Tariki (TV)
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania

Zdzisław Krauze (Anton) - fot. Krystian Woźniewicz
Tariki (1967) – widowisko telewizyjne zrealizowane wg tekstu pod tym samym tytułem, napisanego przez Wiesława Rogowskiego dla Teatru Polskiego Radia.
Treść sztuki obraca się w kręgu moralnego pytania, czy człowiek, który przeszedł piekło obozu koncentracyjnego, może skorzystać z prawa zwycięzcy i tą samą miarą - totalnej odpowiedzialności, potraktować pierwszego napotkanego Niemca.
Informacje o przedstawieniu
- autor: Wiesław Rogowski
- reżyseria: Juliusz Burski
- scenografia: Andrzej Tomczak
- wykonawcy: Zdzisław Krauze (Anton), Eugeniusz Wałaszek (Niemiec), Marian Nosek (Żołnierz)
- produkcja: TVP Szczecin 1967
- emisja: 22 lutego 1967 (TVP - pr. ogólnopolski)
O spektaklu
- (...) Młodzi inscenizatorzy z Telewizji Szczecin pokazali, że nie tylko wiedzą, jakie prawa rządzą widowiskiem telewizyjnym, lecz także dysponują wyobraźnią i ciekawymi pomysłami. Można przyklasnąć sposobowi przeniesienia na mały ekran tekstu napisanego dla teatru radiowego. Dokrętka na początku o dynamicznym, gwałtownym montażu wprowadziła nastrój niepokoju i wewnętrznego napięcia. Do udanych pomysłów należy zaliczyć zastosowanie kilku chwytów wykorzystywanych w filmie, negatywów w retrospekcjach obozowych i nakładanych zdjęć. Aktorzy grali swoje role naturalnie, ze swobodą i bez teatralnych obciążeń, jednak odczuwało się, że głównym tworzywem sytuacji dramatycznych są dialogi. Brakło środków wizualnych do pokazania sytuacji takich, jak głód, nienawiść i wrogość. Gdyby aktorzy, Zdzisław Krauze (Anton) i Eugeniusz Wałaszek (Niemiec), zdobyli się na bardziej przekonujące studium głodu - mocniej wypadłoby zakończenie. (Bogdan Zagroba, Kompleks zarażonych śmiercią, „Ekran”)
Autor opracowania: Andrzej Androchowicz