Hermann Bonitz
| Hermann Bonitz | |||
| filolog klasyczny | |||
|
| |||
| Data urodzenia | 29 lipca 1814 | ||
| Miejsce urodzenia | Langensalza (Turyngia) | ||
| Data śmierci | 25 lipca 1888 | ||
| Miejsce śmierci | Berlin | ||
| Miejsce spoczynku | ? | ||
| Lata działalności | 1836-1888 | ||
| Narodowość | niemiecka | ||
Hermann Bonitz (1814-1888) – filolog klasyczny i pedagog.
Życiorys
Hermann Bonitz urodził się 29 lipca 1814 roku w Langensalza (Turyngia), jako syn pastora i superintendenta Karla Friedricha Bonitza i jego żony Marii Sophii, z domu Schmalkalden. Uczęszczał do Landesschule w Schulpforta, które ukończył po otrzymaniu świadectwa dojrzałości w roku 1832. Studiował filologię klasyczną na uniwersytecie w Lipsku i Berlinie, a po ich zakończeniu w roku 1836 złożył egzamin doktorski. W tym samym roku przystąpił do egzaminu pro facultate docendi, dzięki któremu uzyskał uprawnienia do nauczania języków klasycznych – łaciny i greki w szkołach gimnazjalnych. Następnie objął posadę nauczyciela w Blochmann Institut w Dreźnie. W dwa lata później powrócił do Berlina, gdzie został zatrudniony jako nauczyciel w gimnazjum Freidrich-Wilhelms-Gymnasium, a w roku 1840 przeniósł się do Gymnasium zum Grauen Kloser.
W roku 1842 Bonitz został zatrudniony jako profesor gimnazjalny (Oberlehrer) w Królewskim Gimnazjum Fundacji Mariackiej w Szczecinie. Powierzono mu nauczanie języków klasycznych – łaciny i greki. Stąd został powołany w roku 1849 na stanowisko profesora zwyczajnego katedry filologii klasycznej na uniwersytecie w Wiedniu. Tam położył wybitne zasługi dla reorganizacji gimnazjów i rozwoju studiów filologicznych w Austrii, dla których stworzył ceniony periodyk Zeitschrift für die österreichischen Gymnasien. W roku 1867 powrócił do Berlina, gdzie powierzono mu kierowanie Gymnasium zum Grauen Kloster. 1 października 1875 roku odebrał nominację na tajnego radcę (Geheime Ober-Regierungs- und vortragende Rat), gdzie stworzył programy nauczania i przepisy egzaminacyjne dla szkół średnich w Prusach. Był też członkiem Naukowej Akademii w Wiedniu, Monachium (od 1850) i Niemczech (od 1867).
Bonitz był uważany za jednego z najlepszych znawców Arystotelesa, choć w jego dorobku naukowym nie brakuje prac odnoszących się do Platona, Sofoklesa, Thukydidesa, czy kwestii homeryckiej, przy tym uzupełniając i kontynuując teorię pieśni Karla Lachmanna (1793-1851).
Hermann Bonitz zmarł 25 lipca 1888 roku w Berlinie.
Publikacje (wybór)
- Disputationes Platonicae duae. Dresdae 1837. (Diss.).
- Observationes Criticae in Aristotelis Libros Metaphysicos. Berolini 1842.
- Observationes Criticae in Aristotelis quae feruntur Magna Moralia et Ethica Eudemia. W: Zu dem öffentlichen Redeacte… Stettin 1844, s. 1-42.
- Alexandri Aphrodisiensis Commentarius in Libros Metaphysicos Aristotelis. Berolini 1847.
- Aristotelis Metaphysica. Bonnae 1848-1849.
- Beiträge zur Erklärung des Thukydides. Wien 1854 (Wiener Sitzungsberichte, Bd. 12, s. 607-637).
- Beiträge zur Erklärung des Sophokles. Wien 1856–1857.
- Platonische Studien. Wien 1858-1860 (3. Aufl. 1886).
- Über den Ursprung der homerischen Gedichte. Vortrag, gehalten im Ständehause zu Wien am 3. März 1860. Wien 1860 (5. Aufl. 1881).
- Aristotelische Studien. Wien 1862-1867.
- Index Aristotelicus. Berolini 1870.
Bibliografia (wybór)
- Hermann Bonitz. W: Wikipedia [online]. [Przeglądany 22 grudnia 2022].
- Fillafer, Franz Leander. Hermann Bonitz. Philologe, Mitschöpfer der Universitätsreform. W: Universität – Politik – Gesellschaft. Mitchell G. Ash, Josef Ehmer (Hg.). Göttingen 2015, s. 189-195.
- Sander. Bonitz, Hermann. W: Deutsche Biographie [online]. [Przeglądany 22 grudnia 2022].
- Scharold, Hans. Bonitz, Hermann. W: Deutsche Biographie [online]. [Przeglądany 22 grudnia 2022].
Linki zewnętrzne
- Bonitz, Hermann. W: CERL Thesaurus [online]. [Przeglądany 22 grudnia 2022].
