Weronika Dowlasz

Weronika Dowlasz (1925-2002) – nauczycielka, współzałożycielka pierwszego w Polsce rodzinnego domu dziecka

STRONA W BUDOWIE

Spis treści

1 Życiorys
2 Nagrody i wyróżnienia
3 Odznaczenia
4 Bibliografia

Życiorys

Weronika Dowlasz z d. Ciechanowicz urodziła się 20 maja 1925 roku w Wilnie w rodzinie Ludwika i Marii Ciechanowiczów. W czasie okupacji niemieckiej działała w konspiracji na Wileńszczyźnie.

Ze szkolnictwem związała się już w 1944 roku. Pracowała jako nauczycielka w Publicznej Szkole Powszechnej w Olesinie w ówczesnym powiecie wileńskim. Po zakończeniu wojny ukończyła wstępny kurs dla pedagogów w Białymstoku (1945). W 1946 roku ukończyła kurs dla niewykwalifikowanych czynnych zawodowo nauczycieli. W latach 1946-1947 uczyła w szkole podstawowej w Międzylesiu.

W 1946 roku zawarła związek małżeński z Grzegorzem Dowlaszem, którego poznała w konspiracji podczas okupacji niemieckiej. W 1947 roku wraz z mężem wyjechała na Pomorze Zachodnie. Zamieszkała w miejscowości Bezrzecze w pow. polickim. Tu współorganizowała pierwszą czteroklasową szkołę podstawową. Była jej pierwszym kierownikiem i nauczycielem. Ponadto prowadziła kursy dla analfabetów.

W 1956 roku przeprowadziła się do Polic. Tam pracowała w Domu Dziecka.

Wspólnie z mężem założyła pierwszy w Polsce Dom Rodzinny dla dzieci (1958).

W 2002 roku przeszła na emeryturę.

Syn Grzegorz (ur. 1947) jest dziennikarzem związanym z prasą szczecińską. Córka Inka (ur. 1949) jest reżyserem teatralnym.

Zmarła 25 sierpnia 2002 roku w Szczecinie. Została pochowany na Cmentarzu Centralnym (kw. 95E-W1-15).

Nagrody i wyróżnienia

Nagroda Ministra Oświaty
Nagroda Kuratorium Oświaty i Wychowania
1998 – tytuł „Nieprzeciętny '98” za aktywność społeczną przyznany przez redakcję „Głosu Szczecińskiego”
1999 – nagroda Dziecięcej Rady Miasta Szczecina
2000 – tytuł „Pomorzanin naszych czasów” w plebiscycie „Głosu Szczecińskiego”