Tariki (TV)

Zdzisław Krauze (Anton) - fot. Krystian Woźniewicz

Tariki (1967) – widowisko telewizyjne zrealizowane wg tekstu pod tym samym tytułem, napisanego przez Wiesława Rogowskiego dla Teatru Polskiego Radia.

Treść sztuki obraca się w kręgu moralnego pytania, czy człowiek, który przeszedł piekło obozu koncentracyjnego, może skorzystać z prawa zwycięzcy i tą samą miarą - totalnej odpowiedzialności, potraktować pierwszego napotkanego Niemca.

Informacje o przedstawieniu

• autor: Wiesław Rogowski
• reżyseria: Juliusz Burski
• scenografia: Andrzej Tomczak
• wykonawcy: Zdzisław Krauze (Anton), Eugeniusz Wałaszek (Niemiec), Marian Nosek (Żołnierz)
• produkcja: TVP Szczecin 1967
• emisja: 22 lutego 1967 (TVP - pr. ogólnopolski)

O spektaklu

• (...) Młodzi inscenizatorzy z Telewizji Szczecin pokazali, że nie tylko wiedzą, jakie prawa rządzą widowiskiem telewizyjnym, lecz także dysponują wyobraźnią i ciekawymi pomysłami. Można przyklasnąć sposobowi przeniesienia na mały ekran tekstu napisanego dla teatru radiowego. Dokrętka na początku o dynamicznym, gwałtownym montażu wprowadziła nastrój niepokoju i wewnętrznego napięcia. Do udanych pomysłów należy zaliczyć zastosowanie kilku chwytów wykorzystywanych w filmie, negatywów w retrospekcjach obozowych i nakładanych zdjęć. Aktorzy grali swoje role naturalnie, ze swobodą i bez teatralnych obciążeń, jednak odczuwało się, że głównym tworzywem sytuacji dramatycznych są dialogi. Brakło środków wizualnych do pokazania sytuacji takich, jak głód, nienawiść i wrogość. Gdyby aktorzy, Zdzisław Krauze (Anton) i Eugeniusz Wałaszek (Niemiec), zdobyli się na bardziej przekonujące studium głodu - mocniej wypadłoby zakończenie. (Bogdan Zagroba, Kompleks zarażonych śmiercią, „Ekran”)

Autor opracowania: Andrzej Androchowicz