Jan Daszewski
| Jan Daszewski | |||
| aktor, reżyser | |||
| |||
| Data urodzenia | 16 października 1890 | ||
| Miejsce urodzenia | Aleksandrów Kujawski | ||
| Data śmierci | 28 lipca 1974 | ||
| Miejsce śmierci | Szczecin | ||
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Centralny w Szczecinie (kw. 43A-3-5) | ||
| Lokalizacja grobu | zobacz na mapie | ||
Jan Daszewski (1890-1974) – aktor, reżyser
Życiorys
Jan Jerzy Daszewski urodził się 16 października 1890 roku w Aleksandrowie Kujawskim w rodzinie Edwarda Daszewskiego i Kazimiery z Plewińskich. Był blisko spokrewniony z wybitnym scenografem Władysławem Daszewskim.
Uczęszczał do szkoły powszechnej w Radomsku. Od 1903 roku był uczniem w gimnazjum realnym Wróblewskiego w Warszawie. Później uczył się w Szkole Technicznej H. Wawelberga i S. Rotwanda. Po ukończeniu szkół pracował jako urzędnik w gazowni warszawskiej. Równocześnie bardzo aktywnie działał w teatralnym ruchu amatorskim. Zainteresowanie teatrem sięgało jeszcze lat szkolnych. Zwolniony z posady urzędniczej w gazowni, w czasie I wojny światowej administrował majątkiem Jerzego Lubomirskiego.
Równocześnie rozpoczął występy na scenach Warszawy – w Teatrze Popularnym (sez. 1914/15, 1916/17), w zespole Towarzystwa Teatralnego Warszawskiego im. W. Bogusławskiego na Dynasach (sez. 1915/16, 1921/22 i 1922/23), Teatrze Spółdzielczym na Pradze (1918-1921), Teatrze im. A. Fredry (sez. 1923/24). Po spędzeniu jednego sezonu (1924/25) w poznańskim Teatrze Polskim, powrócił do Warszawy. Kolejno występował na scenach Teatru im. A. Fredry (od września 1925), Teatru Odrodzonego (od marca 1926 do poł. 1927), Teatru Niezależnego (lipiec 1926) oraz prawdopodobnie w Teatrze Sensacji (od stycznia 1928). W latach 1928-1929 był aktorem Teatru Miejskiego w Płocku oraz teatru w Cieszynie. W grudniu 1929 roku grał w warszawskim Teatrze Domu Żołnierza.
W latach trzydziestych występował na scenach Wilna, Kalisza oraz w prowincjonalnych zespołach objazdowych, m.in. w zespole Antoniego Fertnera w Radomiu, Kielcach i Płocku (1931). Grał również w Grodnie w zespole Bronisława Skąpskiego. Do najważniejszych ról z bogatego dorobku aktorskiego okresu międzywojennego należą Napoleon w Madame Sans Gene (1920), Horacy w Hamlecie, Hetman w Weselu, Antek w Chłopach (1926), Waldemar Michorowski w Trędowatej (1927).
Okres okupacji niemieckiej spędził w Warszawie Po upadku powstania warszawskiego został wywieziony do obozu w Niemczech. Po zakończeniu wojny powrócił do Warszawy, skąd udał się do Szczecina, by na stałe związać się z tym miastem. Wiosną 1946 roku, kiedy jechał do Państwowego Urzędu Repatriacyjnego, aby odebrać skierowanie do pracy, przypadkowo w tramwaju spotkał Bronisława Skąpskiego. Reżyser zaproponował mu angaż do Teatru Polskiego i rolę Majora w Damach i huzarach Fredry. Później był związany z Komedią Muzyczną (1946-1947) i Teatrem Polskim, (sez. 1948/49) Sylwestra Czosnowskiego. Od 1949 roku aż do emerytury był aktorem Państwowych Teatrów Dramatycznych. Na szczecińskiej scenie występował do 1971 roku. Stworzył wiele interesujących i różnorodnych kreacji. Grywał zarówno role majestatyczne, jak i komediowe czy charakterystyczne. Zagrał m.in. Panisse'a w Mariuszu (1947), Rejenta w Zemście (1947), Rejenta w Panu Damazym (1949), Malvolia w Wieczorze Trzech Króli (1951), Profesora Poleżajewa w Niespokojnej starości (1952), Orgona w Świętoszku (1954), Prezesa w Kordianie (1962), Dziada w Zawiszy Czarnym (1963) i Oronta w Szkole żon (1965). Największe sukcesy odnosił w latach 1952-1962. Za najwybitniejsze kreacje aktora uważa się Bezsiemionowa w Mieszczanach (1952) oraz Lona Dennisona w Drewnianej misce (1962). Jubileusz czterdziestopięciolecia pracy scenicznej obchodził 23 listopada 1965 roku w Teatrze Polskim w przedstawieniu Incydent w Vichy. Zasłużony dla scen szczecińskich, uchodził za aktora wszechstronnego, obdarzonego silną osobowością, znającego po mistrzowsku sceniczne rzemiosło. Do legendy przeszła jego niezwykła obowiązkowość i rzetelne podejście do swej pracy. W swojej artystycznej karierze nigdy nie opuścił żadnego przedstawienia. Był wzorem dla młodych aktorów i autorytetem dla środowiska artystycznego miasta. Cieszył się wielką sympatią szczecińskiej publiczności.
W 1970 roku na wniosek Kapituły Członków Zasłużonych ZASP za wybitne zasługi na polu sztuki teatralnej otrzymał godność Zasłużonego Członka Związku Artystów Scen Polskich.
Był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Elżbieta Benke (ślub 27 listopada 1920 w Warszawie), drugą, tancerka, aktorka i choreograf, Jadwiga Drac.
Zmarł 28 lipca 1974 roku w Szczecinie. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym (kw. 43A-3-5).
Teatr (Szczecin)
| Tytuł | Autor | Reżyseria | Forma twórczości | Postać | Teatr | Data premiery |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Damy i huzary | Aleksander Fredro | Bronisław Skąpski | obsada aktorska | Major | Teatr Polski Bronisława Skąpskiego | 15 czerwca 1946 |
| Manewry miłosne | Stefan Turski | Jan Daszewski | reżyseria | Teatr Polski Bronisława Skąpskiego | 13 lipca 1946 | |
| Mysz kościelna | Laszlo Fodor | Teofil Trzciński | obsada aktorska | Hr. Jerzy Raczyński | Teatr Polski Bronisława Skąpskiego | 16 sierpnia 1946 |
| Przeprowadzka | Karol Hubert Rostworowski | Jerzy Śliwiński | obsada aktorska | Starszy Pan | Komedia Muzyczna | 26 września 1946 |
| Rozkoszna dziewczyna | Ralf Benatzky | Jerzy Śliwiński | obsada aktorska | Ojciec Anetki | Komedia Muzyczna | 25 października 1946 |
| Zemsta | Aleksander Fredro | Jerzy Śliwiński | obsada aktorska | Rejent Milczek | Komedia Muzyczna | 11 stycznia 1947 |
| Mariusz | Marcel Pagnol | Zdzisław Karczewski | obsada aktorska | Pannise | Komedia Muzyczna | 14 lutego 1947 |
| Panna Maliczewska | Gabriela Zapolska | Zdzisław Karczewski | obsada aktorska | Daum | Komedia Muzyczna | 1 marca 1947 |
| Mąż pognębiony | Molière | Henryk Lotar | obsada aktorska | Pan de Sotenville | Komedia Muzyczna | 20 marca 1947 |
| Jan | Laszlo Bus-Fekete | Artur Młodnicki | obsada aktorska | Komedia Muzyczna | 26 kwietnia 1947 | |
| Niebieski lis | Franciszek Herczeg | Artur Młodnicki | obsada aktorska | Profesor Paulus | Komedia Muzyczna | 10 maja 1947 |
| Moja żona Penelopa | Zdzisław Gozdawa, Wacław Stępień | Artur Młodnicki | obsada aktorska | Homer | Komedia Muzyczna | 31 maja 1947 |
| Dwa teatry | Jerzy Szaniawski | Zdzisław Karczewski | obsada aktorska | Dyrektor „Teatru Snów” | Komedia Muzyczna | 24 czerwca 1947 |
| Milionerka | George Bernard Shaw | Artur Młodnicki | obsada aktorska | Franciszek Petri | Komedia Muzyczna | 19 lipca 1947 |
| Głupi Jakub | Tadeusz Rittner | Franciszek Rychłowski | obsada aktorska | Teofil | Teatr Polski Sylwestra Czosnowskiego | 13 grudnia 1947 |
| Krawiec w zamku | Paul Armont, Leopold Marchand | Artur Młodnicki | obsada aktorska | Książę d`Artelines | Teatr Polski Sylwestra Czosnowskiego | 6 stycznia 1948 |
| Przyjaciel nadejdzie wieczorem | Jacques Companeez, Yvan Noe | Henryk Lotar | obsada aktorska | Doktor Lestrade | Teatr Polski Sylwestra Czosnowskiego | 31 stycznia 1948 |
| Widowisko Sartre'owskie | Jean-Paul Sartre | Henryk Lotar | obsada aktorska | Senator Clarke | Teatr Polski Sylwestra Czosnowskiego | 5 maja 1948 |
| Grube ryby | Michał Bałucki | Władysław Stoma | obsada aktorska | Pagatowicz | Teatr Polski Sylwestra Czosnowskiego | 14 września 1948 |
| Wiele hałasu o nic | William Shakespeare | Zbigniew Sawan | obsada aktorska | Konrad | Państwowy Teatr Polski | 22 stycznia 1949 |
| Wiosna w Norwegii | Stuart Engstrand | Lidia Wysocka, Seweryn Butrym, Stanisław Malatyński | obsada aktorska | Johann Jansen | Państwowy Teatr Polski | 9 marca 1949 |
| Jadzia wdowa | Ryszard Ruszkowski | Zbigniew Sawan | obsada aktorska | Krzysztof | Państwowy Teatr Polski | 18 kwietnia 1949 |
| Pan Damazy | Józef Bliziński | Stanisław Bryliński | obsada aktorska | Bajdalski, rejent | Państwowy Teatr Polski | 23 czerwca 1949 |
| Bajka | Michaił Swietłow | Zbigniew Sawan | obsada aktorska | I chłop | Państwowy Teatr Polski | 27 października 1949 |
| Niemcy | Leon Kruczkowski | Jan Perz | obsada aktorska | Bennecke | Państwowy Teatr Polski (scena: Teatr Współczesny) | 16 stycznia 1950 |
| Obcy cień | Konstanty Simonow | Jan Perz | obsada aktorska | Siergiej Aleksandrowicz Trubnikow | Państwowy Teatr Polski (scena: Teatr Współczesny) | 31 maja 1950 |
| Wieczór Trzech Króli | William Shakespeare | Wiktor Biegański | obsada aktorska | Malwolio | Państwowy Teatr Polski | 5 października 1951 |
| Mieszczanie | Maksym Gorki | Emil Chaberski | obsada aktorska | Bezsiemionow | Państwowy Teatr Polski (scena: Teatr Współczesny) | 12 lutego 1952 |
| Król i aktor | Roman Brandstaetter | Emil Chaberski | obsada aktorska | Stanisław Staszic | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 31 maja 1952 |
| Pygmalion | George Bernard Shaw | Marian Godlewski | obsada aktorska | Alfred Doolittle | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 3 września 1952 |
| Niespokojna starość | Leonid Rachmanow | Emil Chaberski | obsada aktorska | Dymitr Hilarionowicz Poleżajew | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 26 listopada 1952 |
| Eugenia Grandet | Honore de Balzac | Kazimierz Brodzikowski | obsada aktorska | Cruchot | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 18 marca 1953 |
| Damy i huzary | Aleksander Fredro | Emil Chaberski | obsada aktorska | Rotmistrz | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 3 czerwca 1953 |
| Wujaszek Wania | Antoni Czechow | Maria Straszewska | obsada aktorska | Sieriebriakow | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 25 maja 1954 w Myśliborzu |
| Grube ryby | Michał Bałucki | Marian Godlewski | obsada aktorska | Pagatowicz, radca sądu | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 21 października 1955 |
| Maturzyści | Zdzisław Skowroński | Aleksander Fogiel | obsada aktorska | Orliński, nauczyciel | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 14 stycznia 1956 |
| Neapol miasto milionerów | Eduardo de Filippo | Marian Godlewski | obsada aktorska | Gennaro Jovine | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 12 maja 1956 |
| Klub kawalerów | Michał Bałucki | Jan Maciejowski | obsada aktorska | Stanisław Wygodnicki | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 30 listopada 1956 |
| Żeglarz | Jerzy Szaniawski | Aleksander Rodziewicz | obsada aktorska | Przewodniczący | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 28 września 1957 |
| Cyd | Stanisław Wyspiański | Aleksander Rodziewicz | obsada aktorska | Don Fernand Pierwszy | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 20 grudnia 1957 |
| Cezar i Kleopatra | George Bernard Shaw | Jan Maciejowski | obsada aktorska | Potinus | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 17 kwietnia 1958 |
| Geniusz i szaleństwo | Aleksander Dumas | Jan Maciejowski | obsada aktorska | Hrabia de Koefeld | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 28 czerwca 1958 |
| Maria Stuart | Fryderyk Schiller | Aleksander Rodziewicz | obsada aktorska | Wilhelm Cecil - Wielki Skarbnik | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 14 marca 1959 |
| Madame Sans-Gene | Antoni Marianowicz, Janusz Minkiewicz | Henryk Lotar | obsada aktorska | Fouche | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 3 czerwca 1959 |
| Romeo i Julia | William Shakespeare | Artur Kwiatkowski | obsada aktorska | Capuletti | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 19 stycznia 1960 |
| Pierwszy dzień wolności | Leon Kruczkowski | Andrzej Makarewicz | obsada aktorska | Doktor | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 24 kwietnia 1960 |
| Kram z piosenkami | Leon Schiller | Barbara Fijewska | obsada aktorska | Narrator | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 15 września 1960 |
| Manon Lescaut | Vitĕzslav Nezval wg powieści Prèvosta | Zdzisław Tobiasz | obsada aktorska | Duval | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 13 grudnia 1960 |
| Opera za trzy grosze | Bertolt Brecht | Zdzisław Tobiasz | obsada aktorska | Kimbali, pastor | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 23 marca 1961 |
| Złoty cielak | Ilia Ilf, Eugeniusz Pietrow | Andrzej Makarewicz | obsada aktorska | Panikowski | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 8 września 1961 |
| Obrona Ksantypy | Ludwik Hieronim Morstin | Aleksander Rodziewicz | obsada aktorska | Arystodemos | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 7 listopada 1961 |
| Kordian | Juliusz Słowacki | Ryszard Sobolewski | obsada aktorska | Prezes | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 16 stycznia 1962 |
| Drewniana miska | Edmund Morris | Ryszard Sobolewski | obsada aktorska | Lon Dennison | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 17 kwietnia 1962 |
| Psie czasy, sierżancie... | Ira Lewin, Mac Hyman | Zbigniew Bogdański | obsada aktorska | Generał Bush | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 19 października 1962 |
| Hamlet | William Shakespeare | Aleksander Rodziewicz | obsada aktorska | Grabarz | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 19 kwietnia 1963 |
| Zawisza Czarny | Juliusz Słowacki | Andrzej Witkowski | obsada aktorska | Dziad | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 24 sierpnia 1963 |
| Makbet | William Shakespeare | Maryna Broniewska | obsada aktorska | Dunkan | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 25 marca 1964 |
| I koń się potknie... | Aleksander Ostrowski | Zbigniew Mak | obsada aktorska | Kruticki | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 3 listopada 1964 |
| Nosorożec | Eugène Ionesco | Maryna Broniewska | obsada aktorska | Starszy pan | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 19 grudnia 1964 |
| Balladyna | Juliusz Słowacki | Maria Straszewska | obsada aktorska | Kanclerz | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 13 marca 1965 |
| Przychodzę opowiedzieć | Jerzy Broszkiewicz | Hieronim Konieczka | obsada aktorska | Lekarz I; Obrońca | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 1 maja 1965 |
| Szkoła żon | Molière | Andrzej Ziębiński | obsada aktorska | Oront | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 4 grudnia 1965 |
| Kochankowie z Werony | Jarosław Iwaszkiewicz | Andrzej Ziębiński | obsada aktorska | Ojciec Merkury | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 4 marca 1966 |
| Derby w pałacu | Jarosław Abramow-Newerly | Andrzej Ziębiński | obsada aktorska | Hrabia | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 23 września 1966 |
| Zbójcy | Fryderyk Schiller | Edmund Pietryk | obsada aktorska | Daniel, sługa hrabiego von Moor | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 3 grudnia 1966 |
| Przygoda z Vaterlandem | Leon Kruczkowski | Aleksander Rodziewicz | obsada aktorska | Bohme | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 24 maja 1967 |
| Dożywocie | Aleksander Fredro | Janusz Marzec | obsada aktorska | Żyd-Wekslarz | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 13 października 1967 |
| Pan Wokulski | Bolesław Prus | Ewa Kołogórska | obsada aktorska | Książę | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 23 lutego 1968 |
| Kot w butach | Zenon Laurentowski | Ewa Kołogórska | obsada aktorska | Pisarz | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) | 19 października 1968 |
| Rzecz listopadowa | Ernest Bryll | Krystyna Skuszanka, Jerzy Krasowski | obsada aktorska | Pan II | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 20 kwietnia 1969 |
| Henryk IV | William Shakespeare | Jan Maciejowski | obsada aktorska | Szambelan | Państwowe Teatry Dramatyczne (Teatr Współczesny) | 12 czerwca 1969 |
Zdjęcia ze spektakli
(fot. Grażyna Wyszomirska i Witold Chromiński)
Wela Lam (Helena), Wincenty Wesołowski (Burczyński) i Jan Daszewski (Pagatowicz) w Grubych rybach (1955)
Ryszard Sawicki (Sobieniewski) i Jan Daszewski (Wygodnicki) w Klubie kawalerów (1956) - fot. Witold Chromiński
Jako Wielki Skarbnik w Marii Stuart (1959)
Maria Kalinowska (Maria Lwowna) i Jan Daszewski (Dymitr Hilarionowicz Poleżajew) w Niespokojnej starości (1952)
Władysław Sokalski (Jan), Marian Nosek (Admirał), Kazimierz Sułkowski (Rektor) i Jan Daszewski (Przewodniczący) w Żeglarzu (1957) - fot. Witold Chromiński
Jerzy Kownas (Oberżysta) i Jan Daszewski (Duval) w Manon Lescaut (1960)
Jan Daszewski jako Lon Dennison w Drewnianej misce (1962)
Nagrody i wyróżnienia
- 1956 – nagroda Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Szczecinie
Dokumenty
Dyplom z okazji święta pierwszomajowego (1955)
List gratulacyjny od Prezesa ZASP Gustawa Holoubka z okazji nadania Janowi Daszewskiemu godności Członka Zasłużonego ZASP (1970)
Nekrolog Jana Daszewskiego autorstwa dyrektora PTD, Józefa Grudy (1974)
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- 1954 – Medal X-lecia PRL
- 1958 – Złoty Krzyż Zasługi
O Janie Daszewskim
- (...) Na czoło przedstawienia wysunął się wszakże mąż Amalii, Gennaro. Odtwarzał go Jan Daszewski, w sposób, który utrwali tę postać w wyobraźni i pamięci widza na dłużej niżeli fabułę i poszczególne sceny. Oto bohater prawdziwie pozytywny, zagrany bez cienia pozy, bez windowania na piedestał. Ani szczypty nienaturalności w tej roli, uderza za to prostota środków i owocne skoncentrowanie wysiłku na tym, by widzowi pokazać nie tylko warunki zewnętrzne - nawiasem mówiąc dla tej roli doskonałe - ale nade wszystko wnętrze ludzkie. Przy tym wszystkim Gennaro nie traci nic ze swych śmiesznostek. (Leszek Prorok, Teatralny przekład z włoskiego, „Ziemia i Morze” 1956 nr 3, s. 3)
- (...) Talent i sumienność – oto Daszewski. Jakże często o tych dwóch sprawach mówi się w teatrze – a jakże niestety rzadko cechy te łączą się w artyście w sposób tak harmonijny i piękny. Wielu mamy ludzi utalentowanych, lekkomyślnie trwoniących swoje zdolności, zadufanych w „iskrę bożą”, która gaśnie tak łatwo. Sporo jest też w teatrze ludzi sumiennych, ale niestety pozbawionych talentu. Dopiero połączenie tych dwóch cech podstawowych tworzy prawdziwego artystę. Szczecińska kariera Daszewskiego jest tego niewątpliwym dowodem. Artysta ten z natury obcy jest wszelkiemu efekciarstwu czy zgrywaniu się. Każda jego rola – to owoc usilnej, mądrej pracy nad sobą. Studiów nad epoką, nad charakterami. Nie ma też w Daszewskim nic z natrętnego „gwiazdorstwa”, nie zamierza i nie chce gasić mniej zdolnych partnerów, zawsze myśli o całości widowiska, jest też najlepszym, naturalnym sojusznikiem każdego reżysera. (Szczecińscy laureaci, „Głos Szczeciński” z dn. 21-22 lipca 1956)
- (...) O sukcesie sztuki decyduje piękna, a niełatwa kreacja Jana Daszewskiego w roli starego człowieka, Lona Dennisona. Wystudiowana z wielką sumiennością i precyzją, wykonana ze szlachetną prostotą, oszczędnymi środkami aktorskimi, przy eliminacji wszelkiego patosu — rola ta jest pięknym sukcesem artystycznym tego — najwierniejszego dla szczecińskiej sceny — utalentowanego artysty. (Feliks Jordan, „Drewniana miska” Morrisa. Premiera w Teatrze Współczesnym, „Kurier Szczeciński” 1962 nr 98, s. 3)
- (...) Jan Daszewski bije wszystkich szczecińskich kolegów swą długoletnią pracą w szczecińskich teatrach, którą rozpoczął w 1945 r., w najcięższym okresie tworzenia polskiej sceny na ziemiach odzyskanych. Do dnia dzisiejszego bardzo żywotny, w dobrej formie, ceniony i lubiany przez szczecińską publiczność (Orgon w „Świętoszku”, Sieriebriakow w „Wujaszku Wani”, wzruszający stary ojciec w „Drewnianej misce” O'Neilla). (Zofia Ordyńska, To już prawie sto lat..., s. 278)
Bibliografia
- (j), Jan Daszewski, „Kurier Szczeciński” 1952 nr 195, s. 3
- Artur Daniel Liskowacki, Jan Daszewski 1890-1974. Najwierniejszy z aktorów [w:] Ku Słońcu 125. Księga z miasta umarłych (pod red. Mariusza Czarnieckiego), Wydawnictwo Glob, Szczecin 1987
- Zofia Ordyńska, To już prawie sto lat..., Ossolineum, Wrocław-Warszawa-Kraków 1970
- Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980 t. II, PWN, Warszawa 1994
- Teatry dramatyczne w Szczecinie (pod red. Danuty Piotrowskiej), Wyd. Artystyczno-Graficzne RSW „Prasa”, Poznań 1965
Inne źródła
- Materiały ze zbiorów Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie oraz ze zbiorów ZASP w Szczecinie
