Sen | Jerzy Satanowski | Fiodor Dostojewski | Krzysztof Rościszewski | choreografia | Teatr Współczesny | 3 marca 1985 | |
Stara kobieta wysiaduje | Andrzej Kurylewicz | Tadeusz Różewicz | Zbigniew Chrzanowski | choreografia | Teatr Polski | 14 kwietnia 1985 | |
Amadeusz | Wolfgang Amadeusz Mozart, Antonio Salieri | Peter Shaffer | Wiesław Górski | choreografia | Teatr Współczesny | 5 maja 1985 | |
Coppelia | Léo Delibes | Charles Nuitter, Arthur Saint-Leon (scenariusz) wg noweli Piaskun E.T.A. Hoffmanna | Izabella Gorzkowska-Głowacka | obsada aktorska, inspektor baletu | Franciszek; Przyjaciel Franciszka; ponadto taniec Mazur | Państwowy Teatr Muzyczny | 4 czerwca 1985 |
Matka | Andrzej Głowiński | Stanisław Ignacy Witkiewicz | Ryszard Major | choreografia | Teatr Współczesny | 14 czerwca 1985 | |
Zamek na Czorsztynie, czyli Szczęśliwy powrót pod husarskim znakiem | Karol Kurpiński | Andrzej Frankiewicz wg Józefa Wawrzyńca Krasińskiego | Andrzej Wiza | obsada aktorska | Asmodeusz | Państwowy Teatr Muzyczny | 3 października 1985 |
W mrokach złotego pałacu, czyli Bazylissa Teofanu | Janusz Stalmierski | Tadeusz Miciński | Ryszard Major | choreografia | Teatr Współczesny | 6 grudnia 1985 | |
Błękitna maska | Fred Raymond | Heinz Hentschke | Kraft Alexander (RFN) | asystent choreografa | Państwowy Teatr Muzyczny | 16 lutego 1986 | |
Wieczór baśni rosyjskich dla dzieci – Piotruś i wilk/Baśń o Iwanie siłaczu | Sergiusz Prokofiew/Cesar Cui | D. Siedych | Henryk Walentynowicz (inscenizacja) | inscenizacja, choreografia, obsada aktorska | Kot | Państwowy Teatr Muzyczny | 20 kwietnia 1986 |
Faust | Charles Gounod | Jules Barbier, Michel Carré wg Johanna Wolfganga Goethego | Lech Terpiłowski | asystent choreografa | Państwowy Teatr Muzyczny | 18 września 1986 | |
Wiśniowy sad | Piotr Rutkowski (oprac. muz.) | Antoni Czechow | Aleksander Wilkin | choreografia | Teatr Polski | 19 października 1986 | |
Fontanna Bachczyseraju | Borys Asafiew | M.D. Wołkow wg Aleksandra Puszkina | Włodzimierz Traczewski | asystent choreografa, obsada aktorska | Wacław; Przyjaciel Wacława; Chan Girej; Tatar | Państwowy Teatr Muzyczny | 20 listopada 1986 |
Indyk | Jacek Kraszewski (oprac. muz.) | Sławomir Mrożek | Antoni Szubarczyk | opracowanie choreograficzne | Teatr Polski | 18 stycznia 1987 | |
Zemsta nietoperza | Johann Strauss syn | Karl Haffner, Richard Genèe wg sztuki Das Gefängnis Rodericha Benedixa i wodewilu La Réveillon Henriego Meilhaca i Ludovica Halévy'ego | Bogusława Czosnowska | asystent choreografa, obsada aktorska | Akt II – Walc | Państwowy Teatr Muzyczny | 14 maja 1987 |
Opętani | Andrzej Głowiński | Witold Gombrowicz | Ryszard Major | choreografia | Teatr Współczesny | 24 maja 1987 | |
Popłoch wśród dziewcząt | Jurij Milutin | Michaił Tipot, Boris Galperin | Igor Barabaszow (ZSRR) | asystent choreografa | Opera i Operetka | 8 listopada 1987 | |
Wesele | Janusz Stalmierski | Stanisław Wyspiański | Ryszard Major | choreografia | Teatr Współczesny | 5 grudnia 1987 | |
Marsz, marsz Polonia | Wacław Panek | Urszula Trawińska-Moroz | choreografia | Opera i Operetka | 10 listopada 1988 | ||
Bajkowa parada | Brunon Gościniak | Tadeusz Klimowski | Wiesław Łągiewka | choreografia | Opera i Operetka | 29 grudnia 1988 | |
Mieszczanin szlachcicem | Adam Opatowicz | Molière | Adam Orzechowski | choreografia | Teatr Polski | 16 maja 1992 | |
Kaczo | Bogusław Shaeffer | Zdzisław Wardejn | choreografia | Teatr Polski | 21 lutego 1993 | ||
Skarby Złotej Kaczki | Adam Opatowicz | Mirosław Łebkowski, Stanisław Werner | Adam Dzieciniak | choreografia | Teatr Polski | 1 czerwca 1995 | |
My Fair Lady | Frederick Loewe | Alan Jay Lerner | Włodzimierz Wilkosz | choreografia | Opera i Operetka | 6 października 1995 | |
Lear, Jedna ziemia | Franz Huyer, Chris Evans Ironside | Franz Huyer (inscenizacja) | obsada aktorska | Hrabia Kentu | Opera i Operetka | 20 października 1995 | |
Solaris | Jacek Ostaszewski | Stanisław Lem | Stefan Szlachtycz | ruch sceniczny | Teatr Polski | 10 grudnia 1995 | |
Skąd to zwierzę w operze? | Jan Oleszkowicz | Artur Hofman | choreografia i opieka artystyczna | Opera i Operetka | 22 lutego 1996 | ||
Księżna cyrkówka | Emmerich Kálmán | Julius Brammer, Alfred Grunwald | Artur Hofman | choreografia | Opera i Operetka (Dziedziniec zamkowy) | 6 lipca 1996 | |
Księżna cyrkówka | Emmerich Kálmán | Julius Brammer, Alfred Grunwald | Artur Hofman | choreografia | Opera i Operetka | 19 października 1996 | |
Porwanie Baltazara Gąbki | Henryk Banasiewicz i Czesław Białczyński (adaptacja) wg Stanisława Pagaczewskiego | Adam Opatowicz | choreografia | Teatr Polski | 12 stycznia 1997 | ||
Igraszki z diabłem | Adam Opatowicz | Jan Drda | Wojciech Solarz | choreografia | Teatr Polski | 2 stycznia 2005 |
Na scenie
Scena zbiorowa. Jako Alain w Córce źle strzeżonej (1976) - fot. Wanda Cieślak
Jako Alain w Córce źle strzeżonej (1976) - fot. Wanda Cieślak
Henryk Walentynowicz (Arlekin I), Mirosław Kosiński (Pimpinone) i Andrzej Pęczak (Arlekin II) w Pimpinone (1981)
Renata Wasikowska (Śnieżka) i Henryk Walentynowicz (Królewicz) w Królewnie Śnieżce i siedmiu krasnoludkach (1983)
Telewizja
Tytuł | Kompozytor | Autor libretta | Reżyseria | Realizacja TV | Postać | Teatr | Data premiery |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Gejsza | Sidney Jones | Oven Hall, Harry Greenbank | Jan Wodzyński | obsada aktorska | Telewizja Szczecin (przeniesienie z PTM) | 24 października 1971 (pr. lokalny) |
Zdjęcia z telewizyjnego widowiska plenerowego
(fot. Wanda Cieślak)
Na Wałach Chrobrego z Ewą Henke (lata 70.)
Nagrody i wyróżnienia
- 1987 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki
- 1997 – Dyplom Ministra Kultury i Sztuki
- 1997 – Nagroda „Towarzystwa Przyjaciół Szczecina”
Odznaczenia
- 1998 – Złoty Krzyż Zasługi
- 2008 – Srebrna Odznaka Honorowa Gryfa Zachodniopomorskiego
- 2013 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- 2013 – Złota Odznaka Honorowa Gryfa Zachodniopomorskiego
List gratulacyjny Przewodniczącego Rady Miasta Szczecina Jana Stopyry z okazji jubileuszu pracy artystycznej (2013)
O Henryku Walentynowiczu
- (...) Druga główna rola baśni, to Królewicz kreowany przez Henryka Walentynowicza. Tego tancerza nie trzeba szerzej przedstawiać czytelnikom, bywalcom Teatru Muzycznego. Tańczy od lat, zawsze dbając o perfekcyjność w najdrobniejszych scenach, partiach. I tym razem Królewicz Walentynowicza jest postacią wyróżniającą się pod względem precyzji i doskonałości wyrażanych każdym gestem, ruchem, układem. Walentynowicz tworzy postać dostosowaną do oczekiwań dziecięcej wyobraźni, jest niemal sterylny w swej delikatności, a jednocześnie rycerski i odważny. Wszystkie te cechy podkreśla odpowiednim tempem tańca, grą ciała, mimiką twarzy, kulturą bycia na scenie. (Bogdan Bombolewski, Królewna i krasnoludki na Zamku, „Głos Szczeciński” z dn. 20 grudnia 1983)
- (...) Chan Girej - Henryk Walentynowicz nie miał wielu okazji popisania się swymi umiejętnościami tanecznymi, ale wynikało to z koncepcji choreografa. Chan jest postacią oszczędną w środkach wyrazu, dumną i gniewną, nawet wtedy, gdy zmienia się jego wnętrze, narasta w nim wielka miłość niwelująca zło. Kreacja Walentynowicza, to głównie gra aktorska, odzwierciedlenie stanów duszy w mimice, geście i ruchu. (Bogdan Bombolewski, Balet o miłości, „Głos Szczeciński” z dn. 25 listopada 1986)
- (...) Na zaproszenie Volkstheater Rostock wyjechał do tego miasta zespół baletowy szczecińskiego Teatru Muzycznego. (...) Szczególnie gorąco oklaskiwano „Carmen” (w układzie choreograficznym Borysa Slovaka). Z solistów, autentycznym sukcesem zakończyły się występy Henryka Walentynowicza, odtwórcy głównej roli (José) w „Carmen”, który zatańczył swoją partię bardzo dynamicznie i stworzył postać przekonywającą, pełną - w swej miłości do Carmen - buty, zapamiętania i liryzmu jednocześnie. (Wacław Panek, Szczeciński balet na gościnnych występach)
Ciekawostki
- Tancerz jest jednym z bohaterów książki Iwony Gacparskiej Ścieżki, drogi, przystanki, czyli całe Ich życie... (Książnica Pomorska i ZASP, Szczecin 2015)
Przed próbą do Księżnej cyrkówki (6 lipca 1996). Od lewej: Artur Hofman (reżyser przedstawienia), Henryk Machalica (odtwórca Pelikana) i Henryk Walentynowicz (choreograf)
Henryk Walentynowicz ze Zbigniewem Wilczyńskim podczas promocji książki Iwony Gacparskiej w Książnicy Pomorskiej w Szczecinie (21 stycznia 2016)
Bibliografia
- Bogdan Bombolewski, Uroki tańca, „Spojrzenia” z dn. 24 września 1981
- Encyklopedia Szczecina t. II P-Ż (pod red. Tadeusza Białeckiego, autor hasła Lech Smereczyński), Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 2000
- Artur Daniel Liskowacki, Bez konających łabądków, „Kurier Szczeciński” z dn. 25 czerwca 1992
- Marek Osajda, Romans z baletem, „Kurier Szczeciński” 2009 nr 247
- Irena Turska, Przewodnik baletowy, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1989
Inne źródła
- Programy teatralne (zbiory własne)
- Materiały ze zbiorów Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie
- Fotografie ze zbiorów ZASP w Szczecinie