Zygmunt Zelwan
| Zygmunt Zelwan | |||
| prozaik, dziennikarz, działacz społeczny | |||
|
| |||
| Data urodzenia | 17 stycznia 1932 | ||
| Miejsce urodzenia | Ślemień | ||
| Data śmierci | 29 kwietnia 2009 | ||
| Miejsce śmierci | Warszawa | ||
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Komunalny Północny w Warszawie (kw B-III-1 -4-12) | ||
| Narodowość | polska | ||
Zygmunt Zelwan (1932-2009) – prozaik, dziennikarz, działacz społeczny
Życiorys
Zygmunt Zelwan (właśc. Zygmunt Kubielas; w 1964 roku urzędowo zmienił nazwisko na Zelwan) urodził się 17 stycznia 1932 roku w Ślemieniu (obecnie woj. śląskie) w rodzinie inteligenckiej. Jego ojciec, Stanisław Kubielas, pracował jako urzędnik pocztowy, matka, Eleonora z d. Gładysiewicz, była nauczycielką.
Był absolwentem liceum w Gorlicach (1950). W latach 1950-1954 studiował fizykę na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Z nakazu pracy objął posadę pracownika kulturalno-oświatowego w hotelu robotniczym w Piastowie pod Warszawą. Od 1955 roku uczył fizyki.
W 1960 roku zamieszkał w Koszalinie. Tu w 1961 roku zadebiutował jako dziennikarz w koszalińskiej redakcji bydgoskiego „Ilustrowanego Kuriera Polskiego”. W 1964 roku został kierownikiem redakcji. W latach 1961-1969 jako publicysta współpracował z prasą Pomorza Zachodniego - m.in. „Zapiskami Koszalińskimi”, „Pomorzem”, oraz z prasą ogólnopolską - m.in. „Gazetą Chłopską”. Był także współpracownikiem rozgłośni Polskiego Radia w Koszalinie.
W 1951 roku zadebiutował na łamach „Tygodnika Powszechnego” wierszem Włóczęga. W 1962 roku w tygodniku „Życie Literackie” opublikował swoje pierwsze opowiadanie Urlop w lipcu. Był członkiem koszalińskiego Klubu Literackiego. Był laureatem licznych konkursów organizowanych przez Klub Literacki i Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie. W ostatniej powieści Gabriela opisywał losy inteligencji Pomorza Zachodniego we wczesnych latach sześćdziesiątych.
Od 1969 roku mieszkał w Warszawie. Tu pracował m.in. jako radca ds. prasowych Ministerstwa Komunikacji. Nadal czynnie uprawiał dziennikarstwo.
W latach 1965-1982 był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W październiku 1980 roku został powołany do siedmioosobowego Zarządu Koła Dziennikarzy Samodzielnych przy SDP. Od 1968 roku należał do Związku Literatów Polskich.
Zmarł 29 kwietnia 2009 roku w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym (kw B-III-1 -4-12).
Twórczość literacka
- 1965 – Ludzie ziemia, morze (praca zbiorowa, publikacje dziennikarzy koszalińskich - 2 reportaże) - Wyd. Poznańskie, Poznań
- 1965 – Wieczór z Antonim (opowiadania) - Wyd. Poznańskie, Poznań
- 1968 – Punkt widzenia (opowiadania) - Wyd. Poznańskie, Poznań
- 1969 – Głowy w piasku (powieść) - Wyd. Poznańskie, Poznań
- 1972 – Stan krytyczny (powieść) - Wyd. Czytelnik, Warszawa
- 1973 – Marionetki (powieść) - Wyd. Iskry, Warszawa
- 1982 – Dom sierot (powieść dla młodzieży) - Wyd. Czytelnik, Warszawa
- 1983 – Gabriela (powieść) - Wyd. Iskry, Warszawa
Artykuły w prasie
- 1963 – Najgospodarniejsze z miast, „Pomorze” 1963 nr 4, s. 1, 3
Nagrody i wyróżnienia
- 1962 – I nagroda za opowiadania
- 1963 – wyróżnienie
- 1964 – III nagroda
- 1978 – I nagroda Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich
Bibliografia
- Lesław M. Bartelski. Polscy pisarze współcześni 1939-1991. Leksykon. Warszawa 1995.
- Maria Kowalewska. Zygmunt Zelwan. W: Pisarze Pomorza Zachodniego. Gdynia 1967.
- Kto jest kim w Polsce 1984. Warszawa 1984.
