Weronika Dowlasz
| Weronika Dowlasz | |||
| nauczycielka | |||
|
| |||
| Data urodzenia | 20 maja 1925 | ||
| Miejsce urodzenia | Wilno | ||
| Data śmierci | 25 sierpnia 2002 | ||
| Miejsce śmierci | Szczecin | ||
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Centralny (kw. 95E-W1-15) | ||
| Lokalizacja grobu | zobacz na mapie | ||
Weronika Dowlasz (1925-2002) – nauczycielka, współzałożycielka pierwszego w Polsce rodzinnego domu dziecka
STRONA W BUDOWIE
Życiorys
Weronika Dowlasz z d. Ciechanowicz urodziła się 20 maja 1925 roku w Wilnie w rodzinie Ludwika i Marii Ciechanowiczów. W czasie okupacji niemieckiej działała w konspiracji na Wileńszczyźnie.
Ze szkolnictwem związała się już w 1944 roku. Pracowała jako nauczycielka w Publicznej Szkole Powszechnej w Olesinie w ówczesnym powiecie wileńskim. Po zakończeniu wojny ukończyła wstępny kurs dla pedagogów w Białymstoku (1945). W 1946 roku ukończyła kurs dla niewykwalifikowanych czynnych zawodowo nauczycieli. W latach 1946-1947 uczyła w szkole podstawowej w Międzylesiu.
W 1946 roku zawarła związek małżeński z Grzegorzem Dowlaszem, którego poznała w konspiracji podczas okupacji niemieckiej. W 1947 roku wraz z mężem wyjechała na Pomorze Zachodnie. Zamieszkała w miejscowości Bezrzecze w pow. polickim. Tu współorganizowała pierwszą czteroklasową szkołę podstawową. Była jej pierwszym kierownikiem i nauczycielem. Ponadto prowadziła kursy dla analfabetów.
W 1956 roku przeprowadziła się do Polic. Tam pracowała w Domu Dziecka.
Wspólnie z mężem założyła pierwszy w Polsce Dom Rodzinny dla dzieci (1958).
W 2002 roku przeszła na emeryturę.
Syn Grzegorz (ur. 1947) jest dziennikarzem związanym z prasą szczecińską. Córka Inka (ur. 1949) jest reżyserem teatralnym.
Zmarła 25 sierpnia 2002 roku w Szczecinie. Została pochowana na Cmentarzu Centralnym (kw. 95E-W1-15).
Z mężem Grzegorzem - fot. Krystyna Łyczywek
Z mężem Grzegorzem i z dziećmi - fot. Krystyna Łyczywek
Nagrody i wyróżnienia
- Nagroda Ministra Oświaty
- Nagroda Kuratorium Oświaty i Wychowania
- 1998 – tytuł „Nieprzeciętny '98” za aktywność społeczną przyznany przez redakcję „Głosu Szczecińskiego”
- 1999 – nagroda Dziecięcej Rady Miasta Szczecina
- 2000 – tytuł „Pomorzanin naszych czasów” w plebiscycie „Głosu Szczecińskiego”
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaka Honorowa Gryfa Pomorskiego
- 1973 – Order Uśmiechu
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
Bibliografia
- Encyklopedia Szczecina t. I A-O (pod red. Tadeusza Białeckiego, autorka hasła Lucyna Turek-Kwiatkowska), Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 1999
- Encyklopedia Szczecina Suplement 2 (pod red. Tadeusza Białeckiego, autorka hasła Anna Łazarek), Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 2007
