Hermann Bonitz
| Hermann Bonitz | |||
| filolog klasyczny | |||
|
| |||
| Data urodzenia | 29 lipca 1814 | ||
| Miejsce urodzenia | Langensalza | ||
| Data śmierci | 25 lipca 1888 | ||
| Miejsce śmierci | Berlin | ||
| Lata działalności | 1836-1888 | ||
| Narodowość | niemiecka | ||
Hermann Bonitz (1814-1888) – niemiecki filolog klasyczny i pedagog.
Życiorys
Hermann Bonitz urodził się 29 lipca 1814 roku w Langensalza. Uczęszczał do Schulpforta, które ukończył po otrzymaniu świadectwa dojrzałości w roku 1832. Studiował filologię klasyczną na uniwersytecie w Lipsku i Berlinie.
Po ukończeniu studiów objął w roku 1836 posadę nauczyciela w Blochmann Institut w Dreźnie. W roku 1838 przeniósł się do Berlina, gdzie został zatrudniony jako nauczyciel w gimnazjum Freidrich-Wilhelms-Gymnasium i Gymnasium zum Grauen Kloser. Od roku 1842 jako profesor gimnazjalny (Oberlehrer) uczył greki w Marienstifts-Gymnasium w Szczecinie. Stąd został powołany w roku 1849 na stanowisko profesora zwyczajnego katedry filologicznej na uniwersytecie w Wiedniu. Razem z Franzem Exnerem (1802-1853) przygotował Organisationsentwurf für die österreichische Gymnasien. W roku 1867 powrócił do Berlina, gdzie powierzono mu kierowanie Gymnasium zum Grauen Kloster. 1 października 1875 roku odebrał nominację na tajnego radcę (Geheime Ober-Regierungs- und vortragende Rat).
Hermann Bonitz dużo swojej uwagi poświęcił działalności naukowej. Uważany był za znawcę Arystotelesa, ale pisał też o Platonie i Sofoklesie. Zadawał też pytania odnoszące się do Homera, które uzupełniały i dalej rozwijały „teorię pieśni” Karla Lachmanna (1793-1851).
Hermann Bonitz zmarł 25 lipca 1888 roku w Berlinie.
Publikacje (wybór)
- Disputationes Platonicae duae. W: Ad actum oratorium die XXVI. mensis Augusti et ad examen anniversarium diebus XXVIII. et XXIX. ejusdem mensis in Gymnasio Vitzthumiano ac Schola Blochmannia publice instituendum rectoris et collegabum nomine invitat Hermamus Bonitz. Dresdae: ex Officina Ernesti Blochmanni 1837, s. 1-88.
- Observationes Criticae in Aristotelis libros metaphysicos. Scripsit Hermann Bonitz. Berolini: sumptibus Gustavi Bethge 1842.
- Observationes Criticae in Aristotelis quae feruntur Magna Moralia et Ethica Eudemia. Scripsit Hermann Bonitz. Berolini: Gust. Bethge 1844.
- Observationes Criticae in Aristotelis Quae Feruntur Magna Moralia et Ethica Eudemia. W: Zu dem öffentlichen Redeacte und der Abiturienten-Entlassung welche Freitag den 27. September 1844 Nachmittag um 2 ½ Uhr in dem Hösaale dem Gymnasium zu Stettin Statt finden wird ladet die Besehützer, Gönner und Freunde dieser Schulanstalt ehrerbietigst und ergebenst ein Karl Friedrich Wilhelm Hasselbach. Stettin: gedruckt bei H. G. Effenbart’s Erbin (J. T. Bagmihl) 1844, s. 1-42.
- Alexandri Aphrodisiensis commentarius in libros metaphysicos Aristotelis. Recensvit Hermannvs Bonitz. Berolini: G. Reimer 1847.
- Aristotelis Metaphysica. Recognovit et enarravit Hermannvs Bonitz. Pars prior. Bonnae: Ad. Marcvs 1848.
- Aristotelis Metaphysica. Recognovit et enarravit Hermannvs Bonitz. Pars posterior. Bonnae: Ad. Marcvs 1849.
- Platonische Studien. H. 1-2. Wien: aus der Kais. Kön. Hof- und Staatsdruckerei 1858-1860.
- Über den Ursprung der homerischen Gedichte. Vortrag, gehalten im Ständehaus zu Wien am 3. März 1860. Wien: Druck und Verlag von Carl Gerold’s Sohn 1860 (2. Verm. Aufl. 1864; 3. Aufl. 1872; 4. Aufl. 1875; 5. Auflage bes. von R. Neubauer 1881).
- Aristotelische Studien. H. 1-5. Wien: aus der Kais. Kön. Hof- und Staatsdruckerei 1862-1867.
- Zur Erklärung der Platonischen Dialogs Phaedrus. Separatabdruck aus Festschrift des Berlinischen Gymnasiums zum Grauen Kloster. Berlin: Weidmannsche Buchhandlung 1874.
- Platonische Studien. 2. Aufl. Berlin: Franz Vahlen 1875 (3. Aufl. 1886).
- Aristoteles, Metaphysik. Übers. von Hermann Bonitz. Aus dem Nachlaß hrsg. von Eduard Wellmann. Berlin: Druck und Verlag von Georg Reimer 1890.
Bibliografia (wybór)
- Hermann Bonitz. W: Wikipedia. Die freie Enzyklopädie [online]. [Przeglądany 4 listopada 2016].
- Fillafer, F. Leander. Hermann Bonitz. Philologe, Mitschöpfer der Universitätsreform. W: Universität – Politik – Gesellschaft. Mitchell G. Ash, Josef Ehmer. Göttingen: Vienna University Press. V&R Unipress 2015, s. 189-195, ISBN 978-3-8471-0413-1.
- Frankfurter, S. Graf Leo Thun-Hohenstein, Franz Exner und Hermann Bonitz. Beiträge zur Geschichte der österreichischen Unterrichtsreform. Wien: Alfred Hölder k. u. k. Hof- und Universitäts-Buchhändler 1893.
- Gomperz, Theodor. Hermann Bonitz (geb. 29. Juli 1814, gest. 25. Juli 1888). Biographisches Jahrbuch für Altertumskunde, 11. Jg., 1888 (1890), s. 53-100 (Jahresbericht über die Fortschritte der classischen Alterthumswissenschaft, Bd. 53, 1888 (1889).
- Leitner, Rainer. Das Reformwerk von Exner, Bonitz und Thun. Das österreichische Gymnasium in der zweiten Hälfte des 19. Jahrhunderts. Kaderschmiede der Wiener Moderne. W: Zwischen Orientierung und Krise. Zum Umgang mit Wissen in der Moderne. Sonja Rinofner-Kreidl (Hg.). Wien [etc.]: Böhlau Verlag 1998, s. 17–69, ISBN 3-205-98829-9.
- Sander: Bonitz, Hermann. W: Allgemeine Deutsche Biographie [Przeglądany 4 listopada 2016].
- Scharold, Hans. Bonitz, Hermann. W: Neue Deutsche Biographie [online]. [Przeglądany 4 listopada 2016].
