Hermann von Gleichen
| Hermann von Gleichen | |||
| biskup kamieński | |||
| |||
| Data urodzenia | pocz. XIII wieku | ||
| Miejsce urodzenia | Turyngia | ||
| Data śmierci | po 18 października 1288, przed 24 lutym 1289 | ||
| Miejsce śmierci | Kamień Pomorski | ||
| Miejsce spoczynku | Katedra kamieńska | ||
| Lata działalności | 1251-1289 | ||
| Tytuły i nagrody | Hermannus episcopus Caminensis | ||
| Narodowość | niemiecka | ||
Hermann von Gleichen, także Hermann hrabia von Gleichen (ur. pocz. XIII wieku w Turyngii, zm. 1289? w Kamieniu Pom.). [1] Biskup diecezji kamieńskiej w latach 1251-1289.
Życiorys
Pochodził z rodu dynastycznego hrabiów von Gleichen w Turyngii, syn Lamberta II v. Gleichen i Zofii hrabiny Orlamünde. [2] W 1249 roku jako biskup elekt hildesheimski, nie będąc kanonikiem kamieńskim, wyznaczony został na biskupa koadiutora kamieńskiego biskupa Wilhelma I, uczestnicząc razem z nim w czynnościach prawnych. Po raz drugi został mianowany biskupem kamieńskim przez papieża przed 9 lipca 1251 r., natomiast sakrę biskupią (ordo episcoporum) Hermann otrzymał dopiero w 1254 roku. [3] Na jednej z pieczęci z 23 czerwca 1257 roku biskup Hermann przedstawiony jest w pozycji siedzącej na stolcu biskupim ozdobionym głowami zwierzęcymi. W prawej ręce trzyma księgę, w lewej pastorał. W otoku widnieje napis: |† hE|RMANNUS DEO GRACIA CAMINENSIS EPC. [4] W 1255 roku nadał prawa miejskie Kołobrzegowi, a w 1266 r. Koszalinowi, gdzie ustanowił lokalne władze[5], natomiast w 1276 r. za 3500 marek w srebrze nabył od księcia Barnima I zachodnią część ziemi kołobrzeskiej. [6] Dbał również o dobro szczecińskich kościołów i klasztorów poprzez liczne nadania. W 1286 roku nadał proboszczowi kolegiaty Mariackiej władzę duszpasterską nad kościołem Mariackim i kościołem św. Piotra i Pawła wraz z kaplicą św. Mikołaja, a poza Szczecinem nad kościołami w Warszewie, Przęsocinie, Skolwinie, Osowie, Golęcinie, Bezrzeczu, Krzekowie, Wąwelnicy, Skarbimierzycach, Siadle Górnym, Dołujach, Ladenthin k./Grambow, Tantow, w Policach, Pilichowie, Tanowie, Wkryujściu i Nowym Warpnie, podobną jaka przysługiwała archidiakonom i proboszczom w diecezji kamieńskiej. [7] Jego szczególną zasługą było umocnienie pozycji biskupa i dalszy rozwój księstwa biskupiego, utworzonego przez jego poprzednika. Posiadłości biskupów rozciągały się w granicach księstwa pomorskiego pomiędzy Kołobrzegiem, Koszalinem a Bobolanami, między Maszewem a Nowogardem, wraz z ziemią nad rzeką Randow koło Löcknitz oraz ziemią lipiańską, którą biskup Herman v. Gleichen sprzedał w 1276 r. za 3000 marek w srebrze margrabiom brandenburskim.[8]
Przypisy
- ↑ Dokładnej daty i miejsca urodzenia nie znamy, zmarł po 18 października 1288, przed 24 lutego 1289; zob. E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich. Szczecin 2005, s. 366, przyp. 334.
- ↑ Po raz pierwszy wspomniany w dokumencie-umowie kupna z roku 1230 wystawionego przez jego starszych braci Ernesta i Henryka; zob. F., Salis, Forschungen zur älteren Geschichte des Bistums Kammin. W: BSt NF Bd. XXVI. Stettin 1924, s. 23; także E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich..., op. cit., s. 340, przyp. 219.
- ↑ Biskup Wilhelm I zmarł 31 października 1253 roku i został pochowany w klasztorze franciszkanów w Prenzlau; zob. F., Salis, Forschungen zur älteren Geschichte des Bistums Kammin… op. cit., s. 28-29; E. Rymar, Rodowód książąt pomorski... op. cit., s. 340, przyp. 219.
- ↑ Grotefend O., Die Siegel der Bischöfe von Kammin und ihres Domkapitels. W: BSt NF Bd. XXVI. Stettin 1924, s. 200, ryc. 7; pieczęć pochodzi z dokumentu wystawionego w Gnoien, zob. PUB II, dokument nr 640 z 22/23 czerwca 1276 r., s. 44.
- ↑ Z. Radacki, Zamki biskupów kamieńskich. W: Średniowieczne zamki Pomorza Zachodniego. Warszawa 1976, s. 213.
- ↑ PUB II, dokument nr 1044 z 1276 r. (b. d.), s. 332.
- ↑ PUB II, dokument nr 1405 (b. d., spisany w Pyrzycach) w 1286 r., s. 613.
- ↑ PUB II, dokument nr 1042 z 18 sierpnia 1276 r., s. 332.
Bibliografia
- Pommersches Urkundenbuch. Bd. 2. Abt. 1: Rodgero Prümers: 1254-1278. In Commission bei Th. von der Rahmer, Stettin 1881.
- Pommersches Urkundenbuch. Bd. 2. Abt. 2: Rodgero Prümers: 1278-1286. In Commission bei Th. von der Rahmer, Stettin 1885.
- Grotefend O., Die Siegel der Bischöfe von Kammin und ihres Domkapitels. W: BSt NF Bd. XXVI. Stettin 1924.
- Salis F., Forschungen zur älteren Geschichte des Bistums Kammin. W: BSt NF Bd. XXVI. Stettin 1924.
- Radacki Z., Średniowieczne zamki Pomorza Zachodniego. Warszawa 1976.
- Rymar E., Rodowód książąt pomorskich. Szczecin 2005, wyd. II.
